159 resultaten.
WELWILLENDHEID
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Met ochtendoogjes,
priemend door flarden stralingsmist,
overzie ik de lijdensweg van het landschap,
de permanente correcties,
oppervlaktepeelings,
agrarische tatoeages,
ontstoken piercings langs de rivieren,
alsook het menselijk skelet
dat overal werd ingebed
waar wormen knagen en everzwijn wroet.…
het harigt op de poten
netgedicht
2.0 met 124 stemmen 17.283 handen wurgen zwart
ogen gillen wit en angst
vervloeit langs muren die
de stilte zat zijn en elkaar
spinnen ragen rood
het harigt op de poten
ze hoeken voor hun leven
rennen voor de dood
ze trekken draden treurmuziek
in webben vaag verdriet
want als de prooi gevangen is
eindigt abrupt een levenslied
ze wroeten in mijn geest
vernachten…
Waar staat mijn hoofd?
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.152 Waar staat mijn hoofd,
waar gaan mijn voeten,
ik lijk een mol wel die moet wroeten,
maar help...ik wil niet al die pijn,
dus...laat me even rustig zijn.…
De oude man
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.487 Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten;
En zij verderven, want zij zijn dat ooft.
Hij waant zijn knoestig wezen als een hechte
Boom, heersend over 't aangeplante woud.
Maar zij heradmen, horend hoe de spechten
Hun nesten hakken in zijn krachtloos hout.…
Spinneman
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 2.342 Spinnenangst ze wordt er alleen maar groter door
vrees ik en ik hou niet van dat superman gedoe
Geef mij de natuur: een regen van bloedzuigers
tse tse vlieg en vraatzuchtige penisvisjes
heerlijke docu's over duiken naar scheepswrakken
met mensenetende witte haaien en over
het wroeten in aarde of ik verlies me
in een erbarmelijke vertaling…
Ketterij?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 165 Onder levenden wil ik liggen,
scharrelen in aardse retoriek
van roze biggen, verwent te
wroeten tussen wortels van
de romantiek, de borst gewent
naar de verlichters, met het
gezicht in gewoelde letters
van de zinnen, ketters van
regels en van lichtsporen in
het woord, in gestreden voren
wordt nooit onderhandeld,
gewoekerd, welgeschapen…
se conde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 tijd heft zijn fallus
staat gestaag voor vierentwintig
uren
maar dan daalt hij, uitgeput
tot aan het laatste niets
voelt luren in secondes, waar
zijn macht
heeft opgezegd
in het neergelegde zand
stroomt nóg de loper leeg, ik zweeg
maar weet vandaag
dat morgen
ook nog aan een pijnpunt vreet
heet wroet zijn tand
mijn hand neemt…
Wat zoek ik hier nog?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 337 dood
Ik glimlach als ik aan die
woorden denk
Maar dat wordt een grijns
als ik je plek zie
Die eenzame plaats
tussen soortgenoten
Geen leeftijdsgenoten
nee dat niet
Je ligt naast een of
andere griet
Dan sta ik bij je
Nou ja, bij je plekje
Ons plekje
Maar IK sta en JIJ ligt
Ik kan je niet zien
Moet me bedwingen,
in de aarde te wroeten…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Kijkend door het vuile keukenraam
zie ik haar wroeten in de vochtige aarde
gestaag en aanklampend maar bovenal
wijdbeens, zo heeft haar vader haar geleerd.…
Zwoel gedoe
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.345 ogen toe
ze stoeien nacht vol woel gedoe
Amaryllis staat statig te pronken
mij met haar roze bloem te lonken
ze kriebelt lachend stijf op stand
ze frunnikt spelend lijf haar hand
maar ben ik dan een bij of vlieg
ik soms naar honing druppels toe
voel je mij als ik mijn lijfje wieg
en zoem en met mijn lange snoet
stotend in haar bloempje wroet…
Ze droeg een wollen muts.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197 Hoe ik ook wroet, het mag niet baten,
ze is ongenaakbaar en machtig soeverein.…
De balkende man
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 272 Gebogen wroet hij
in zijn wetboek
de pedante chagerijn
zijn ziel verzuurd
het hart verhard
verlustigt zich
aan het vilein?
Maar steeds
dieper buigend
ervaart hij toch
een bange smart
kan zijn ik
niet meer bereiken
zuigend begint
hij dan te zijken
zoekend de steun
bij zijn gelijken.…
Kerstboodschappen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 310 Slome tango’s slingeren benen heen en weer
terug naar elkaar voor samenhang en stevigheid
wroeten voeten in verloren ogenblikken.
Geen steen blijft onbeheerd. Tuinen vol puin
drijven uit onze handen. Alleen de laatste kiezels
dansen bogen in het ogenwater van overmorgen.
(c) pietersz van calumburgh…
Soms gaat het zo
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 345 Vandaag weer lekker kwaken
in de vijver buitenshuis
lekker wroeten: drilgedruis
mussen sjilpen: nestjes maken
want in mei......- dat wisten wij allang -
behalve dan de koekoek en de griet
het rooie bietje van hiernaast
kweelt lenteliedjes
languit op het grasmatras:
zon kleurt mooier dan het was
blèrt zij in haar groene jurkje:
in…
Een verre prinses
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 Met houwelen, spades en troffels
wroeten zij bevlogen in ondergrondse geheimen.
Alles moet boven aarde komen!
Opgehelderde mysteries sterven een snelle, stille dood.
Het maakt me wat weemoedig soms.…
Zelf gekraakt?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 38 Maar in het binnenste wroet
de kiem van rusteloze wensen
naar ongeboren resten van een
vroeger leven, uit beeld geraakt
of door de drager zelf gekraakt
hoop overtroffen door onzekerheid,
de roos van het doel te missen door
gedeukte illusies overeind te houden
ingefluisterd door de dubbele bodem
van het virus van onbezonnenheid.…
Een vrolijke noot...
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.254 Een vrolijke noot na dagenlang wroeten,
na zeuren en zagen, na kommer en moeten,
een glimlach naar sommigen die me wel kennen
en die deksels goed weten hoe me te mennen...…
Uitgebloeid
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 2.552 '
Je handjes wroeten in het zand,
jij, papa's kleine hulp.
Je kijkt omhoog,
nee, niemand ziet het.
De roos is nu van jou.
Langzaam loop ik
door het mulle zand.
Mijn voeten slepend door de hitte
De roos ligt in mijn hand.
Langzaam leg ik de roos
op jouw koude steen.
Uitgebloeid.
Net als jij.…
Een gedichtje
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.501 Ik schrijf een gedicht voor jou
Zoekend tussen alle woorden,
probeer ik te vinden wat ik zoek
Geen woorden van liefde,
Die heeft iedereen
Gewone woorden
Die iedereen begrijpt
Eenvoudig maar wel raak
Hoeveel woorden zullen er zijn
Ik zoek en zoek steeds dieper en dieper
Mijn ogen branden
En mijn hoofd loopt om
Wanhopig wroet ik dieper…
De Beer
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.090 beweging gezet
Energie losgebroken
De beer die is nu los
Het vuur is ontstoken
Het gevecht aangaan
Je doelen hervinden
Boven jezelf uitstijgen
Hart en ziel verbinden
Juiste keuzes maken
Obstakels uit de weg
Geluk wenkt naar jou
Verpletter nu de pech
Je bodem versterken
Grond onder je voeten
Kijk nu recht vooruit
Niet in oud zeer wroeten…
Pijnbomen*
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.229 Donne schreef ooit: een mens is geen eiland,
maar met keiharde grond onder mijn voeten
voel ik mij alleen in de aarde wroeten,
ondoordringbaarheid in mijn rechterhand.
Snoeien en weghakken zal ik nog moeten.
In achterstallig onderhoud gestrand
weet ik mij met de pijnbomen verwant
en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten.…
Eenmalig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 254 De eerste liefde kwam op vlugge voeten
gehuld in dauwsandalen op mijn pad
Haar prille onschuld heb ik liefgehad
maar bovenal haar wilde zomersproeten
En elke zomer kwam ik haar begroeten
En elke zomer was het dat ik bad
dat zij een restje liefde over had
Dat ik nog even in haar hart mocht wroeten
Haar vlugge voeten zijn niet lang gebleven…
Dronken vriend
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 156 drinken
mijn zoete water is voor jou te flauw
het schip zal spoedig neerwaarts zinken
je hangt wat slingers naast het bed
beschonken begin je luid te zingen
geen mens ontroer je met jouw pret
bezig is men met serieuzere dingen
mijn nauwe riviertje is voor jou
te ondiep, je voelt de bodem
onder jouw blote voeten
je wilt wat in de modder wroeten…
Het zelf
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 374 wat in mijn ziel besloten ligt
daalt vloeiend uit mijn pen
letters woorden zinnen buigen
verlaten zwijgende mijn hart
een stukje van mijn ware zelf
onthult mijn echte ware zijn
zo ergens tussen grijze cellen
worstel ik met mijn en dijn
mondig mensje tussen goed
en ook een beetje kwaad
ik en de ander wroeten
mij in een slapeloze slaap…
KINDEREN
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 62 mochten het graag wezen
en voor velen
van ons bestond het leven
uit vaak ongedwongen spelen
weinig angst er was immers
nog zoveel moois te beleven
het ontrafelen van de grote
mysteries kwam wel met de tijd
toen kwam de waarheid nog
langzaam vanzelf naar ons toe
een kind kende geen depressie
en was nooit moe
tegenwoordig regeert de leugen
wroet…
Geur van illusies?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Maar in het binnenste wroet
de kiem van rusteloze wensen
naar onvoorziene resten van een
vroeger leven, gedragen door mensen
hun hoop getroffen met trefzekerheid,
dezelfde koppigheid waarmee ik alle
gedeukte illusies staande houden moet.…
Gedichtendag
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 160 Net wakker ijlen van ludieke frisheid
Verplichtingen, feiten, dwingend geheugen
zijn vooralsnog vage herinneringen
Uitgeslapen is verwondering aan zet
Het is een dag om literatuur te eren
We gaan een gang, puzzelen en priegelen,
Verzinnen woorden, verzetten zinnen,
kanaliseren wat wroet van binnen
Taal is het instrument van het volk
dat…
KINDEREN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 121 mochten het graag wezen
en voor velen
van ons bestond het leven
uit vaak ongedwongen spelen
weinig angst er was immers
nog zoveel moois te beleven
het ontrafelen van de grote
mysteries kwam wel met de tijd
toen kwam de waarheid nog
langzaam vanzelf naar ons toe
een kind kende geen depressie
en was nooit moe
tegenwoordig regeert de leugen
wroet…
Natuurlijk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 390 Ik wroette diep in moeder aarde
vond verse vruchten in m’n hand
de blanke kernen van het leven
die gekiemde groeikracht geven
en zich ontworstelen aan ’t zand
Het liet mijn werken even rusten
diep verzinken in mijn eigen zijn
vragend of ik wel weet wie ik ben
het diepste van mezelf echt ken
de draad volg van m’n levenslijn
Ik hoor het…
Miertjes
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 507 ja, ik bewonder kleine diertjes
zoals die onooglijke miertjes
ze zijn danig in de weer
't is steeds doorgaand verkeer
en versper ik het paadje
maken zij een ander straatje
ze wroeten aan één stuk
ze werken zich een ongeluk
stofzuigers der natuur
van het hek tot aan de muur
maar wat laatst door de kamer kroop
'k verwachtte al de hele hoop…