Alle inzendingen

Knipsels, fotos, onvervalst ikzelf in mijn herinnering het applaus en het zweet de danseres die ik was lenig lange spieren een vliegende krijgster van schoonheid, van vlees en bloed, van jongsafaan in een sjouwershemd dagelijks geoefend en opgeslagen in elke cel en de wereld draaide door, schreef mijn roem achteloos weg als een van…

Velen van ons, onder wie u en ik, hebben weleens, ooit op school wellicht, die ene naam aan de klepel van de grote klok horen bengelen jengelend, als een eeuwige wederkeer speeldoos, die jardino armonico van unico speelt en arvo's stomvervelende spiegel im spiegel tot het geluid uiteindelijk deo volente dempend nolens volens wegsterft in de…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

Laat d' ouderwetse dichter nog zijn lier Besnaren om het zonlicht te bezingen; Ons, jongren, wenken hoger, beter dingen Dan 't eeuwen reeds banale hemelvier. D' elektro-lampen, met de kracht van vier- Miljoenen kaarsen kunnen mededingen, Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen, Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier. Hebt dank,…

Café Eijlders, Amsterdam, vanmiddag, dichtmiddag Dames en heren met de nadruk op de dames De Duitse componist Brahms spreekt mij bijzonder aan als componist die gebruik maakt in zijn LiebesLieder van de volgende tekst van de hand van Georg Friedrich Daumer een Duitse dichter en filosoof O vrouwen, o vrouwen, hoe verrukken zij het hart!…

maak een businesscase van vlinders een pretpark waar je de bijtjes ziet in hun natuurlijke habitat zonder opgedirkte muurbloempjes of andere stadse fratsen waar mensen in de rij gaan staan voor diversiteit met eigenheid de vrijheid om eigengereid te zijn niet als kostenpost of terreinverlies maar als aanbodsverrijking der waardencultuur…

Liefst 3.4 nu op de schaal van Richter De aarde geeft in duidelijke taal Hiermee opnieuw een schokkend noodsignaal De klap was deze keer bepaald niet lichter Joost Eerdmans opent graag weer elke put Dus komt ze momenteel met grof geschud…

Ik ben er jaar na jaar van blijven dromen Maar had ik weer een woning op het oog Dan was de vraagprijs steevast veel te hoog Maar eindelijk, het is ervan gekomen Ik ben gelukkig en ik voel me rijk Een woning aan het water, in Moerdijk…

Je bent in alles denkbaar in de pot suiker in de keuken voor de kruidentuin bij het raam nare vergeten herinneringen heimwee naar een nooit en nergens over voetstappen die ik vergeet in het voorbijgaan onder de maan wanneer we kussen tussen regen kom ik je steeds opnieuw weer tegen jouw naam alweer verloren uit mijn naam ben je niet…

de asgrijze schrijver sloeg met dode takken de laatste taal uit de steen van zijn geërodeerde hart op de grens van herfst en winter op de drempel van lichtheid naar zwaarte droeg hij de zinnen in de palm van zijn hand woorden weten niets dàt had de oude poëet begrepen toen hij zijn hart ontdekte in de woordeloze dood…

Lang geleden, toen schermen nog op bureaus stonden en niet in onze handen trilden, werd ik voor gek verklaard omdat ik dacht dat iemand meekeek in mijn brieven van licht. “Paranoïde,” zeiden ze, en schreven het op, met zorgvuldige pennenstreken in een dossier dat niet van mij was. Maar nu, nu noemt men het ‘computervredebreuk’, ‘datadeling…

Nog voordat de avond viel Leerden wij te leven Maar dan ook echt leven Vanuit onze tenen En tot de haren op ons hoofd We bezochten de clubs langs de boulevard We aten het strand dronken de zee De branding slechts als dessert En de mensen die we ontmoetten Als kers op de taart In holen in de bergen langs de kust Brachten we de nacht door…

Proza. . Ik ben altijd een ring of op weg naar een bijna gesloten boog, die zich voedt met transparante reflecties of zich laat verlichten. Of gedwongen wordt om te luisteren Een proces dat meestal een heel leven duurt, dat ben ik me pas sinds kort bewust geworden. Vandaag kan ik bescheiden zeggen dat ik bijna alles heb gezien;…

Zeer geleerde heer druiloor alhier, Wij zien dat u - helaas - alweer een volslagen nietswaardig poëem in het openbaar publiek domein over spel zonder knikkers afscheidt Hoe vaak, domme druiloor alhier hebben wij u verzocht, gesommeerd te voet en te vuur en te zwaard uw episteldwang elders te voeren? niet hier, waar belezen collega's…

Veel doen geeft veel Het maakt niet uit of je spieren gebruikt of alleen ruikt of luistert Veel doen geeft veel te denken, het kaatst gedachten rond tussen moeten, willen en kunnen of het kruipt van beeld naar beeld tot je sleetse lichaam rust en je denken stilstaat, hoogstens oude informatie inventariseert waar de indexen nog…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei. Ik kan jou nie haat en mag liefde nie gewe, so staat 't vermeld…

O gut, o gut, Wat regent ’t, ’t Regent dat het giet, Dus, droog houd ik ’t niet. Ojee, ojee, ’k word drijfnat, Geen draad aan m’n lijf nog droog, Maar als ’k kijk omhoog, Zie ik helaas dat, Het regenen niet gaat stoppen, Nog bakken zullen komen, Daarna blijft ’t druppels droppen Van blaadren van bomen.…

Tijdens de laatste hondenronde onder een bedekte sterrenhemel, sloffend door het natte gras; over water als de wind er is, in de winter als je sneeuw vindt in jouw vlindervriendelijke achtertuin; tegen het indutten aan, gezeten op een plek in jouw leven met diffuse focus op een oppervlak. Doorgaans op dode momenten, vergeten tellen op…

achter het laatste vraagteken wacht de vermorzelaar met warrige haren in alledaagse kleren pakken zijn verhalen uit woord voor woord als geschenken aan wie het horen wil voor een alles behalve dempende geluidswand van saamhorigheid aan de hand van de godinnen der esthetiek en intoxicatie transformeerde de gracieuze zaal -die ook…

HAIKU Scherp wit schuimend mes Doorkliefde hun golflengte Niet meer dezelfde…

Soms denk ik bij mezelf chaos is een bevel ontsnapt uit het ventiel van ons primitieve reptielenbrein dan barst de amandelvormige amygdala in ons lymbische systeem dan is ritme een danser en beweging een rivier die zich onzichtbaar slijpend voortsleept na het traag morenenscheurend trillen van massief geraas van de…

Zijn wij het die de schoonheid minnen die zich door inzicht laten winnen? zich voorbij brood en spelen bezinnen die van waarden het morele garen spinnen? Is jouw talige rede een litanie voor het oor de stekels van de oorlog een doorn in het oog? hebben dode strijders woonplaats noch boog wat leren we van jouw hartstochtelijk betoog? Zijn…

gedachtenflitsen rennen als een gekooid dier rond en rond en rond…

Op de geliefde Efteling geven korte regenbui en haastige zonneschijn het najaarslover opduikende schittering en neerdalende dofheid tonen sprookjesgebeuren van het kleurrijke bos hoe het zich bij de mensen zowel terug mag trekken als weer verschijnen.…

Ja 21 dagen Gaat Lang duren En dan volgt er een degelijk rapport Wie nu met wie verder moet gaan of wordt Het toch nog weer een tijdje navelturen Ja21 of GL erbij Voor wie kiezen de heren straks partij?…

in het landschap waar de zon is gevlucht langs hoofdlijnen amorf door geknepen zicht onschappelijk, bestaat dat wel? door samen op te trekken achter te laten, alleen zodra de stappen zijn gelicht hun indrukken als geheugen uit geboomte getrokken hier ligt de brandgang van onbekend terrein grens en bosrand alle paden afzonderlijk…

Ik houd van Amsterdam in de nacht rijen smalle huizen aan de gracht verlichte ramen, langzame tijd sieraad van mijn eenzaamheid voorspelbaar verkeer overdag door logo's en slogans manoeuvreren stuurse gezichten, professionele lach op steile stukken schuin tourneren van rechts naar links zigzagbaan pas op, daar komen ongelukken van…

De zwijger staat met zijn ogen geloken gebogen over ik denk dus ik ben van rené de cartesiër en julius caesar van gallia divisa est in partes tres tenminste dat denk ik wanneer ik zwijg voor de rest bestaat ook de kempende krijger de haan met zijn kuif in het roodgeel en zwart en zijn schreeuwlelijke ochtendhumeurwaan…

Zonlicht op de wei bloem bloeit zacht tussen het gras rust vult mijn ogen Ochtend opent zich in ruime kalmte; ritselen van bladeren legt een teder ritme neer. Mijn zintuigen drinken de stilte van dit moment, waar niets meer hoeft te zijn dan wat het is. In het trage stromen van de beek openbaart zich een verborgen waarheid van stilte.…

Ook met hondenweer Samen door storm en regen Een trouw ritueel…