Als de zee in mij spreekt

De zee fluistert zacht
golven raken mijn wezen
de horizon roept


De mens en de zee,
een dans van kalmte en storm. Ze
ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar
fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt.

De oceaan weerspiegelt
mijn angsten en dromen. In haar diepte vind
ik pijn, maar ook mijn hoop. Aan de kust raken haar golven
mijn ziel, haar ademhaling beroert mijn innerlijk, ik ben één met haar kracht.

Zij is de vrijheid die ik zoek,
de storm in mijn wezen, een eindeloze beweging
die me roept, maar ook vasthoudt. De horizon trekt me, ik herken
haar verlangen om verder te trekken, maar weet dat ik haar altijd nodig zal hebben.

Hoe verder ik reis, hoe meer ik haar
begrijp. Ze neemt me mee, ik groei en verander met
haar stroom. De zee is mijn spiegel, mijn reisgenoot; in deze constante
wisselwerking ben ik nooit alleen. Haar bezielde adem is de mijne, haar geluid leeft in mij.

Biografie van deze schrijver

Zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 3 stemmen 118