Alle inzendingen

Alweer is het díe tijd in Nederland Dat ‘alles anders’ moet, ‘voor later’, ‘samen’, Want ‘het kan wèl’, ‘sta op’, zeg ‘ja’, of ‘amen’, En stem ‘natuurlijk’ voor de ‘goede’ kant. De boodschap is oprecht en zeker waar, Alleen: ik hoor het al zo’n vijftig jaar.…

Je stilte voelen woordeloos raak je mijn hart wij ademen één De stilte dragen van anderen in mijn hart, een trilling die zich vlecht door mijn eigen adem. Hun onuitgesproken pijn rust in mijn handen, alsof ik een echo opvang die nooit verdwijnt. Een blik, een zucht, een verschuiving in de lucht — ik lees de lagen achter woorden die niet…

In deze middernacht glijdt mijn hand van borst naar borst, terwijl jij, half dromend, nu en dan fluistert: O, mijn konijntje, je speelt als de nacht valt, omdat de slaap je niet vinden kan. En ik laat het toe, omdat ik geloof dat liefde lijden is. Buiten tikt de regen, een zacht wiegelied voor het konijntje dat stil op jouw buik…

Vervreemding heeft iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven je hebt haar lief, die soevereine muze maar slechts in dwalende gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze plotseling terug in een doorzichtige jurk verschijnt ze op het bal als…

In de keuken zet jij water op, kopjes klaar de ketel zingt, de thee geurt en ik kijk wat rond, streel het fluweel van de divan denkend aan het gladde laken op jouw bed, aan de zachtheid van jouw matras en mijn lichaam dat zich naakt als mijn hand daarop uitstrekt Als het dan maar niet zo is dat jij verliefd op me wordt en we ons gaan…

Een volk tot aan de tanden en toe gewapend Een volk dat ooit vrijwel werd uitgeroeid Maar zich herstelde en is aangegroeid Gedreven brokken bij elkander rapend Een ander volk, onder de voet gelopen Verdreven, levend in soort tentendorpen Twee volken niet bepaald voor vrede open Aan haat en nijd en hebzucht onderworpen De Eerste Wereldoorlog…

Wildebrassen tijd van de jacht opnieuw wordt er geschoten Konijntjes, fazanten, houtduiven, reeën, hazen, feeën, het wilde leven. Jagen, niet om te overleven de wapens in aanslag vermoorden het schoonse beleven de kick zich groots te weten. yachten op het water kapseizen de drenkeling,vluchteling overboord golven breken zich thuisloos…

de hersenspinsels weven een web van angsten die denkbeeldig zijn…

De egoloze pagina is uit zijn ingedeukte doos met uitgeteerde schimmels van zandgebak met kirsch en kwark en rimpelgoudreinettenschillen tussen levenloze kruimels waarheden en ongemak opgestaan, heeft zich verwaardigd ons ex cathedra te tutoyeren of is het een A.I.-figuur een anonieme non-persoon in het somber duister van zijn dreigendzwarte…

Robotica is schrijver dezes vreemd daar houdt men zich, zoals u toch moet weten met psycholinguïstiek onledig: meten van stimulus, respons, reactietijd Een robot wordt 'analfabeet' geframed die houdt zich ver van literaire kringen in casu dichters die met woorden zingen u weet hoe dit tot misverstanden leidt Hij ziet alleen zijn schaduw…

De rode deux chevaux. We reden het leven, samen naast elkaar, de rode deux chevaux, maakte het altijd weer klaar. Een hobbel, een bocht, soms een plots diep dal, maar steeds weer omhoog, met vertrouwen vooral. - De zon op het dak en de wind in ons haar, het leven leek eindeloos, vrolijk en klaar. De motor zacht pratend, gepiep…

ik kijk dan maar naar de Poolster de kop van de Kleine Beer die zit op de Draak kronkelend tussen hem en de grote broer de kop van de Draak wijst wijs de weg naar de heldere kern van de Lier aan het zwerk waarlangs de Zwaan haar kruis plant in het puntige Vosje de Hagedis links van het kruis kronkelt onder Cerpheus’ huis waar de W…

(voor Hiba Abu Nada) Jij bent geboren in de bijzondere stad Mekka, het onrecht van Bayt Jirga schreeuwde in jouw ziel en in Gaza-stad had jij jouw eigen intifada met een universitaire studie, die goed beviel. Jij behaalde een master in de klinische voedingsleer, jij schreef de roman 'Zuurstof is niet voor de doden', dat alles in een verstikkende…

Een motorfiets, verboden vrucht uit Eden, glanzend verleidingstaal, maar waardig slechts wie ook de wortels kent. Ik was een kind dat schroefjes losdraaide, dat vallen en opstaan vertaalde in vertrouwen – Willie Wortel in een schuur vol vonken en hoop. Maar de markt leerde de kunst van breekbaarheid: lampen die doofden op afspraak,…

O die vuurfonkelfijne gloeiendkoele lucht o die wrede stofwolkensomber onrustige grond zonder vrede daarin stonden wij op, naast elkaar zij in gezonken blikken, in gezonken haar met de fijnrode wang, met het neergaande lang lijnig gezicht — en toen zeien we maar om het nooit met elkaar noch ooit tegen elkaar tot het einde der…

In een poëtisch mekka passen geen therapieteksten van wat je zoal hebt meegemaakt: dagelijkse dingen in optima forma alsof de saaiheid van ons leven zieltogend wordt uitgeknepen... Jouw impulsieve verteltrant denkt zich even als dichter uit te kunnen geven: ongebreideld benoem je de hele santenkraam aan keukenbenodigdheden in een armoedige…

In de ogen van het kind lees ik wat het van mij vindt wat het ziet of raadt, hoe ik een leeuwin kan zijn in raad en daad altijd paraat ieders kameraad kan zijn springend over elk ravijn naar de plek waar ik wil zijn en in de ogen van dat kind vanzelf…

Europa, bevende, wankele man zul je de haven tijdig bereiken de eenheidsvlag nog kunnen hijsen? Ademnood maakt je bang angst verlamt jou, oude man je verwordt tot een vlieg op het behang. Je poreuze botten kraken oh stok- en stokoude vent zal je tijdig bij de haven geraken? Wat koop je voor het sentiment van oude adel, koning of vorst…

Ik wil de cirkel dichten, Maar kom niet aan ’t eind, Weet niet wat aan te richten, Wijl ’t eind in d’verte verdwijnt. De cyclus van mijn leven Heeft een duidelijk, voor mij ’n Begin van horen zeggen, En ’n onbekend einde. De weg er tussen is zeer ongewis, Kent pieken en dalen, Alleen in mijn geheugen te verhalen, Tot ik dat vermogen…

2 minuten we stonden weer stil twee minuten lang uit eerbied voor de oorlogsveteranen voor iedereen die gevochten heeft voor ons vaderland twee minuten gedachten die spelen door mijn hoofd de veiligheid die ze ons boden het bloed dat de straten kleurde jongens die hingen in de bomen levend of al doodgeschoten kansen van te voren al…

Wij wereldwijze universumpiloten meanderpoëten aardhommels en -kloten oxygeen- en water- afhankelijke zeloten mogen de Helleense goden in de hemel danken dat Cerpheus' dochter Andromeda bleef leven op wolk nummer negen in hemel zeven zo konden Da Vinci en Galileï hun Icarusachtige Daedalusvondsten als Wedergeboorten etaleren…

het oude straatje in het centrum ademt de geur van het verleden met bloembakken voor elke deur voelt het straatje zich best tevreden   de huisjes staan dicht op elkaar geen autoverkeer verstoort hun rust ze dromen over vervlogen tijden toen het hier bruiste van levenslust   de mensen die er woonden deelden samen lief en leed ze deelden alles…

In Breda ´s woongemeenschap genaamd Vuchterhage leven vele mensen met een welbewogen verleden dragen hun kennis en wijsheid aan elkaar uit en aan degenen die voor hen werken allerlei toonkunst door stroomdraad geleid of komst van zangers brengen des te meer genot in drink- en eetzalen levensvreugde waart rond om krachtig op te…

Doezelig lig ik stil te kijken Naar de contouren om me heen Naar het licht door de gordijnen Ik mag mijn bed uit zo meteen Knipperende oogleden Vingers bewegen nog Hee, in mijn slaap niet overleden Nee, ik ben er nog… Een nieuwe dag, een nieuwe kans Kans om er wat van te maken Geluk ligt toch zo heel dichtbij Ik kan het met mijn vingers…

In velden waar de sport zijn glorie vindt, verstrengelt zich de macht, zo stil en traag, als wolken boven het veld, maar o zo vaag, een spel dat niet de echte winnaar zint. De regels zijn gezet, de lijnen strak, toch schuift men met de pionnen heen, als sterren aan de hemel, echt gemeen, de macht maakt van sport een wrange plak.…

De lijsterbessen zijn rijp zanglijsters zie je amper oranjevruchten uit de rozenfamilie vogels die nu snoepen... Verende takken buigen... straks kleuren de bladeren geeloranje tot rood crémewitte bloemen ontwakend in de lente, veelvormige tuilen die opnieuw bessen dragen..…

Door een vergissing of eigen domme blunder belandt de goedhartige maar wat wereldvreemde heer Olivier Bommel in een naar kaal vertrek van de gevangenis de gebroken kettingboei en krassen op de muur zwijgen stug duiden tergend op gevaarlijke boeven die ooit hier verbleven geheel verslagen zit onze geliefde Ollie met gebogen hoofd…

Winterslaap De wereld slaapt in witte pracht de bomen fluisteren zacht bij nacht. Een deken van sneeuw, zo stil en fijn, de winter nodigt tot dromen in het schijn. De beer in zijn hol, diep onder de grond, ligt te soezen, zijn adem traag en rond. Geen haast, geen zorgen, geen geluid, de kou blijft buiten, de rust sluit hem uit. De…

Windvaan...windbuil... ach Europa nog steeds niet los te weken  van oude adellijke rechten en zijn rode priesterzetel onafscheidelijk van zijn droom  van recht in vrijheid en gelijkheid in zijn haveloos hotel Was jij niet ooit die ene schoonheid die Fenicische prinses,  jong en maagdelijk behaagd door Zeus die jou slim had belaagd…

er valt een helicopter naar beneden, zo te zien kan mijn vlieger er al bij. zijn staart beroert de klaver in de wei; het ongeluk is op maat gesneden. aan de flanken rust wat koper en puin, binnen rimpelt het leer tegen het stuur. een onderzoek is niet nodig en duur; hem rest enkel een uitvaart naar het duin. zijn gewrongen blik is pijnlijk…