Alle inzendingen

Prozaïsche beuzelarijen op ten cc sterk water gezet doorstaan hier niet de toetssteen der guru's en heilige zegepralende redemeesters normaliter op de elitair vocaliserende volièrezangers en franse l de behangers na althans wat deze matineuze jongeheer betreft zolang duimelottina j ganzen geen roet in de dagelijkse…

Reeds ver in de ondergaande zon haat na de oorlog wonderwel Spionnen Gestapo Adinkerke onder water met de trog naar het droge varen klokken gesmolten voor oorlogstuigen verhalen van de laatste getuigen zwarte en witte brigades zwarte markten, tienvoudige prijzen tien geboden achterblijven kaalgeschoren als in maïsvelden…

ik heb altijd al moeite gehad met stereometrische figuren ik zag de inhoud nooit binnen de aangegeven lijnen in een verdiepings hoofdstuk werden er figuren gespiegeld toen ben ik maar heel vlot afgehaakt voor mijn BETA kraakt tot de werkelijkheid mij echt te pakken nam men vroeg mij om stand in te zijn voor een dode in een kist…

Bedoeld wordt dat de zorg erdoor verbetert, En daarvoor is de zorgrobot gemaakt. ‘Sara’ is uitermate welbespraakt, Je wordt - als het weer tijd is - uitgeveterd. Voor drink-op-tijd betaal je wel een tol, Zij scheldt je elke keer de botten vol.…

De verworpenen, die denkend worden, Zullen ingaan tot een nieuwe dag, In wier oude hoofd de ogen dorden, Deze worden blinkend van gezag. In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld. Zij, die voor de meester bogen neder, Handen opwaarts…

de ramen beslagen door hem hoger te hebben gezet omarmd door vaders gemaakte droogrek de klamme bedompte lucht valt amper te dragen en beneemt ons de adem het knettert achter de mica raampjes we gaan aan die lucht nog net niet dood en niemand heeft nog praatjes ga dan maar gauw met een kruik naar boven naar bed de ijzige…

Dat ik 's nachts naar huis toe fiets en dat mijn stuur een omweg maakt en ik onder je venster sta en aanbel tot het licht aangaat en jij naar buiten komt in een peignoir (die droeg je vroeger nooit en staat ook raar) en dat ik snotter dat het me zo spijhijt en jij zegt van het kom allemaal wel goehoed en dat ik op dat moment pas zie…

Ik was 14, knalrood haar, puber het jaar 1966, Rotterdam-Kralingen mijn 1ste spontane zaadlozing in de ochtend stiekem (wie oh wie?) boekje op m'n bed gelegd 'stippellijnen voor jongens' Ds. Postma 1945: zaad bewaren voor de huwelijksnacht voor de waarachtige gemeenschap met je vriendin, je verloofde, je vrouw de moeder van je kinderen…

Een professionele matrassentester uit Putten, die tijdens zijn job heel vaak lag te dutten, maakte een eind aan z'n werkrelatie, hij is nu tester van slaapmedicatie, zo kan hij zijn tijd allicht beter benutten ...…

Heb ik het al verteld? Dat morgen de zon opkomt En dat tie iedereen verstomt Of had ik dat al gezegd? Grasvelden luisterrijk verlicht met zonnestralen Koeien die dartelen in de wei Gaan niet voor jou of mij opzij Want ieder wil in de warmte baden Ik heb mijn zwembroek al gepakt Met de trein naar Scheveningen Omringd door minstens tien…

De man die tegenstanders in mootjes laat hakken nu in de hoofdrol als de vredesduif voor Oekraïne, Gaza en Soedan als fakir op een vliegend tapijt kan ik mij hem nog wel voorstellen maar in de hoofdrol voor vrede en veiligheid op het wereldtoneel niet Zijne Koninklijke Hoogheid Kroonprins Mohammed bin Salman of hij speelt heel snikkie een…

We zijn vandaag naar Den Bosch geweest en dronken daar een bakske leut met bol het was er net carnaval en de terrassen zaten er bomvol. De straten waren vol met feest en iedereen had lol iedereen behalve wij wij hadden een bakske leut met een heerlijke bol. En iedereen vierde carnaval en was me daar teut en had me toch lol…

De woorden van de god der goden daalden langzaam in haar neer een beker bitterzoete vreugd bezag zij met een weifeling dacht zij, de ziel, aan wederkeer of is 't verschiet een nimmermeer? Tot barstens toe haar overdaad ervaring rijk, doch arm, versmaad ontkent zij 't goed en al het kwaad ten prooi aan ik-vertwijfeling Hij sprak de…

De was draait en zoemt Het klinkt tevreden Geen vogels, stil als in een droom Jij bent vroeg opgestaan, ik weet hoe je een hemd openvouwt het over je heen trekt en geniet van de koele stof ...Ik heb nog geen zin ...om me aan te kleden, wacht ...aan het aanrecht ...tot de thee getrokken is ...vouw dan jouw kleren ...heel precies op…

Drie grote druipkaarsen op één kandelaar brengen over de tafel zacht schemerlicht. Hun klodders verharden zich, sissen licht, zakken kleurig neer, klevend, traag en zwaar. De vlammen spreken knikkend tot elkaar: "Wij geven de spijzen warm aangezicht, brengen in glazen wijn wonderbericht: onze spiegelbeeldjes werken almaar." Binnen rode kelken…

zomaar een glimlach, spontaan een vreemde groeten op straat de deur voor anderen openhouden gewoon een boodschappentas tillen een klein gebaar is zo gemaakt een kaartje sturen, voor de pret koffie betalen voor wie het vergeet een gevallen fietser ophelpen het bieden van een luisterend oor gewoon even vriendelijk zijn buren een bosje bloemen…

er staat vandaag geen maat op deze verlichte bossen en oevers ijl als lucht maar goudgerand met daarin plaats voor elke gebeurtenis die kruipt door alle vezels van het hart dit is kennis van het niet weten onderweg naar onbelast verleden dat onbetreden over velden en wegen het geheugen niet langer tart afgewogen met de stroom mee…

Wind strijkt langs de namen in steen, een fluistering van wat was, mijn vingers volgen haar letters, koud en stil, maar nog altijd haar. Ik sta hier, met een hart dat echo’s draagt van wat verloren ging, en in de aarde onder mijn voeten fluistert haar stem zonder klank. Tijd heeft haar contour vervaagd, maar niet de warmte van haar lach, nog…

Nadat hybris mijn kwast had aangetast En opgehitst met oneigenlijke streken Deed een kwistig penselende fantast Als ik dat bijna met zijn geloof breken Kwam gelijk de reus Atlas van Heine Welke de last der wereld torstte Of Jezus die azijn kreeg toen hij dorste Ik met mijn beperkingen in het reine Is het me vervolgens gaan lukken Vervuld…

nog wist ik ze staan hun kleur en schaduw waren niet vergaan na lente's zoen ze bolden in wit en spruitend groen net iets boven de warm vruchtbare aarde van toen waar ook de bruine randjes van de scherpe winden nog charmant verdoezeld hun plaatsjes vinden na dagen mist zijn de knoppen eindelijk gezwicht voor het warme…

Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen Van blank ivoor, met rode en gouden lijnen Zal ik in 't wit de fabelen doen schijnen Dat ieder zo mijn leven kan doorschouwen. De vredige pastoralen en de gaarden Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden Van dood en vlammengloed, met juichemonden De englen in schitterende rei geschaarde…

Ik heb geen Greta, Bill of Frederik, Geen Annemijn, Mattheus of Hermina, Bartholomeus, Kim of Catharina, Geen Mark, geen Fleur of Donald en geen Dick. Ze zijn er niet, ze raken niet gewond, Ze hoeven niet te sterven aan het front.…

Het wintert in Pompeï. De tijd van vegen, opruimen, restaureren en verder graven in de as. Er zijn recruten ingezet, soms wordt een kiek gemaakt. Zes jaar verlopen, en in je tent 's nachts om drie uur toon je me foto's: kijk, toen was ik in dienst, we groeven een villa op in Pompeï, het was berekoud, ik heb nog een munt achterover kunnen…

In de kille ochtenddauw bij éos' gulden dageraad nog in de nanacht van selène schonk hij verbaal elixerzaad vrijgevig aan de mensenziel als milde zachtheid van een bries in flora's ayurvedageur Akkoord, mijn vriend kahlil gibran, dit klinkt mij licht melodramatisch voor mij heeft grieks toch wel iets tragisch latijn krijgt eerder juist…

Kleine schoentjes, wit een onbetreden pad een nooit geroepen naam een wiegelied dat niemand hoort…

Ik heb het overvaren opgegeven. Bij nacht en ontij regelde ik afspraakjes per boot. Al snel kwamen de tortelduifjes weer terug gedreven en moesten met de billen bloot. Ik lapte ze op in de kajuit. Door al die huiverende lijven zag het er menigmaal naar uit dat mijn scheepje niet stabiel zou blijven. Ze mompelden met holle ogen iets over…

Aan de overkant op kusafstand sta jij. De veerman is een oude man. Hij hoeft geen geld. `Het is liefdewerk,' zegt hij. En de brug is nog maanden lopen.…

Was het enkel omwille van het ware goede en schone dat de god der goden de ziel schiep uit een deel van zijn zelf was het goede ware schoon als het ware goede, was het schone waar en het ware goed ware het goed dat het schone niet minder waar was dan goed schoon het goede waar is en meer schoon dan goed dan nog is het waar…

Verdriet is op vrolijkheid gestuit het huilen werd lachen eenzaamheid kreeg handen aangereikt hulpeloosheid gaf men voeten gebrek door overvloed gevuld onmenselijkheid wordt vriendschap.   Een leven hoort met zin gevuld de lach zal altijd blijven een arm om een schouder heen geen last die niet te dragen valt door liefde die gebreken dekt…

Alles verandert. Hoewel, de oceaan is -- nog de oceaan.…