Alle inzendingen

Je bent een geurige meneer. Ik heb je geroken toen je naast me zat. Je was als een theedoos van Van Nelle met heel veel verschillende smaakjes erin. Al ik naast je zou liggen zou ik je afsnuffelen zou mijn neus in je haar mijn neus in spleten hier en daar. Ik zou me in een geuren-dromenland wanen, met jou geurig als iemand maar kan…

al die goden stijgen soms naar alle honderd koppen tegelijk en dat alleen om ’n stel nimfen te helpen bij ’t kwijten van hun taak de delicieuze onsterfelijkheid onbereikbaar te houden voor gewone stervelingen en andere sneue godelingen die zo nu en dan rondjagen in mytherse verhalen of sagen Herakles moest helemaal uit Almelo komen…

Vandaag moederdag zondag 11 mei 2025 gaan 'De Tonen van Giulia' spreken en zeggen met blijdschap en vreugde vandaag is het zondag 11 mei 2025 MAMA-RIUS 11 MEI BOOM-DAG maar ipv een boom een roos rode rozen voor groep rood een kunstige rode roos want mama zijn voor mij en mijn huisgenoten is een kunst apART en zo bijzonder prettig dus…

In de woeste wildernis, de volheid van de leegte, is er, si lux exivit, geenszins in vino veritas, doch wel de ledigheid des duivels zijn oorkussen laat evenwel zich nooit het zwijgen of de wil opleggen door wemelende sterren van het hemelfirmament het hiernamaals heeft zich als onwennige viator karmatisch in edens heden genesteld…

Wie dicht de dijken Vecht met tranen Wacht op een herinnering Verzwijgt de bestemming? Wil iemand de ander vervoeren Verstenen in dromen Wachten op de ware Vergeten de vele vergeefse doden? Wie wil het leven kneden Verstijven onder het verveloze verhaal Wapenen met loze woorden Verstaan waar leugens zich verbergen? Wil iemand de woorden…

er ligt een tuin in mij verborgen van klei en hoop en ochtendlicht waar dromen zaden mogen worden en elke wortel waarheid zoekt een stukje land, ooit met liefde bewerkt waar prei en passie samen groeiden waar ik met aarde werd versterkt en groenten stille namen droegen toen viel het stil, mijn lijf, mijn land de schep stond werkloos in…

Lokale Regionale Media Pers Daar was je vroeger veel in te zien Want iedereen die Nederlands spreekt kent de naam van Danny van Strien Met verschillende bezigheden bezig geweest En het wordt ooit Nationaal Internationaal en Europees Lokale Regionale Media Pers Met talenten kwaliteiten niet alles eruit gehaald wat er bestaat Veel tegengewerkt…

Voor jou, mam, die tijd en taal overstijgt… Al wat ik ben, dank ik aan jou, die met een stem de stilte brak. Jouw handen, warm als avondgoud, mijn thuis waar ik steeds weer naar smacht. Zo draagt de aarde elk jong begin, zo droeg jij mij, een oneindig lied. De dagen vlieden, maar jouw blik blijft, een licht dat nooit de…

Al zit ze onweerlegbaar in mijn genen begonnen als een eitje in de dop met moederdag had zij ook niet veel op een wisselspoor, als ik stap over stenen toch vroeg ze mij soms, commercieel gedreven haar dan haar favoriete bloem te geven…

Je doet altijd zoveel zonder er iets van te maken. Een kop thee, een blik, je voelt gewoon wat nodig is. Vandaag zeg ik: dank je, voor al die kleine dingen die eigenlijk heel groot zijn.…

De voorzichtige inschatting dat je mij vanwege jouw vaak grenzeloze grapjes doet denken aan een clown komt niet voort uit onverschilligheid ik ben een fan van de vrolijkheid van komieken, ze geven het leven bravoure en zorgen menigmaal voor lachsalvo's perfecte echo's voor het ego het is meer dat ik jouw verdriet nu beter begrijp door jouw…

Als niemand je troost doe je het zelf: Münchhausen -- heeft het voorgedaan.…

Kleine vleugels Vlijtig Liesje mos,tak,twijgen,scheuten, 't bouwen aan hun huis op en af vliegen kroostrijk genieten 't land van verliefden In de naam van je weet het wel wat opgebouwd is vernielen roofdieren niet langer uitvliegen op 't nest gepakt de natuur opgeschrikt jongen in bed vleugels willen groeien mini levens kwetsbaar…

ik hoorde een zachte melodieuse stem zingen in het trappenhuis vaak waren er kinderen aan het spelen bij slecht weer en geen onvertogen woord daar letten de moeders wel op de meisjesstemmen gingen klaar en zuiver soepel met de trappen omhoog in een mij onbekende en toch warm melodische taal met arabische kantekeningen in…

Een ontheemde herinnering als de trappist op de fiets met het korte rokje achterop. Door die oogharen leven in het landschap waar de scherven waren komen te vervallen; alleen de seizoenen horen als het niet te onderdrukken verlangen om weg te gaan, en het versieren van de echte werkelijkheid als een beroep op de zinnelijke verbeelding…

Voor moeders, overal ter wereld Moeders — waar ter wereld zij ook zijn — hebben harten als een octopus armen die altijd reiken handen die altijd dragen onvoorwaardelijk zorgen zij door storm en stilte voor het leven dat zij de wereld schonken zij dragen als atlas ooit wat te zwaar lijkt voor een mens hun schouders steunen als een…

de loden pijl werd lang gedragen wat ’t verlangen deed schragen de zwijgende waarheid kwam opdagen en hakte vragen door de zeven plagen die uiteindelijk verslagen moesten worden die toebehoorden aan ‘t schaduwrijk van ’t onoorbare leven (40) alle mythen kunnen in de heksenpot gemieterd worden samen met de afwisselend hemelse en helse betoveringen…

betekent het zoiets als afsluiten en accepteren of pogen bergen tot heuvels te reduceren door ze af te graven het gemis in oude verlaten mijnen bewaren - de hoop voorbij zijn of is het een deur op een kiertje een leugentje om bestwil een duwtje in de rug het sloffe crackertje dat met kruidenkaas wordt besmeerd of een voorzichtig…

Moeders zachte hand wieg van warmte en wijsheid liefde altijd trouw Je handen zijn ouder geworden maar dragen nog steeds de wereld, niet meer in armen van kracht, maar in gebaren van herinnering en stilte. Je ogen lezen nog steeds mijn gezicht alsof ik nooit volwassen werd, alsof elk knikje van mij nog steeds jouw kompas is in de dag. Je…

Handen De oceaan Vol zelfopoffering Nooit eindigend, ze geeft alleen Liefde…

Patrijspaté, foie gras of sushi maki Vergeet die magnum Piper-Heidsieck niet Schrijf zelf een vers, verras haar met een lied En chippendales die dansen in hun nakie Dus zoon of dochter, dit is hoe het moet Verwen vandaag je moedertje maar goed…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ---------------------…

Dat we op één bank zaten Dat je staarde naar je rafelige kaart Dat de witte vouwen waren als de brede brandwegen zoals ze het woud dwars doorkruisen Dat we om het verste pitten spugen speelden Hoe het oud papier knisperde als de rivier Rond de bank waar we toen aten staan kersenbomen…

uit de verte lijken wij te kijken naar wat daarbuiten gaande is oude ruggen tegen de muur smeulende as rouwend vuur het boze oog loert door een gat in het keukenraam van het lege huis het verliest telkenmale van de schitterende lente als iemand de ogen sluit steelt een ander een kus van de dood uit de verte lijken zij te kijken…

En dan heb je de Boeddha gedood; Dan weet je alles wat je weten moet en je weet ook dat dat er niet toe doet; Je kent de weg naar de waarheid, maar je weet ook dat elke weg je daarheen leid; Je beseft dat hoe ver of lang je de weg ook gaat, je tegelijkertijd aan het begin en aan het einde staat; Je ziet glashelder in dat nog…

Ze was er altijd vol van geweest naar de mensen, naar haar naasten "Je moet wel goed eten" het zat zo ingebakken in haar systeem allen waren dierbaren voor haar en goed eten doet goed leven, niet waar toen een dierbare van haar ging sterven het was ver over 5 voor 12, qua leven ging 1 minuut voor 12 de bel, zoals afgesproken de euthanasie-arts…

Er staan geen woorden geschreven in het blonde hart van moeder Aarde de dodelijke stilte is gemoedelijk kalm terwijl wrang water door de kieren sijpelt naar beneden, naar beneden schrijft het broze woord, in droeve melodieën over de doden geen kwade woordenblos uiteindelijk is er geen tijd om te bestaan zelf-sabotage het is zowaar een rage…

Op elk moment meer dan welkom opengesperde snavels zo reikhalzend naar warmte en ontvangen voelt als aangekleed ook toen de veerpennen nog ontbraken, in elke terugblik glanst het verenkleed nu ouderzorg en toewijding zijn gevlogen blijft ‘t gemis aan nestwarmte ronddwalen, wat schrale takken met zorg bijeen gesprokkeld houden niet…

De dato antwoordend deel ik u mede op het gevaar af dat ik ga vervelen: het kon inderdaad en kan soms verkeren nu eens bij deze, dan weer bij gene eromelomaan in hemelse sferen golden delicious verglijkend met peren als ik niet loog, zou ik fabuleren een slang in eden, ik zou het haast zweren nimmer een dwalende in het nirwana…