Alle inzendingen

Zullen we een jaar lang dromen over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer en vallende bladeren in de herfst? Want een boom weet niet hoe laat het is Tijdloos waaien de takken in de wind Aan de stoeprand is het zaterdag Maandag begint bij de voordeur Aan het eind van de straat is het al overmorgen Achter de horizon is het kwart over…

Zie Nico's snelsonnet van vandaag, plus de uitgebreide toelichting op de finale tussen twee 'Lukes' - het WK-evenement dat ik, uit principe en walging, niet heb gevolgd, zelfs geen moment. Maar...ik had ook een excuus. Ik had er ook geen týd voor, met het vogelnestvrij houden van de elf klûnplekken voor de Tocht der tochten, het opkalefateren…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

ik zag de honger in hun ogen het terloopse bewegen van gespreide vingers en hand in hun jacht naar energie voelde de spanning laveren in het golven van mensen als accu in snel laden en afname van potentiaal vaak hadden mensen hun maatregelen genomen verminderden expressiviteit en bewegen zonder openlijke extravagantie…

Met pijltjes gooien kan je geld vergaren. Voordat je daar bijzonder goed in bent, en alle kneepjes van het spel goed kent, kost je dat gauw een “dubbel tien” aan jaren. Maar voor Luke Littler geldt die regel niet omdat híj van nature dubbelziet.…

Voorzichtig. Omzeil de verrukking, dat zinkt toch maar als reumatiek het gebeente in. We heffen aanvankelijk de jurk tot op de heupen slechts. De maan fonkelt maanlicht op je naakte dijen. ‘Een waarheid,’ fluister ik ‘herhaalt zich niet’ & ‘je trekt mij als het trekken van de maan.’ Stilte. Het droge zand schelpt je nog omstandig haar nee…

Nu is ’t of alles rusten wil, De hemel wijd en de duinen stil, En ’t dorpje in ‘t duin gezeten, Wat nestjes bruin, ‘t kerkje in hun schoot, En wat venstertjes blozend nog van rood, Door zonne in ‘t west vergeten. En naast de duinen de grote zee, Zo droomrig loom of zij zachtjes mee Wil slapen en niet meer zingen; Haar scheepjes, gevlijd op…

neanderthalers waren heus niet dom veel hedendaagse mensen zijn veel stommer want hun gedachten zijn vaak krommer de weg der evolutie is heel krom dus zelfreflectie is wel op z’n plaats veel hedendaags gedoe is ondermaats…

Onheilsprofeten laten u weten dat ons landje verdroogt Het grondwaterpeil zakt Aardappeltjes verpieteren De bodem is craquelé Gebroken poten bij het vee Rijn en Maas worden wadi’s Schepen met roestige ribben liggen vast in droge gracht Getuigen van vergangen tijden waarin handel welvaart bracht Zoute kwel rukt op Grachtenpanden scheuren…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

een hand vliegt door de lucht de chirurg die z’n hoofd weer schudt en even diep zucht al weer het begin van een niet zo’n gelukkig Nieuwjaar een familie in een eindeloos diepe put en niemand die hem nog ooit de hand weer schudt…

iemand trekt met kalk een lijn op de muur rond jouw lijf jij bent getekend verdwijning in het donker zonder schaduw een lege koffer in je hand bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd iemand herkent je aan verstrooide kalkresten door je dunne witte haar…

ook de typemachines liggen onaangeslagen opgeslagen in het magazijn van de kringloop... men vertikt het…

Fonkeling van ster schittering van het maanlicht ik zie alleen jou…

In mijn eigen masculiene virtueel domein op een platform multi mensionaal heeft zich een jongensachtige verschijning aangediend die zich presenteert als feminien doch boven de bescheiden voorgevel en het balkon heb ik nochtans geen jurk mogen bespeuren coördinaten bevinden zich ergens in Kirgyzistan, 't zou even goed in Georgië kunnen…

als hoop zich varen laat spreidt zich de duisternis donderkoppen naderen hij loopt en kijkt bezorgd met de capuchon strak kondigt zich zware regen die hem diep vallen laat in zakkende ondergrond zoekend naar wat houvast zwaaien krampend armen in de ijdele poging falend het evenwicht te houden op de lippen besterft de gil waar de…

Klim de ladder op en kijk om je heen, naast je -- wacht een slang je op!…

wie doorzag die kleine jongen zonder rem kind met het warme hart de onbegrepen oorsprong van de woede en pijn hoe kon de jongen weten wat hij met zichzelf beginnen moest als stuurloosheid hem regeerde eenzaamheid heeft geen naam de moed om door te gaan als niemand hem volgen kan wie weet van het lef toen de man zich loswrikte van zijn ondergang…

Dag malenka goeiemorgen misschien lig je nog als mariposa op één oor onder je thermodynamisch moerbeizijdezachte dekbed multicolor multilayer maar misschien ook niet en lig je diep gehuld in morpheus' armen nog in dromenland maar misschien ook niet en koester je je mijmeringen in naijlende nachtgedachten van je ontwakende…

'bizar' is weer uit het is nu 'oprecht' voor zolang het duurt net wat u zegt dat boek is 'wreed' die film is 'vet' of zijn die woorden er alweer uitgezet de stopwoordjes ze komen en ze gaan soms blijven ze even en soms wat langer bestaan ik hou het niet meer bij en gebruik mijn eigen taal hopelijk wordt die begrepen door iedereen…

ik heb lang met huid en ogen de melodie van het zonlicht genoten met wind als ultiem dirigent die de diverse smaken van natuur mens en universum uitstekend kan traceren en weet welke wolken de bak schaduw moeten bevolken voor een net andere melodie…

-------------------------------- -------------------------------- mijn lichaam dat mijn leven draagt, de zoemende koelkast in mijn hoofd regen of loeiende dagen in de zon, nooit is er beheerstheid onophoudelijk gaat de chaos als een dier tekeer de zwarte sneeuwvlokken van de willekeur gevaar in het verkeer? ik heb inzicht mevrouw tegenslag…

Het kampioenschap onderwaterschaken Was qua organisatie geen probleem, Althans, wat ik zo uit de krant verneem, Maar één wou graag zijn eigen stukken maken. Die waren uit het goede hout gesneden, Maar bleven met geen moog’lijkheid beneden.…

de liefste broer van de hele wereld dobbelt stenen van het viaduct, telt de ogen en keert terug naar start om een sollicitatiebrief te schrappen. speeksel druipt mee de envelop in, als lichaam en ziel verlangt het hereniging, kent niet de reglementering ter zake. 'het kan morgen alleen maar beter. wij wensen u veel succes.' broer spingt…

In uw grote bruine blikken Schuilt een wondre tovermacht. Nu eens troosten zij mij zacht; Dan weer doen ze mij verschrikken. Praat ik rustig met u over Iets van algemeen gewicht, Vriendlijk straalt dan uw gezicht, Als de maan door lentelover. Maar nauw waag ik het te klikken Van mijn hard poëtenlot, Of meedogenloze spot Vuurspuwt uit…

ik wentel me in je woorden we praten, er is alleen je stem en ik hoorde je denken tussen regels door, zoals ik je ken jij hoort meer dan ik zeg en ik praat weer eens meer dan ik luister hoe of waar we ook de nadruk leggen het eindigt altijd met een glimlach en meer ruimte…

Waarde vriend, mijn dank voor deze erudiete ochtendgroet dewelke ik ...nadat ik door mijn grote harige spitsneus met haar lieve grote donkere reebruine ogen en haar slanke voorpoten zacht rustend op mijn arm uit de diepste troggen van mijn nachtrust ben gewekt in de hoop dat mijn geliefde ochtendbode eveneens in vleugen geurige…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

Duizend emmertjes heb ik vergeefs naar zee gedragen, alleen maar om je te winden om mijn vinger, maar helaas, je koos voor een winnaar die alles heeft wat een vrouw kan wensen en ik niet zijn kan, dus: dan maar eenzaam strijdend verder gaan…