Alle inzendingen

De pijnen die in vlagen verschijnen, de aanvallen op talloze organen en functies; het hele zijn dat wordt verpletterd, door zichzelf verketterd. De dagen waarop alles goed gaat, zo lijkt het, dragen het gevaar van het onverwachte, van jezelf verliezen in een gevoel van gezondheid. Tot de etterende stromen der gedachten op stoom komen…

Van Lauwerzee tot Dollard tou, Van Drente tot aan 't Wad, Doar gruit, doar bluit ain wonderlaand Rondom ain wondre stad. Ain Pronkjewail in golden raand Is Grönnen, Stad en Ommelaand; Ain Pronkjewail in golden raand Is Stad en Ommelaand! Doar broest de zee, doar hoelt de wind, Doar soest 't aan diek en wad, Moar rustig waarkt en wuilt…

Stad, langs uw blinkend water liep ik voort, ik zag uw markten in het morgenlicht, ik heb van u gedronken en gedicht en 't stromen in uw aderen gehoord. De toren met het trillend vergezicht, een schrale trambel, die de morgen stoort,- ik daal en wandel langs het water voort het ruime land in, dat rondom u ligt. En zijn die u bewonen nors…

Verschijnen doen we maar voor even Voorbijgaand zijn we van nature Ons lichaam moet ter elfder ure Zich aan de leemgrond overgeven We lijken wel op zandkastelen Nabij de vloedlijn te bekijken Met één verschil, de hemelrijken Verschijnen vluchtig ten tonele Nog spiegelen de zoute plassen Op aardse stranden onze lijnen Een verre zee…

De politiek is ziek dus 'n polikliniek voor beide Kamers dat kan geen kwaad, toch? maar of ie er komt?,  maar  nog meer of ie wordt gebruikt? de politieke zieken klieken liever en kakken, zeiken op de anderen 1ste hulp noch IC bieden uitkomst de Kamers zijn ten dode opgeschreven maar euthanasie, neen dat niet ze versterven liever…

Ik moet haast voor een hernia gaan vrezen, Veroorzaakt door ‘de dikke van Koldam’. Maar toch wel mooi dat er een herdruk kwam, Waarmee ook tijd = massa wordt bewezen. In Haren is tweehonderdvijftig jaar Iets meer dan anderhalve kilo zwaar.…

Mist tilt zich omhoog langs de rails fonkelt de dauw de zon ademt licht Toren tekent zich af tegen de bleke hemel. Zijn klok bewaakt het uur waarin de nacht nog niet helemaal loslaat. Rails glanzen vochtig, draden hangen traag— station ademt de stilte van een ontwaken. Trein schuift het perron uit, een ademtocht die de ijle lucht doorsnijdt…

Terwijl elke lichtstraal steeds meer kleuren kreeg in bundels voor mijn boller wordende ogen die ik met bloedende nagels in toenemende mate probeerde te beschermen tegen interspectrale hagelstormen; maangeuren druppelden van wanden, waardoor vlammende sporen van ijzertanden der wachter dezer krachten langzaam verzachtten; onder…

het was warm en ik aan de wandel maar was moe zag een oude tak met versleten plekken wist dat ook daar mensen hadden gezeten om even niet te bewegen vallende bladeren ritselden muziek waar je heerlijk ontspannen van werd tot ik iets op dit tableau zag verschieten dat te klein en te snel was om menselijk te zijn en bovendien…

Ik vraag het de stilte: Wie ben ik? De muren antwoorden niet. De bank, het bed, ze houden mij vast in dagen zonder richting. Ik was iemand, ooit. Een ambtenaar op weg, met een tas vol plannen, treinen die sporen trokken door een leven met structuur. Ik kende mijn naam, ik wist mijn doel. Nu draag ik alleen een echo, een waas van herinnering…

Wind. Tarwearen richten zich op. Ik zie mijn schaduw een sikkel. *…

Is het alleen maar veilig in een klooster van verhullen- de kleren en binnen de muren van keuken en kinderkamer? Of neem je het risico een heks te zijn volgens bange mensen die tegen je zullen samenspannen? Een heks die van zich af slaat en zich niet laat dwingen door de zieligheid van een man of het mes van rovers De steken doen pijn…

Wijsheid leert ons, Eén zwaluw maakt nog geen zomer, Van ’n kale kip kun je niet plukken, En …, liefde maakt blind. Maar…, de lamme leidt de blinde, Zo komt alles nog goed terecht, Wijl waar een wil is, is een weg, Na regen komt zonneschijn. Wijsheid is al lang op d’aard, Nog steeds de moeite waard, Om van te leren en naar te leven…

het was lang geleden dat iemand je had gezien nee er was geen contact vliegen en muizen bezochten je om jouw lijf te belegeren toen je geen enkel teken van leven meer gaf de overheid kende je adres ongeopende brieven belandden op een vergeelde ingezakte stapel van een zwijgende reis in de tijd geen sporen van worsteling volledig…

De aarde weelderig gelardeerd met Forse fortuinen dure metalen Helaas niet voor het eigen volk Vreemden gaan er mee aan de haal Van vechten om nuttige grondstoffen weten ze ook iets af in 't avondland Tot ze landenmacht opgaven Rijkdom vreedzaam gingen delen Katangezen likken oorlogswonden Machtelozen betalen het gelag Wij zijn er vast…

ik of wat daarvoor door moet gaan of voor welk beeld ik sta in jouw ogen dans met alle verbeelde voeten in de woordenmodder van velen voor mij maar welke taal resteert welke woorden zonder aangeboren of aangeleerd geloof zonder haalbaar idealisme doorstaan meer dan ‘n lichaam meer dan ‘t gevoel de aangetaste herinnering aan ‘n toen ‘…

Ooit is hij groot wild geweest nagejaagd door boze dromen brave burgers en demonen en hij had het zo goed met zijn kinderlijke vrijheid zijn speelse karakter en zijn vrolijke blijheid overal waar hij kwam kreeg hij overtuigend zijn betweterige gelijk tussen bittere tranen en zijn verwarde ziel een grote leegte zonder een geheugen…

Vlak voor de ramen staat het boomtheater. Insecten trekken strepen langs de ruit en vlinders buit'len om elkanders buit. Een dikke duif vliegt in de groene krater van bladeren, een duiker onder water, en komt er later even oud weer uit. Het leven, tegen dit decor gestuit, wordt speeltoneel terwijl ik kijk en staat er. Ik heb van de natuur…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden de gouden blonde tros, citroenig van koleur, gezeten in de lucht recht buiten d' achterdeur, waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde. Dan beven amoureus de liefelijkste winden in 't gele zijig haar en groeten met een geur haar goddelijk aanschijn opdat ze deze keur behield van dagelijks…

Tussen touwen en gebouwen van de stad, Klimt hij omhoog, met stoere jas en modderspat. De denim donker, de laarzen zwaar, Ontdekt hij het avontuur, keer op keer, jaar na jaar. De handen warm in wollen handschoenen gestoken, De blik naar voren, nooit gebroken. Grijsblauw daglicht, de lucht nog fris, Hier ben je vrij, waar de wereld…

Hij was nog lang niet uitgekeken toen nummer twee ter wereld kwam en daarna nummer drie en vier en rap nóg twee aan vaders stam Pas bij de schreeuw van nummer zeven kwam zijn eerste geluksgevoel weer enigszins tot leven……

Het was zo leuk: drie blonde jonge mannen, Met die speciale rock-punk-reggaemix, De inbreng van die twee, zegt Sting, was niks, Zij hebben nu een rechtszaak aangespannen, En blijven, ‘t gaat om lucratieve rechten, Hierover tot hun laatste adem vechten.…

Op het balkon, de laatste zon: een alcoholvrije; bijdehanter dan de tantes met tegeltuinen en perfect gezoomde gordijnen waar geen spatje op komen mag. Voorbij de sterren wil ik kijken, waar hij die beelden ziet bij naam als wij straks in het zwartste woud van de diepe nacht stil liggen gaan; deze ene liefde uitdijen laten, voor dit eeuwig…

O, meisje wat ben ik toch gek op jou, Jij zet mij steeds in vuur en vlam, Met je golvende blonde lokken, Wanneer je verlokkend kijkt naar mij. Mijn hart rikketikt slagen over, Mijn bloed raakt tot kookpunt verhit, Over mijn huid lopen rillingen, Alleen door jou kunnen worden gesust. Mijn liefdeshartstocht raakt nooit op, Ook al breng…

Om aangeraakt te worden moet ik me laten zien en horen met een lach lieve woorden spreken Steeds lievere Maar jij geeft me parfum, een nethemd en zwartrode lingerie Je wilt mij als nieuw verkennen met kneepjes en kussen het harde in het zachte benieuwd naar mijn aanhaligheid en de geluidjes die ik zal slaken Je hebt zo weinig…

ik blijf kijken in de bodemloze leegte van de dagen en van de nachten en zal moeten aanvaarden dat ik mijn geluiden nodig heb mijn woorden om de rust te bewaren met klem op toon en stijl en als ‘t moet de klanken de kleuren en de grove streken en zinnen op ‘t onbenoembare hopen op de verlossing van akkoorden en gedeelde gevoelens in ritmes…

Ik ben van de T van Thema maar ook van de T van Thee en ook fan van de Hema die zo kleurrijk en zoet is geworden ik ben nu zelf meer van het kruidige en dan met name van de kruidenthee zo gespecialiseerd voor de longen,  de luchtwegen, maag en darmen de nacht en de dag en de avond dus mijn thema nu is vooral de T van Thee wel af…

Langs blauwe zee rivier of meer over hoge bergen of diepe dalen uitgestrekte velden donkere dichte wouden. De wereld is een schone mengeling vol kleuren en vormen. Loop langs blauwe zee volg de stromende rivier klim op de bergen daal af in diepe dalen verwonder je op uitgestrekte velden of trek door dichte donkere wouden. Geniet…

Langs groenomzoomde straten, pleinen wemelt het in 'vorstelijk Baarn' van oude villa's langs soms steile heuvelachtige terreinen Ik wandel door de Javalaan van Cantonpark naar Pekingtuin zie er gordels van smaragd en adem onder oude bomen de geur van tempo doeloe in Het oord kent naast maria petrus paas en 't witte…

als ik journalist was bleef ik dan foto’s maken? als ik arts was zou ik dan blijven opereren? als ik hulpverlener was zou ik dan blijven helpen? als ik honger had zou ik dan blijven gaan? als ik nergens heen kon zou ik dan blijven vluchten? als ik het zou kunnen zou ik deze ellende dan stoppen? als ik maar alleen ben kan ik…