Alle inzendingen over wonden

wordt de wereld een paradijs is alle goden tegelijk bestaan IS toch niet islamitisch is de genocide niet bestond de waarheid toch overwint de volgende president geen gevaarlijke gek zal zijn het klimaat niet verandert vlees geen dood dier is fantasie realiteit kan zijn liefde toch alles overwint alles met alles samen hangt tijd alle wonden…

ik heb stenen platgeslagen bergen opgepompt vulkanen aan - en uitgeblazen doe het niet meer raak hiervan zo afgestompt ga nu vlinders behagen zie kikkers krabben aan hun kont ga al kietelend brandnetels plagen bijt in de vinger die zich om mij wond als je dat dan hebt gedaan valt niets meer uit de toon als een gans een aria fluit is…

Omdat leven, laat het wezen wat het wil, een nooit genezen wonde, een schande, een ergernis, geestesschenner, hartenbreker, toch in zeekre maat iets zeker, omdat leven leven is. ---------------------------------------- uit: Ik kom liefst wat te laat. (2007)…

Wij zijn niet donker in ons drinken deze wijn deugt niet om wonden mee te wassen, het zijn geen zorgen die onze gezangen hebben ingezet. Houden wij het weerzien warm en bezoeken wij elkaar alleen in de herinnering. Laat ons met honger nog van tafel gaan, verlaten vol verlangen.…

't Zit soms diep verborgen bedekt met haat en pijn 't worstelt elke morgen met waarheid of met schijn 't Zit vol hoop te wachten op erkenning en op recht die het leed verzachten met de Liefde onderlegd 't Hart kan niet echt stralen door een wond die open ligt als 't recht niet valt te halen blijft vergeving onbelicht Trots zal…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

handboek na als de meester die hij wil zijn Lichamen zijn interessant om te ontdekken in de vakantie en later terloops uitleg te geven aan de andere studenten De boeren kijken zwijgend toe hoe de mens een dier is een kikker in het groot ze malen niet om de wetenschap Ai, vers bloed, geef me snel een helsteen, een gladde puntige om de wond…

nooit was ik van keuzes, filterde het bedrog door een zeef zonder mazen zodat de staken als dwazen door mijn voeten priemden ik zwaaide met een ruige lach, behaard en ingetekend met inkt dat ver in mijn spieren was binnendrongen ontheemde ik mezelf van liefde en zelfrespect nu de nacht als zand mijn huid bekrast het bloed uit de wonde…

verschrompelde kern alarmbellen intern warmte verdrongen stikkende longen wat was jij toch een fantastische jongen leegte vult verlangen brult hersens die temmen feiten die remmen wil om te rennen maar het moet wennen wat ben ik blij dat ik jou heb leren kennen wij verbonden parels ontstonden waaraan ik lijd is jouw afwezigheid wonden…

ik wil niet meer vandaag maar vluchten naar de dag van morgen waar gisteren ligt opgebaard als herinnering gaan kijken in de kist met lijken die niet leven wilden die uren met elkaar verspilden ik streelde, kuste, warmde wangen die geslagen zijn maar kreeg een speer in open wond met puur azijn ik ben niet meer gekruisigd dan de…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

scharnieren tussen gissen en missen het voor- het achteruit de wisselsporen van de ene na de andere tijd verloren speelgoed in een oogopslag onder getekende lucht zoveel duisternis onder onbegaanbare grond wonden en scherven uit sponningen gespat werkelijkheid vergeefsheid alles is er altijd andere tijden gisteren en vandaag…

Generale repetitie Hulde aan alle fouten die ik beging aan alle keren dat ik met schaamrood de planken mijn diepste excuses bood en spijt ten leste zorgde voor bekering Applaus voor al het vallen en weer trachten voor de wonden die ik in janken heb gelikt alle rotstreken die me door het leven geflikt uiteindelijk zoveel goede dingen brachten…

Deze wonden helen te langzaam. Dan zie ik in de ochtend in de spiegel een moe en wit gelaat, Van iemand die het huilen nader dan het lachen staat. Overdag gaat het dan enigszins weer. Maar in de avonden doet het zeer. Dan huilt mijn hart heel zacht, En zoek ik de weg naar het einde van die lange verdrietige nacht.…

De wonden zijn erg diep geslagen en menigeen kon het niet verdragen dat een zoon, of dochter in een kist werd weggedragen... De Hel in de Hemel en al dat gewemel van brandende fakkels en rook aan de hemel Verminkte gezichten heeft die brand aan kunnen richten... Geen woorden voor... Alleen: Waardoor kon dit gebeuren...…

Alleen de man zuigt zog, hij sloeg de diepte wond. Hij scherpt mijn bloedbaan aan en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem.…

Stil liggen gedachten in de wonden van het vlees, waardeloos doven ze in de schimmel van mijn vrees.…

Stilte likt wonden gaaf. Achter graspollen gestrekt ligt haas, kogel door hart. Geweer en ik: twee handen op de dood.…

'k probeer het handig te ontwijken de grimassen rond mijn bitt're mond maar de pijn die lekt uit ied're wond doet mij uiteindelijk bezwijken ik die de marathon kon lopen zit nu gekluisterd aan mijn stoel met slechts nog één onnozel doel mijn zelfbeklag ontlopen net nu de lente mij haar hand wil reiken en vogels lokken mij alom net nu…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

Het einde is dan toch gekomen Ze is op de plek waar ze graag wilde zijn De dood heeft haar zachtjes meegenomen En dat doet nu alleen maar pijn Ze heeft eindelijk haar rust gevonden Is herenigd met haar man Voor jou blijven het open wonden Die niemand ooit nog helen kan Je moet verder in het leven Gaat je toekomst tegemoet Doe wat je is…

In de verte Wijds aan de horizon Blauw en gejaagd grijs Dichtbij, door de natuur Vormgegeven grillige rotsen Een rijzige gestalte, jij Loopt over de onbetreden paden Langs met mos begroeide aarde In een mist van onbehagen Zocht je naar monumentale bomen In de schaduw schilderde jij ze ijzig Voor jou waren ze het verband Op de wonde,…

er is volk in de straat de opgebroken straat staat er naar te staren ze vergeet haar open wonden en vleit zich spinnend als een overjaarse kat aan de voeten van haar volk haar Vlaamse volk viert feest feest vandaag de Groenplaats, de Grote Markt ze zien zwart van het volk en ook een tikkeltje geel zwart en geel het vloekt…

Ik vond je negatief, maar in het witte licht Dat wreed en koud door je gelaat gericht Was, werd weer geen oude wond geheeld. Je ging. Niet omziend en niet weer voor mij gezwicht. Toch bleef ons beider leven ongedeeld: Nog krijg ik boodschappen gemaild, Bouwstenen voor een nieuw gedicht.…

Een jaar later, nog steeds een wond,nog lang geen litteken…

Pleisters van mijn hart Wonden zijn nu gedicht Het bloeden is gestopt Van liefdespijn verlicht Zon op mijn rode haren Strelend over mijn huid Parfum geurt mijn zinnen Ik lach mijn verleden uit Voel weer en wentel me In golven vol tederheid Mooie dromen ontwaken Overwonnen is de strijd Ogen kijken naar binnen Zien een ziel vol met…

wanneer de wind plots in de bomen ruist hoor ik jou fluisteren - dan zoek ik jou op takken en tussen het gebladerte ik droom mijn handen achterna hoe zij het nutteloze linnen strelen - kleine kinderen die naar de regenboog grijpen heel dikwijls nog zoek ik jouw zachte mond jouw geur vereeuwigd op mijn vel - ik ween mijn hart heel wond…

Ze straalt doorheen de wolken van 't zomerland dat grijs is van verveling; de heling van zoveel ongeziene wonden gebeurt in stilte en in dulden; de schulden van alle mensen zijn zo groot dat Hij, de Ene, niets kon sparen al heeft ook iemand ooit gepleit voor Sodoma en Gommora ...…

brandend zeer je bent de radar van mijn ogen het refrein in ieder lied de kleur van regenbogen maar ook de snik in wrang verdriet je bent de woorden die ik zwijg de stift op mijn beide lippen mijn knieen als ik weer nijg maar ook de saus die ik wil dippen je bent de knipoog in de avond de houtblokken op het vuur de hechting van een diepe wond…

Toch niet getreurd, de woorden niet gevonden, maar er blijft zin en zoeken altijd voort en er is balsem voor de diepste wonden. Al wordt mijn lied ook niet zo graag gehoord, misschien reikt het toch verder dan mijn zonden en heeft het ook nog wel jouw hart bekoord?…