Alle inzendingen over warme jas

haar jas haar warme jas sluit naadloos aan op al haar stille wensen en de liefde, die er altijd was…

Voor Els de Bruin Waar zieleroerselen doorgaans Hun plek op de gedichtensite Weten te vinden is de bron Van alle teksten onzichtbaar Opgeslagen op de site van Het innerlijk geweten - Broedplaats van de mooiste Van alle gedachten die spelenderwijs Hun dichtvorm aannemen als een Warme jas die als gegoten past In dit ijskoude land…

ik voel de lentelucht in mijn te warme jas en wou dat ik niet zo weemoedig was…

ze kwamen niet gelegen de woorden die ik zocht en vond tussen de raadsels van mijn leven geen zin die mij zou passen als een warme jas maar waarom zou ik wanneer de zon er is, het lied dat vogels zingen dan nog zo uitgesproken moeite doen…

de woorden die jij aaneen rijgt nemen mij mee naar ver gelegen oorden waar zuiverheid mij als 'n warme jas omarmt verven bloemen mysterieuze raadsels op de muren, die alleen zij ontrafelen kunnen met vleugels op de rug gebonden…

in ons huis gezeten met en toch zonder jou sneeuwt het herinneringen in grote en kleine vlokjes die mij omringen als stil of hardop ik praat met jou voel ik weer de warmte van ons verbond dat eens geringd als een warme jas aan jouw hand lopend voortgaand mij mantelt…

Opeens stond ze voor me koud gezicht, warme jas springend blonde haren. Ik wat uit m'n evenwicht mijn hartslag uit de pas kwam langzaam tot bedaren. Ze lachte en zei wat kijk je raar! spontaan kreeg ik een zoen. Terwijl ze weg liep keek ik haar blozend na. Toen dacht ik ik zoen haar volgend jaar.…

Weet je nog Die zachte warme jas En de geur van ‘t goudgeel Net alsof ‘t gist’ren was. Weet je nog De coupe aarbei en de kinneman De glimlach en ‘t hand in hand De kaarsen, ‘t kasteel De warme wind, het snelle grind Dat alles nam je met je mee.…

Vandaag zoek ik een warme jas, wintertijd breekt aan, één derde boom is al kaal en gelig het groen gewas. Nee, niet op zoek naar eigen ik, naar binnen kijk ik niet.…

jas hoor je niets meer van wat ik zeg de druppels regen vallen op mijn gezicht verbergen de eenzame traan die schreeuwt om jou wanneer kan ik dit aan……

Vannacht droomde ik dat je er was, jouw handen zachtjes langs mijn haar het zachte verlangen naar elkaar en het tedere beminnen, fluisterende zinnen als een warme jas. Vannacht droomde ik je bent bij mij, gevoelige handen die mij streelden jouw lippen met woorden die wonden heelden en toen bedaarde de onrust in mij.…

Jij voelde als een warme jas. Naast verdriet is er ook wel blijdschap. Omdat wij elkaar hebben lief gehad. Nooit zal ik jou kunnen vergeten. Je bent en blijft mijn lieve schat.…

Zoals vandaag wordt het nooit meer deze vrijdagmiddag in de vierde klas is het oude klaslokaal een warme jas nog voel ik, veel ouder nu, die sfeer. De indruk van een voet in het zand wordt weggespoeld als het water wassend glijdt over het strand.…

jas Het is haast niet voor te stellen Dat dit er ooit niet was…

Jij sloeg bruggen over de Amstel en sleep parels van pleinen Slenterend door grauwe straten voel ik onvoorwaardelijk geluk Elke klinker kennende zal ik toch gaarne in jou verdwalen Trekt aan mij als een magneet en heelt al mijn wonden Zoveel moeten zoeken maar immer gevonden Liefde kwam en liefde ging jouw warme jas telkens gevoeld…

jas over jou heen en buig voorover zwevend op slaapwandel met vaste grond onder mijn voeten pierewaai, zwaai ik heen en weer in de zwartgrijze aliasreeks van jouw tour de poëzie (voor jou)…

zoals je ze kneedt als een bakker zijn beelden van brood waartussen de wekker afloopt en een paar schoenen staan te wachten op een warme jas in de winter en blote voeten in de zomer waartussen je thee zet bij de koffie en toekijkt hoe de klok de uren fixeert met de seconden- lijm van je herinnering waarna het kastje verliefd…

Stuurloos in de lome hitte, de zomer voelt als een warme jas, maar leeg, leeg, gedachten vlinderen, het beeld van ons zitje in onze mooie tuin rimpelt onherkenbaar op de windloze vlag. Leven was ooit zonder kompas mooi, zonnewarmte ook in de winter, bloemen juichten vogels zongen in jouw spoor.…

De stad ze wacht ze wil als warme jas weer aangetrokken ze trekt aan mij trekt pubers boeren buitenlui studenten eenzaam dronken mafkezen en in het park verliefde lentesnuivers aan Pleinen worden geveegd glazen gespoeld asbakken geleegd kroegnamen vervangen gevels blijven eeuwen staan Je hoort de handel Hier werd met pigmenten…

jas Je klinkt naar wat ik ken Maar totaal vergeten ben Want de stilte tussen elke klank Vult mij met vreugdevolle dank Speeldoosje speel Speel, doosje, spéél Speeldoosje, speeldoosje, Speel, doosje, spéééééél…

als een gerafelde pauwenstaart zet ik nog één keer mijn geloof in de goede afloop op ik ben mijn woede en dus mijn kracht aan het verliezen volgende halte: pantoffels en een warme jas van oude-mannen sentiment de dood, die komt tijd om te gaan slapen…

Een slechte bui drijft mijn bewuste binnen, schildert de wereld grauw, negatief gevoel omwolkt herinneringen, destabiliseert mijn leven, ik zoek afleiding en wandel de binnenstad in, de oude stad waar niets verandert trek ik aan als ‘n warme jas, ze is helende pleister op kwellende littekens; ik herdenk Kees P op de binnenplaats van het Burgerweeshuis…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan.…

De anonimiteit van de oude binnenstad waar al eeuwen niets veranderd, trek ik aan als een behaaglijke warme jas. Woorden van stervende dichters stijgen op in de blauwe lucht, zien elkaar weer in ‘n volgend leven als ze meeuw zijn spreken af hoog boven de blauwe zee.…

Hier is je warme jas. Toen vroeg het schaap de dames Groen: Mag ik u nu verleiden tot wat ik hier juist heb gedaan, daar in die krul-wc? We gaan de grenzen van fatsoen beslist niet overschrijden. Houdt u gewoon uw jurkjes aan, het gaat om het idee. Het riekt hier zo naar mannenpies! Met neusjes toegeknepen betraden zij het urinwaar.…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

Er hangt een jas over een steen, een hele zware jas, vol slechtheid, bedrog, huichelarij, afgunst en kwaadsprekerij. Iemand las de Petrus-brief en dacht daarbij: die afgekeurde steen, ’t was Jezus toch die zei: Geef maar aan mij, zonder die jas ben je beter af, kom, warm je maar bij mij”.…

Overstelpt door gedachten vliegen woorden langs het duister op zoek naar licht en warmte naar jou, mijn seizoen niet de jas verwarmt zinnen in de tijd, noch handen in de zakken verstoppen het jou in mij, geknepen vuisten verkrampen niet meer de ooit gesloten handen geopend naar het voorjaar vliegen wij voorbij uren vinden…

het was mijn vale jas wellicht nog door vader gemaakt van kleding in ruste of in overgang naar een tweede kans ja zo was nog die tijd en stond eens voor de Kodak niet meer wetend wie de spieker was ik was mijn vale jas met grote herenknopen op een kinderdracht waar mijn hoofd, bleek getint, uitstak boven volwassen revèrs wat…

wanneer ik haar jas wegbreng naar de garderobe merk ik dat haar warmte nog aanwezig is...…