Netgedichten

netgedicht (nr. 11.149):

Een vrolijke noot...

Een vrolijke noot na dagenlang wroeten,
na zeuren en zagen, na kommer en moeten,
een glimlach naar sommigen die me wel kennen
en die deksels goed weten hoe me te mennen...

Een vrolijke noot, al is het maar even,
maar die doet me goed en helpt me te leven;
ik geef ze hierbij dan ook maar aan jou:
een klager, een zager, een man of een vrouw...

Laat ons die noot kraken, dan leven we langer
en worden we dichter of schilder of zanger:
het leven is mooi al blijven de zorgen,
vergeet ze nu even, misschien wel tot morgen?