inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 87.118):

Tempel van ijdelheid

Ze schrijven zichzelf tot genie,
elk punt een kroon, elk komma goud.
Hun lofzang vult de flora,
als onkruid groeit hun woord.

Ze citeren elkaar als profeten,
hun roem past in een post.
Wie twijfelt aan hun grootheid
wordt doodgezwegen — of geloosd.

Hun zinnen stinken naar schijn,
hun geest naar ijdel festijn.
Ze bouwen lege tempels,
en buigen slechts voor hun spiegelbeeld.

... Aan al degenen die zich ver boven anderen wanen dit nederig schrijfsel ...aangeboden zonder verpakking! ...

Schrijver: Johny Donovan, 4 november 2025


Geplaatst in de categorie: moraal

2.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 113

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Nemo, 2 weken geleden
Inderdaad Don,
te veel om op te noemen...
maar gelukkig is het nageslacht dankzij de kopieerlust der kloosterbroeders
op het oude continent
in het bezit geraakt
van de geschriften
der Ouden...

voorwaar geen lege tempel, geen friesloos heiligdom van 24 zuilen zonder altaar,
maar een Mouseion, een Templum Sanctitatis
voor de eeuwigheid...

Wij koesteren hier de opera mundi van Cicero, Sallustius, Horatius, Cato Maior, Quintillianus, Propertius, Terentius, Seneca
et cetera et cetera ad inf.
Stoker, 2 weken geleden
Het weerkaatsende licht,
de ontwrichtende werkelijkheid
in het spiegelend zicht;

niets wordt niet gezien,
de hoogste ogen gegooid
in een verdroogde poel;

de reflectie van het ego bestaat
bij de gratie van de graad
van de hoek waaronder men zoekt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)