Alle inzendingen over vuilnis

Je zei me dat je zelfs geen vriendschap meer wil, dat het allemaal over is, dat onze liefde gewoon met de vuilnis meegaat. Ik zie nog steeds de beelden van onze grote hartstocht, de romantiek en intensiteit, maar jij gooit dat alles zomaar overboord! Heb je mij dan niet echt bemind? Was het maar een pose voor jou, een invulling?…

hun trotse dag vergaapt zich aan uit de pen gelopen inspiraties begraaft de aardse vuilnis achter zich laaft zich aan het oorsprong van het alfabet in het stof gebeten lettersplinters van de ziel-sprong in elk gespiegeld gedicht.…

De trotse dag loopt op z’n laatste halmen en begraaft de aardse vuilnis achter zich, laaft zich aan de tragiek van de nacht, breekt in duizend splinters en gemalen tot stof in de transcendente ziel van een gedicht.…

Hun oevers bezaaid met hetzelfde riet en lis een eend en wat wiebelend wrakhout, vluchtende libellen voor stank en vuilnis, Tigris en Eufraat, overwoekerd paradijs zo oud als misérables toegestroomd uit riolen.…

komt uw trein ongestoord op Mokums CS aan u betreedt de Rode Loper Dam Damrak Rokin droomt van boten masten – Sail - de loop zit er in ziet u het fikken en overal vuilnis in hopen staan...…

Als poëzie familie, kruimelbeeld van geest, religie of goedkoper nog vizier op kop in overmoed van stof die jou mijn hart terstond de vuilnis geeft de aarde uit haar bol mijn verzen eet de hemel de wijn de hel de wiet vooral de dingen weet die in verschiet het paradijs nooit aan de galg vergeet geloof…

De trotse dag loopt op z’n laatste halmen en begraaft de aardse vuilnis achter zich, laaft zich aan de transcendentie van de nacht, breekt in duizend splinters, verwaaid tot sterrenstof en stuifzand in de ziel van mijn gedicht.…

Wanneer het dan tenslotte bedtijd is hoor je, ja dat is eerlijk geen bedrog, Vele mompelgeluidjes over ‘t vuilnis ach zelfs in haar slaap, praat zij nòg…

zij kijkt niet op wanneer hij liegt, zij is vergeten dat bij het vuilnis van de dag soms zilver wordt gevonden. of sleutels en een jas. oud brood dat zij in water weekt. in niets nog hier ligt zij in bed en luistert naar de dagen maar hoort alleen de stem van eeuwenlang geleden.…

Deze vuilnis verteert ie niet, nee alles verliest zijn glans met deze rampspoed. Maar hij legt zich er niet bij neer en vliegt verder in gedachten almaar hoger en hoger.. Al wat nog rest is een opstaande veer inktzwart gedoopt, zijn laatste zucht telt niet meer.…

De trotse dag loopt op z’n laatste halmen, begraaft de aardse vuilnis achter zich, laaft zich aan de dramatiek van de hemelnacht, breekt in kristallen splinters van het sterrenstof , verlicht deemoedigheid als transcendente ziel in elk gedicht.…

De was moet gedaan, de vuilnis opgeruimd. Hè, bah, wie dit verzint! Ik doe maar mee. Al voor de koffie, maak ik dat klaar. Dan kan ik rustig zitten, gezellig bij elkaar. Een volle bak vanmorgen. iedereen is paraat. Even uit de sleur, eventjes wat anders, even buiten de deur.…

De ooit zó trotse dag doopt de inkt in vage schimmen, begraaft z’n aardse vuilnis achter zich, wentelt zich in de tragiek van onmacht verbreekt het zwijgen in duizend splinters tot aan de laatste bladzijde van het gebroken woord maar uit de transcendente ziel van een gedicht waaruit de bodem werd geslagen, de stof niet bewaard…

de clochard ledigt zijn cognac en wringt zich in zijn plastiekzak de bendechef in Mercedes sommeert het grut op het bordes de stripteaseuse zoekt haar kleren wijl travestieten zich gaan scheren brandbommen worden uitgedeeld er wordt om haat en wraak gekeeld het vuilnis stapelt zich op hopen de melkboer gooit zijn poorten open Sarkozy spreekt…

Dit alles doet mij denken aan het kind dat uren op een stadsveranda stond en uitkeek over haveloze tuinen, terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond dan 't schamel rijtje rafelige kruinen van zes verwaaide bomen middenin het triest patroon van schuttingen en was, van vuilnis, kiezel en gehavend gras, waarin het speurend zocht naar een…

Hij vult zijn stad in met herrie en troep, wil stil bij de vuilnis, de veegwagen, roept lantaarns aan, verstomt bij de rijzende brug, wacht verheugd. In anderhalf jaar ben ik om, heb ik hekel en haat laten gaan, is er dankzij zijn geestdrift een heldere lusthof ontstaan.…

't Is jammer nu dat het zo regent en vies is de vuilnis daarbuiten de roestige fiets maar spoedig verwacht ik weer vogels uit Ghana ondergronds stroomt al het sap voor de bomen, 't is schijn slechts die winter ik weet wel het echte is bezig maar wacht nog op later opdat het vervuld wordt zoals het bedoeld is er komt nog iets groots wonderbaarlijks…

jacht vervloekte liefde geboeide polsen kinderstemmen vervagen, de bruidssluier -mot erin- vergaat tot stof het goud aan m'n vinger blijkt roestvolstaal laat bruine kringen ik blik je lik de laatste druppel bubbels uit je glas, ik ga ik moet het stof nog sorteren m’n verliezen tellen m’n was binnenhalen m’n tranen drogen de vuilnis…

Helaas, na al diverse jaren de beerputten van het roomse geloof uitspittend, vooral op seksueel misbruik, ben ook jij door de mand van de waarheid gevallen, ontken maar niet, want gij, schobbejak Gijsen, hebt niet alleen die weerloze jongemannen verneukt, maar heel de Kerk, die pretendeert niets met deze vuilnis te maken heeft, penitenties…

dat ik dat zelf ook graag las Maar dat ik het best wou proberen een keer Daarom nu een vers met liefde en hartstocht vol zomerse dagen, vol wij, altijd wij Vol geurende bloemen die ik nu wel kocht die zacht naar jou roken en jij altijd blij En liefde als kliekjes, omdat onze dagen Te kort waren voor al dat geluk En wij die kalenders voor vuilnis…

oprechtheid lijkt me onontbeerlijk als je rechtop leven wilt Niet de spinnen, kakkerlakken weg zien schieten in je hoofd waar vuilnis en het spinrag zakken op dat waarin je nog gelooft niet het roofdier zien herkauwen op de resten van je ziel probeer de stad weer op te bouwen die tot krottenwijk verviel Tot die tijd zal woede kolken…

Deze negatieve krachten Stuurs en zwaar als lood Uitbuiting door de penningmeester Komen zij uit Abrahams schoot? Och volk dat u beroemd uit Izaäks nageslacht te zijn geboren Van u wil ik protesten horen Om een vervolgd een etnisch volk Dat in de draaikolk van de macht Naar beneden is gezogen Dat u deze macht niet langer zult gedogen…

Ze maalt niet om vuilnis, massa of gerucht maar houdt bij het geluid van de sirene haar adem in. Het rumoer wil niet sterven, bomen worden gekaald en het ongedierte krioelt verdwaald in de goten. Het laat haar leden lachen met de kop van een naald, maar zij, zij steekt de hand op naar nieuwe loten.…

‘k En zie bijna geen wegen meer: de koude voert mij henen, de velden uit, de steê weer in; nog donkerder is ‘t daar: de zware dompen varen mij, als of het water waar', dat duisternisse en vuilnis voert, onhoorbaar vóór de schenen. Ze ontsteken licht.…

Het donkerde, de zon was onder ik sleepte binnen-en buitentent de kamer binnen Sliep, voordat ik scenario' s bedacht: kringloop, vuilnis, verknippen voor tuinkussens, weggeven, aan wie?…