inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 85.497):

Als de zee in mij spreekt

De zee fluistert zacht
golven raken mijn wezen
de horizon roept


De mens en de zee,
een dans van kalmte en storm. Ze
ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar
fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt.

De oceaan weerspiegelt
mijn angsten en dromen. In haar diepte vind
ik pijn, maar ook mijn hoop. Aan de kust raken haar golven
mijn ziel, haar ademhaling beroert mijn innerlijk, ik ben één met haar kracht.

Zij is de vrijheid die ik zoek,
de storm in mijn wezen, een eindeloze beweging
die me roept, maar ook vasthoudt. De horizon trekt me, ik herken
haar verlangen om verder te trekken, maar weet dat ik haar altijd nodig zal hebben.

Hoe verder ik reis, hoe meer ik haar
begrijp. Ze neemt me mee, ik groei en verander met
haar stroom. De zee is mijn spiegel, mijn reisgenoot; in deze constante
wisselwerking ben ik nooit alleen. Haar bezielde adem is de mijne, haar geluid leeft in mij.


Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 8 mei 2025


Geplaatst in de categorie: bedankt

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 19

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)