Het komt goed
Soms lijkt alles moeilijk
zwarter dan de nacht
je voelt je leeg van binnen
meer tranen dan een lach
Verstikt door boosheid
en verdriet
verloren
je ziet het even allemaal niet
Een deel van een groot geheel
maar o zo klein en nietig
het liefst zou je er even niet zijn
je voelt je te verdrietig
Maar binnenkort wordt het weer licht
zullen wolken verdwijnen
en zullen liefdevolle armen
jouw hartje weer verwarmen
Dus neem je tijd
zolang het moet
en vertrouw erop
het komt echt weer goed
8 mei 2025
Geplaatst in de categorie: verdriet
Het komt goed Er is nog niet op deze inzending gestemd.
52
52
Geef je reactie op deze inzending:
Wat bedoel je precies met 'kijk eens naar je eigen teksten'?
De schaamte voorbij?
Waarvoor zou ik mij ooit hebben moeten schamen?
Ik schaam mij inderdaad niet voor mijn gedichten.
Of voor de werkelijkheid.
Die plaatsvervangende schaamte laat ik bij jou, de slechte lezer.
Ik hoop dat je wat volwassenheid kunt opbrengen vanaf nu.
wellicht is dit een troostgedicht
voor de lezer (en/of voor de schrijver zelf)
Ik vind je reactie wederom vrij respectloos.
Een interessantere vraag is, denk ik,
wie is deze 'Toykel'?
Als je nu eens zei wat je echt dwars
zat. Kom, ontbloot je poëtische ziel!
Verlaat je tere ikje...!