Alle inzendingen

lang heb ik je gezicht kunnen lezen juist de vele stukjes leven die zich dan goed laten zien want niet alles wordt in rimpels vergeten die groeven gaan dieper dan verwacht ook kunnen zij de pijnen nog niet vergeten komen van traag herstel of van genezing is nog niet helemaal sprake zoiets vraagt een specialistische begeleiding…

Europa gromt en moet z’n tanden tonen Met wapentuig, gevangen tussen vuren Van oude en piepjonge dictaturen En ik, ik heb een dochter en twee zonen Ik vrees, nu Rob de Nijs er niet meer bij is Dat er geen banger hart dan dat van mij is…

Zijn stem, een echo van verloren tijden, een melodie die te breekbaar is om vast te grijpen, zijn woorden als zachte regen op het asfalt van herinneringen, waar we zijn liedjes altijd weer vinden, ook als tijd hen vervaagt. De man die zong van de eenvoud van liefde en pijn, met een rauwe stem die leegte vulde, die het onuitgesproken tussen…

Wij hebben in de jeugd gemind wij minnen in de ouderdom, en al wie zegt: de liefde is blind, is waarlijk dwaas en dom. ------------------------------------------- uit: Nieuwe liedekens (1859-1861)…

De harpen hangen als koude koorden in al te naakte bomen en schuifelend aan mijn oor het schuchter snarenspel van bloemen op de akker de krokus wordt geboren de wind hangt zeilen uit. Wat wij zelden horen het rillen van de huid het geuren van de liefde als een blank boeket camelia naar méér nog of in elk geval naar evenveel. --…

Lange langzame poëten zinnen, Zullen niet bereiken, noch vinden, noch toestaan, Mijn uiterst begeerte te innen. Hoe zeer ik probeer te leren, Hoe zeer ik probeer te leren, En mijn leven op de jouwe laat baseren, Daar zittend onder de eeuwen, oude, linde, Waar jullie, rust, vrede en geluk blijven vinden. Daar zittend, en kijkend op de steden…

doet anemonen blozen in het jonge lentelicht waar staartmeesjes juffers vangen voor ontbijt is de bonte specht niet voor één gat te vangen lacht een groene je vierkant uit met bloemen beschilderde hemel reikt een hand niet te lang, thuis huist zij allerminst maar kabbelt voort op herboren wolken waar zij in besloten mijmeringen rust…

Dromen wil ik over tijden die slechts vrede brengen op aarde wars van menselijk lijden alleen voor ieders eigen waarde. Nooit meer verschil in rang of stand alleen vreindschap en vertrouwen vijandschap bestrijden hand in hand samen aan betere toekomst bouwen. Een droom die ik wil verspreiden over de wereld, over landen een wereld vrij…

Keihard tikt de regen op mijn zolderraam tikken van verdriet en eenzaamheid want Rob is dood, nu niet meer saam want hij is nu verleden tijd Kom vertel me regen hoe dat voelt troost me met jouw tranen zo doorvoeld laat me weten dat 't genoeg was voor hem want ik hou nog steeds van Rob…

In vage contouren van de twilightzone ontvouwt zij haar vleugels bij getemperd licht haar dans van de liefde naar leven in vrijheid  vervaagt in de lucht vertraagd is haar vlucht verjaagd door de wind verdwijnt zij in 't niets over de bergen een doodstille zucht in 't web van de nacht zweeft zij tussen draden  het vuur van de…

Op weg naar Portugese synagoge kwamen we langs brug van gracht waarop, 40 jaar vervlogen, van ons een foto net komend uit stadhuis, getrouwd. Onlangs met zoon nog en zijn vriendin van wie ‘k hier ook een foto nam In het gebedshuis was ik verbaasd, wist niet hoe ooit de Joods Portugese handel de Amsterdamse wandel bloeien liet…

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Hij was ruim op tijd en zij bleek afwezig Alleen op de plaats van afspraak zie je direct wie er niet te zien is Iemand missen maakt ze zeer aanwezig Ze nam de telefoon niet op De stilte drukte doordringend Woorden hingen in het ijle Zwijgen kan veel zeggen Ze kunnen je meedogenloos stalken door ostentatief kil te negeren Je zou er heen…

maar wat als je zelf de dag niet meer kan plukken en je sterk afhankelijk bent van het plukgedrag van anderen dan komt als vanzelf het nauwelijks te stuiten verlangen naar het station waar mogelijk de trein gereed staat naar niemandsland waarvoor slechts alleen nog maar enkeltjes bestaan...…

Ik zal je missen Maar wat er ook gebeurt Ik red het wel Vaarwel Ik zal tranen om je laten Hopelijk heb je dat in de gaten Ik wilde nog zoveel met je bepraten Vaarwel Je moest eens weten Dat ik je niet kan en zal vergeten…

In het voorjaarsbos van Breda ´s Haagse Beemden waaien zacht de wilgenkatjes en elzenpropjes heen en weer milde zucht verspreidt hun bevrijde pluis en snippers ontelbare vingertopjes zweven tussen kale bomen scheppen wenkende geur over aanstaande kraamkamers hoge barse dorenstruiken op moerasgrond door sloten omgeven beloven…

samen dan gelouterd innig teder zijnloos elkaar zijn…

onder bruggen van steen, op banken van hout waar de stad hem vergeet en de kou hem onthoudt geen sleutel, geen huis, geen bed dat hem wacht maar een wil die niet breekt in donkere nachten hij loopt door de straten, zijn rug recht en trots met dromen die gloeien als vuur in zijn borst elke munt in zijn hand is een stap, hoe klein ook naar morgen…

Ik trek nu het gordijn weg om u bij hoge uitzondering dit schilderij te laten zien - mijn jong overleden vrouw Sinds haar dood glimlacht ze alleen naar mij, u ziet het Zo lief, hartstochtelijk, kijkt ze Haar ogen lijken dorst te hebben ook naar de schilder dat is wel duidelijk Ze was altijd heel blij om anderen te zien Alles en iedereen…

nog staan ze op papier maar dadelijk dansen de woorden in hun eigen snelheid en kleur vertragen of versnellen zij afhankelijk van de emoties die zij dragen en of zij nog in dezelfde sfeer kunnen aanhaken zonder de rode draad van het gebeuren uit het oog te verliezen of te verdwalen in een bos waar alle bomen op elkaar lijken…

Schaduw in de wind fluistert langs maanlichtsluiers vervaagt in de nacht In het schemerduister, waar schaduwen fluisteren, vouwt een nachtvlinder zijn vleugels open, dooft het daglicht in zijn dans. Hij zoekt het verborgen, stilte die rust tussen blad en zachte bries. Geketend aan het zilveren spoor van de maan, zweeft hij tussen de draden…

Het is de pers die diepgaand controleert of door de staat gejokt wordt of verzaakt, dus worden zij door Trump monddood gemaakt, ‘tuig van de richel’ is het volgens Geert. Krijgt Wilders in ons land de meerderheid, dan zijn ook wij de vrije mening kwijt.…

Maartlucht, die er tegelijk zo scherp als glas en zo ontvoerend zijn kan. O, de bezieling, zijnde in de bezwaren anders nooit betrokken streken en schuilgelegen uitzicht te brengen vondsten fonkelend en schaars: de moeilijkheden zijn de kans der kunstenaars. ------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1951-1952)…

De wijze die zei dat van alle schilderijen ooit gemaakt maar een klein deel bleef bewaard dat het werkelijk genie schuilgaat in wat voorgoed is zoekgeraakt. Zo met alles. De doden, de gebeurtenissen die niemand onthield of net niet aan de oppervlakte kwamen, zij vormen ons schaduwtheater. ------------------------- uit: Raster, 2003.…

Je voelt het. Het wordt tijd dat winter 'vaarwel' zegt. Het wordt tijd dat lente 'hallo' zegt. Het wordt tijd.... "Lente-hang" Raak mij met bloesems van lente met knoppen in volle bloei. Til mij op uit mijn winterslaap, de nodige rust voorbij, in lenteleven vol geuren en kleuren. Strek, rek mijn stijve leden kleed mij in…

Moeder zal je altijd voor me blijven leven Moeder bedankt dat je bestaat Moeder zal alles voor haar kind geven Zolang zij blijft leven Je Moeder is altijd tevree Als haar kind huilt Huilt zij met je mee Haar hart is hetzelfde als jou En wat voor keuzes je ook maakt in het leven Je Moeder staat altijd achter jou…

van zouttekort naar wanen van paniek naar manie een oorlog woedt in jou en niemand ziet wat ik zie de kanker neemt je lichaam de chaos neemt je geest ik zoek houvast in woorden en vind nooit het antwoord jij op je pad naar het einde ik op mijn pad dat doorgaat samen in hetzelfde huis staan werelden wijd uiteen soms vond ik je even…

het liefst zou ik in vaagheid blijven hangen het niet te duiden moment van onduidelijkheid bijvoorbeeld... je daar achter verschuilen vergt in dit tijdsbestek nog aardig wat moed en juist daaraan schijnt heden ten dage nog een ernstig tekort…

De kleine woudbloempjes van de vroege lente bloeien dicht bij elkaar geven met hun glanzend wit de kleur der reinheid kale bomen en struiken in de omgeving bemoediging voor weldra alvorens zelf te gaan de blanke kronen hebben soms wazige wijnvlekken waaruit de vreugde van licht dronken-zijn straalt genieters van het voorjaar…

In welke duisternis zal ik je roepen zodat ik opnieuw leer begrijpen in welk gebaar welke blik zal ik je ontmoeten? Met welke woorden zal ik je begroeten schrijf ik de taal van de vogel en de bloem versta ik de taal van bergen van drijvende wolken? Zal ik je vinden om je steeds opnieuw te vinden houden we elkaar met…