Alle inzendingen over weemoed OR echo OR herinneringen

Herinneringen koester ze diep in je hart Beleef vergeten momenten voor een nieuwe start Met weemoed een glimlach wordt vroeger vandaag Maak van heden de toekomst zonder gewetensvraag?…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Pokdalig erf. De pomp, de dissel en de molm. Om de vlier de muggentros, van energie het nabeeld in de roestende coulissen. Oud is de zomer. Het oog over het rietland en het ongewisse, te traag voor iets anders dan stof. Rimpeling van water in de donkere, mosgroene vonten van de avond. ------------------------------ uit : Tirade…

Galm uit de verte klinkt enkel als souvenir vanuit diepe put.…

glas in kleur van huid wijn in bezieling van zoet in roze zaterdagavondnevel een minuscuul tafereel dronken in de echo van liefde herinneringen zag ik in de diepten van je glas lopend in het vage van uitstralende onverschilligheid…

Een stem van peutertijd tot puberjaren: Bor, Smirre, Grote Smurf en Rataplan Er restte in je hoofd een echo van Al blijf je de herinnering bewaren Als Bor de Wolf het kon, dan klonk er nu Een diep, doorleefd en melancholisch húúúúú...…

een duik in het verleden is met een plons in de vorige eeuw terechtkomen wentelen in weemoed watertrappelen in de moederschoot van herinneringen en dit vol blijven houden tot je bent geslaagd voor zwemdiploma A…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

als de nacht valt kijk ik omhoog zie hoe de hemel lacht naar ons hier beneden ieder lichtpuntje fluistert zacht wat eens was zal altijd blijven aan de overkant van tijd gekleurd door herinnering zweeft elke dag boven ons de echo van jouw liefde…

maar wie niet horen wil moet luisteren naar zombies die over weemoed fluisteren de kalmte van de stilte houdt ons groot gestorven om te zwijgen, alles klaar.…

Als de landtong zou kunnen praten over het water waar jij in verdronk dan zou de heimwee mij verlaten daar waar ooit de echo klonk maar de moed zinkt in mijn schoenen hier aan de waterkant bij het bos moet ik het rouwproces ontgroenen herinneringen laten mij niet los ze blijven spelen in mijn gedachten.…

Want: met weemoed denk ik terug aan toen, wat zou 'k dan nog een keertje over willen doen? Zou ik terugkijkend andere beslissingen nemen, of zou ik gewoon dezelfde weg nemen, als die ik nu genomen heb?…

Een blad dat dwarrelt van een tak. En bij het vensterraam een kaars die langzaam opbrandt in alle rust met weer even jouw gezicht. Hoewel de liefde al lang is uit geblust.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

poëet bied met een lint van lettergrepen de herinnering aan een veilige haven dicht een plek waar het verdriet kan rusten al vindt de striemende echo steeds de weg terug schrijf met trommelstokken roer je ben erbij sta ernaast vertel zonder te breken…

Hebt gij de Winterreus gezien De koning van het Noord? Hij is zeer oud, en stijf en stram; Gestopen stapt hij voort. Bij klare dage, schijnt hij klein En duikt zich als een dwerg; Bij duistre nacht vertoont hij zich Veel hoger dan een berg. Wit, sneeuwwit is zijn lange baard, Zijn schedel kaal en bloot; Zijn ogen liggen diep en dof Als…

Geen stem laat spreken met weemoed of koude woorden bedekt met een eenzame echo of hand die een richting geeft of verlossen kan wat de tijd laat stilstaan met gedachten aan een bevrijdende dooi of boodschap die ik begrijp wanneer ik terugkeer met een lente die ook jij wilt omarmen omdat je niet meer twijfelt aan de volgende keer dat ik…

Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Maar herinneringen blijven, dat mag, ze laten jou eventjes herleven, brengen een beetje zon op een regenachtige dag.…

De avond is de echo van jouw stem die de stilte verbergt met warme woorden die elk verhaal bewaren dat je wilt beginnen. Wanneer je zoekt naar herinneringen en de tijd laat fluisteren over de liefde die je kan dragen naar de stem van de droom die je wilt blijven beminnen zolang hij niet uitdooft.…

ik opende een brief van duizend woorden op zoek naar het bericht over die weemoed waaraan mensen sterven. helaas: geen woord toen belde jij...…

Zo ben ik weer hier en staat de tijd mij toe te beginnen met een ochtend die woorden bederft en de regen koestert als de zwijgende boodschap van weemoed over een warme nacht en gedachten die herinneringen verleiden maar uiteindelijk niets meer verzinnen en alleen een tergende kater beloven…

in de muze van jouw gedichten daar herken ik mijzelf in mijn hart vulde zich met jouw innerwarmte in een onzichtbare taal omgeven door kunst die het kenmerkt daardoor voel ik me begrepen dat als een mengelmoes van weemoed mij doet rondlopen over ‘t veld van herinneringen...…

het plaatje schetst het relaas van een schijnbaar weldadig verleden als je goed kijkt zie je de hond met weemoed turen naar de tijd van toen ach ja de herinnering aan de tijd van toen alles nog zo sober was en 't geluk ruimschoots voorhanden leek…

december geurt naar het herinneren proeft naar de smaken van een feest maar minder zoet we laten de vervoering toe door de echo van aloude klanken zo komt ons weifelend hart tot rust warmte herstelt eens het verdriet dat we leerden vergeten in een nieuw licht dubbelzinnig geluk…

Bij zonsondergang zwaaien over de heuvels van Lage landen naar oplevende schaduw gericht naar de horizon waar schitteringen met omarming van het licht tot oneindigheid slaperige zintuigen de dageraad betovert die herinnering door dal van Lage Landen met een souvenir waar de echo nog weerklinkt keert als een boemerang…

en begrijp de grijze breekbaarheid van jouw liefde Ik leg mijn hart neer in het jouwe en bewaar de echo van onze zilverlaatste dromen…