Alle inzendingen

Onrust en donker alomme, Bang als een dove-en-stomme, tastend als blind ga ik omme - Waar is mijn staf? Ik lijd en moet velen verdrieten, ik geniet ook en doe wel genieten, maar alle vreugd zie ik vlieten in een graf. Ik weet wat allenig mij rust geeft, wat mijn angsten gesust heeft, als 't kind dat Moeder gekust heeft Vóór de nacht.…

De slaaf ligt in zijn schrik gestold. Uit marmer lees ik keizers en de rijken. De lavapaden langs omhoog gestold, wil ik jouw naam op de hemel vergelijken. Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch. Bij het forum op de trap, dicht…

keer op keer nam ik de verkeerde afslag reed uren op rotondes gleed gevaarlijk over te gladde wegen tot eens die keer dat ik een omleiding volgde die nergens toe leidde en toen ik eindelijk de weg vroeg aan mensen die niets zeiden en hoe ik bij je aanbelde en dat je me omhelsde en dan je mij toonde waar ik woonde en ja waar en…

het hart kent hartstocht meestal klopt het in ritme een pompende beat waar het van volloopt in gouden hart en nieren het biedt ruimte aan vier gulle kamers gevuld met warmbloedigheid gevoed door stroming in lichtvoetigheid dan weer in zwartgalligheid twenty four seven kloppend aan het werk haalt het pakken van het hart voert het…

is met liefdevol respect een flirt met het talent van wie jij houden wil een edele gast of gozer die grenzen respecteert met luisterend begrijpen heeft echt belangstelling bij het doen en het laten in wat de ander beweegt is een vertrouwde vriend die de vrijheid borgen zal van elke vorm van liefde is in elk woord en gebaar van…

In haar snelsonnet "Kunstmatige Intelligentie", over het matige "kunst"gehalte van chatbottechnologie, deelt Inge Boulonois een stevige sneer uit aan de quasi poëzie van chatGPT ___________________________________ Je vraagt je af, is het een dwaas of zot Een mathematische psycholinguïst Aculturele pseudotaalpurist Een die niets weet van…

De kale bomen zijn gekleed in de kleuren van het moment…

Jouw oude lichaam bewoon je nog, en toch tref -- ik je niet meer thuis.…

Bij de kringloop lag hij daar, op de tapijten, een koeienhuid Vriendin zei, niet duur ‘k keek ernaar en was verkocht. Zag scheurtjes en dacht: heb tape, ik plak Thuis, merkte ik pas zijn geur: tabak Terugbrengen? ‘k Strooide dan met baking soda, zoog, ‘t had geen zoden Nu hangt een halve koe te luchten aan de waslijn de coniferen zien…

Lentefestival Tweede Maan zonnewende Draak in nieuw ornaat…

Hoe kan ik Valentijn voor deze gratie zijn, de verstitel indachtig? Al is ze nog zo prachtig, ze is 1.86.…

luisterend naar muziek mijn ogen zijn dicht voor even is mijn blik alleen op mij gericht kijkend naar een schilderij een prachtige tuin ergens staat een bankje het is kastanjebruin lezend in een boek de woorden spelen in mijn hoofd ik zeg ze zachtjes voor me heen zoals ik ze eerder heb beloofd dit zijn mijn momenten ze zijn me…

stil wit en steriel huisde zij professioneel in haar outfit als deel van sfeer en aankleding alleen het heldere blauw van ogen in wit gaf haar gezicht een indringend intens raken zonder woorden in klare oogopslag waarbij haar lach de inhoud wereldkundig maakte met blijdschap in een warm mystiek delen…

Da's makkelijk, het lijkt me je van het! Die bot wordt al gebruikt op grote schaal En schrijft in ijltempo een lang verhaal Dus vraag ik hem een kloppend snelsonnet Helaas, ‘kunst'matig heeft echt niets van kunst Ook ‘matig’ klinkt té positief: hij klunst…

Zij slaapt, die steeds vol leven was En levenslust. Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud, In doodse rust. Ween niet om haar, ween heden niet, Nu ze onbewust Van pijn en ziekte sluimert, ziet, Ze slaapt, ze rust. En nu voor 't laatst, op aarde haar Vaarwel gekust, Voor ons de strijd des levens, maar Voor haar…

Wanneer ik ’s avonds in het duister Naast je lig en liefkozende Woordjes in je oortjes fluister Zoen op je actief blozende Wangen en met elk gebaar Een stukje dieper doordring naar Het zoete centrum van je ziel Dan schijnt je schoonheid zo fragiel -- Maar als de schrijver diep in mij Je ’s ochtends vroeg graag wil vermoorden Want de nacht…

De deur had ik open want wilde hem nog iets vergetens mee geven Toen kwam hij met een halve koek van de winkel en stopte ‘t me toe Ik brak er de helft van, want verslavend en zoet Dan nog een zoen die we twee nachten lang hadden gegeven Gevaarlijk, ons experiment had ik gezegd want nooit weet je hoeveel je je daarna aan elkaar hecht…

pas in een zatte bui geef je je ziel bloot, vallen alle remmen weg en komt wat je denkt en voelt aan 't licht.. alle remmen los!…

er is zó dikwijls lyrisch geschreven over Maastricht maar ik zal het kort houden ' Maastricht een stad als een gedicht'…

Wij leven in digitale tijden Waarin we trachten ons zelf te blijven Met weinig hoop op verblijden Het oog gericht op de grootste stunt De digitale munt Alles open en bloot Als een pasgeboren kind uit moeders schoot…

Was ik maar dichter Dichter bij jou Was ik maar dichter Dan kon ik dichter zijn Bij jou…

Bij Kinderboerderij Parkhoeve gelegen aan de noordelijke polders naast de stad Breda veeg ik het dorre loof bijeen een roodborstje volgt me hupt voort vliegt steeds even op kijkt onder een schuivend blad pikt en hoopt op kleine hapjes die tevoorschijn zullen komen voelt zich vrij van medezoekers naar het begeerde voedsel verliest…

De vloeibare pijn die je niet aan kunt wijzen -- moet wel verdriet zijn.…

ik heb je zien groeien bloeien en kleuren in warmte met ontluikende glinsterende ogen blikken die niet beoogden maar sprankelden de wereld in keken met open handen ontwapenend armen die willen warmen in een omhelzen met de mystieke engelenontvangst wie zijn deze wezens uit een wereld naast hemel en aarde zijn zij of zijn…

Er zijn vele soorten verdriet en vele soorten pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

we waren het en mochten het graag wezen en voor velen van ons bestond het leven uit vaak ongedwongen spelen weinig angst er was immers nog zoveel moois te beleven het ontrafelen van de grote mysteries kwam wel met de tijd toen kwam de waarheid nog langzaam vanzelf naar ons toe een kind kende geen depressie en was nooit moe tegenwoordig…

De droom van Willem is de grote vaart Corien droomt van een ring met diamanten De dominee droomt van catechisanten Elizabeth droomt van een eigen paard En Pieter ligt in Twente in z’n bed Te dromen van een zakenkabinet…

Ik zit in de kilte van steen. Wit zijn de muren bedoeld, maar ze breken; andere levens krioelen erover, erdoorheen. Op mijn schoot je marmeren lichaam. Houd je ogen niet zo gesloten wil ik je vragen, lach naar je moeder sta op, wees wat lichter. Nee. Altijd zal ik je dragen. --------------------------------------------------- uit: …

Te zwaar is de Schoonheid alleen te dragen! Volk waar zijt gij -? 0, helpt mij de trage hemelen schragen. Draagt ze met mij! Laag hangen de wolken over de gronden - Varen voorbij! Houde' u de donkere steden gebonden In hun galei? Dof dreunt de zee onder de eenzame luchten Aan Hollands zij! Late' u die sterreke steden niet vluchten Diep…

Als de wolken zweven mijn gedachten langs Pruisisch blauw boven velden en wouden naar landen van fantasie. Over eindeloze zeeën blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust. Dit…