Alle inzendingen

Aan zielepoten met een glimlach als pleister op gebroken trots. Niemand voelt het zacht gehuil, wanneer het licht hen...vergeet!…

Een gladde, mooie, blauwe bol Met oh zo'n tere atmossfeer Geschapen door een Hogere Heer Of speelde toeval hier een rol? Een Thuis door allen uitgewoond Dat aan het protesteren slaat Met een veranderend klimaat Dat chronisch lijden aan ons toont Ze waarschuwt, maar wij horen niet De woede waarin ze ontsteekt De vurigheid waarmee ze…

Mijn ogen zien achter het zijn, Het niet-zijn waarin wij niet zijn, Niemand ooit wederkeert, Zoals de geschiedenis ons leert. Wat mijn ogen daar ontwaren, Is door mij niet te verklaren, Niet te bevatten of uit te leggen, In eeuwig duister gehuld. Mijn taal schiet tekort, Mijn woorden niet toereikend, Wijl er te veel bij mij schort…

Vader was een muzelman, na de oorlog liep moeder hem omver. Hij leefde nog om bij haar te zijn Het Rode Kruis wist van niets toch was hij er, te zwak om haar op te vangen een skelet in circuskleren geen geluk meer op de botten Ze had hem lief de man die zij wilde kennen een zieke, rokend tegen de tbc en pratend tegen de herinneringen…

‘Wie ben jij? vroeg de Rups. Geen bemoedigende opening voor een goed gesprek’ dat deze zon schijnen bleef maar zij schreef ‘in haar nachtjapon achter de rododendron’ da’k haar met ‘n grote/kleine/grote/grotere pil weggoochelen kon in de hoge hoed van ‘n ‘vallée des évanouis’ dat zij nu nie’ één van die ‘naamloze bomen’ wordt en…

kracht vinden in alomvattende leegte tocht omzetten in dat vleugje wind waar vleugels op gebouwd mogen worden voorbij een schatplichtig smachten prachtig opfladderen tegen het licht in zinnen verzetten door opheldering kwellingen vervliegen per hoogtemeter onwelgevalligheden verbeteren in ledige lucht als een laatste zucht die stilte verkiest…

Een weekje Istanbul: genieten hoor, Van de moskeeën en hun minaretten. Maar het verkeer houdt zich niet aan de wetten, Het raast en racet en toetert almaar door. Maar wat mij daar oprecht verbazen deed: Niet één, die Constant In (een) Opel reed.…

Terwijl ik water en boot hoor praten, De zon op mijn huid brand En de wind de warmte koelt Ben ik bij jou Terwijl de buren het duidelijk niet eens worden. De camera en de toerist in onmin zijn En de hond blaft tegen onzichtbaarheid Ben ik bij jou Terwijl jij grijs wordt en ik eeuwig 38 blijf De dag zichzelf kan voorspellen En we…

En dit wilde ik u zeggen: Voel mijn hart! Het is het hart eens mans, zo vaak gebroken, maar toch herrezen boven ramp en smart en weer in wonderbare jeugd ontloken. 'k Heb vaak, in overmoed, het Lot getart en 't Lot heeft zich, met slag op slag, gewroken, maar 'k sta weer pal en tegen 't Lot verhard, en voel me een storm van bloed in de…

Een nieuwe, oude tafel heeft ze zegt ze. Wil ik niet komen kijken? Vanwaar en sinds wanneer dit idee dat ik me zozeer voor tafels interesseer? Sinds ze het vroeg gaan mijn gedachten er wel vaker naar uit. Is de hare rond of juist vierkant, ovaal, ingelegd, gepolitoerd? Met vier of zes poten, lange elegante, met een knikje halfweg? Met ballen…

voor mij ligt de ruimte toegewijd en onvervuld te glunderen van leegte zonder twijfelend idee beklim ik geen vragen maar de geur van ‘n gevoel en elke stilte is welkom om verlangens te wegen in ‘t achterafgelegen zijn waar alle tijd verdrinkt in onbenaderbare schoonheid of scheepsrechtelijke liefde…

Ze kloppen zacht aan dichte deuren, hun handen vol met koude lucht. Ze dweilen sporen, vegen harten, weten wat niemand zeggen durft. Er ligt een sleutel in de schaduw, een pistool van zilvergrijs. Niet om te schieten, maar te wijzen op een grens die niemand opeist. Arme Jef en Hans , de geesten, staan te fluisteren in het licht. Ze zijn…

Als tegenwind van alle kanten komt Je handen geen houvast meer vinden De woorden verwaaien als je spreken wilt Als niemand meer ziet wie je was En jij dus steeds verder de grond in zakt Waar het je aan nog meer helderheid ontbreekt Als het echt niet lukt om het tij te keren Want de golven overspoelen elke mogelijkheid Ieder greintje kracht…

Zal jij het zijn die straks reist naar het einde van de nacht? Of draait het alleen om het thuiskomen en de droeve onmogelijkheid daarvan? Als het licht zich stil tussen de woorden vlijt jij met tong en pen de zinnen schrijft de wereld in fout geruis gekanteld lijkt en jij van verre traag naar leegte kijkt Ben jij het dan die straks vlinder…

Laten we met die laatste beginnen ik ben een spijtkind: had niet geboren willen worden steek en stak dat ook niet onder stoelen of banken lees: Kapotte Kerst door Gaza op www.gedichten.nl ook al weer wat jaren geleden spreek ik er zeer openhartig over maar ik wilde wel vader worden een kind toevertrouwen aan deze wereld deze wereld van…

zie ik mijn grond — Droogte heeft bezit genomen. De lucht paars. Kruid buigt,
 het hoofd omlaag. Trillingen passeren de tijd, als verloren gewaanden. Rimpels zinderen in het stof. Spiegel, muze:
 Smijt wijsheid voor uw voeten. Vertrap de logica -
 Onzin zal u voeden. Ruggengraat klampt zich - nonchalant gebogen,
 om onwrikbare…

De Stilte Na Jullie Hier zit ik alleen in het huis, waar mijn kinderen zijn geboren, waar ze zijn grootgebracht. Elke hoek, elke tegel fluistert jullie naam. Maar ik weet, binnenkort zal het afscheid waaien, waar naartoe—dat blijft de grote vraag. Toch is het een illusie, te denken met gesloten ogen dat jullie hier nog zijn. Alles is…

We weten hoe wolken drijven, hoe staal buigt en sterren branden, we landen op manen, we schrijven machines die denken — maar niet hoe we moeten huilen zonder schaamte. We leren rekenen, maar niet hoe we troosten. We weten hoe tektonische platen schuiven, maar niet hoe harten breken. We bouwen raketten, maar geen vrede met onszelf. We…

Zolang de embouchure van de 'yes we can' smile goed staat en de manometer der coiffure net zo goed gaat gaan de gedachten ex cathedra mits door 't spreekgesmoelte goed verstaanbaar helder uitgesproken voor dovemannen- noch voor dito vrouwenoren in de virtuele laptopwereld ooit verloren…

Blaadjes dansen laag kleurig ballet in de lucht pirouette valt Wind streelt traag de kale takken en fluistert geheimen van een aarde die zachtjes loslaat, en ik adem mee met het ritme van vallende bladeren, hun zachte aanraking op de grond een zachte spiegel van mijn ziel. Elke druppel regen raakt mijn huid alsof het fluisteringen zijn…

het geluid van buiten kan zich niet of nauwelijks in mijn innerlijk uiten eens in de, zeg maar, drie jaar bepaalt de natuur te veel gehechtheid in mijn linker oor het is een spiritueel gebaar, zo meen ik "beste man zegt mijn hart, ik ben het die stoor" diepgang jegens de oorzaak is mij niet vreemd en ondanks alternatieve vochtigheid, reflecteren…

Daar moet je niet lopen zegt oom, je weet het zegt vader, je wilt niet wegzakken in de stront We durven tot aan de rand van de kuil en verplaatsen ons gewicht om de grond te voelen deinen De wc staat achter, tegen het huis: een hok met een rond kijkgaatje in de deur, op een put die oom Sjef komt legen De kuil doet hij samen met de…

(voor Jotie T'Hooft) Jotie heeft het Rozenkruisersmysterie ontrafeld, het residu tot zich genomen, ervaren, doorstaan, tot hij, als ongeschonden Phoenix, als ware Kelt, zich wist te verweren tegen iedere mensenwaan. Als ingewijde en wetende zag hij het eindgevecht, dat ver voorbij ons zonnestelsel zal gebeuren, als een ware ziener stond hij…

Gedachteloos staart hij doelloos Naar ’t eindeloze verre. Hij ziet niet, Wat voor zijn oog geschiedt. Het wereldgebeuren Gaat geheel aan hem voorbij. Kijkend in de verte, Met blik naar binnen gericht, Ziende blind voor alle schoons D’aarde hem biedt.…

Bekende mensen in het wereldgebeuren van kunst of voorstelling zijn soms uitverkoren eigen naam en gedaante in veranderd voorkomen toe te vertrouwen aan de tekenstift dan bewegen ze zich nog enigszins herkenbaar wellicht doorgaans of terloops in hun bedeelde rollen bij de verhalen van Tom Poes en heer Bommel.…

Jij hoort Bij mij En niet Bij haar Dus blijf Maar hier Drijf niet Naar daar Al doet Het pijn Ik ben Niet bang Toch al Die tijd Dat is Wat lang Ik blijf Bij jou Dat weet Ze wel En jij Bij mij Wij zijn Een stel Ik blijf Al drijf Ik niet Ik vaar Ben ik Naar hem Voel ik Me slecht Daar jij Bij haar…

Drie grote zakken Bolognese Ribbel, Patatje Joppie en Max Naturel, Ook Oven Baked Cheese Onion lust ik wel, Terwijl ik gretig aan Sensations knibbel. Op voorraad heb ik nog zo’n Party Mix, Dus nee, van chipstekorten merk ik niks.…

Ik hoor het hem nog zeggen, mijn grootvader, de oude wijze: jullie mogen niet klagen, elke dag zie je de zee. Ja, riepen we dan, de zee maar wat hebben we nog meer? Nou zei hij en stak de brand in zijn pijp, jullie hebben het zand en daar zit heel wat in en jullie hebben de wind. Dat is genoeg, praat er verder maar niet meer over.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Berend Zuiverland Functionaris van beroep Altijd tussen het snoepgoed te vinden Mocht als kind nooit hoger klimmen Niet verder lopen dan zijn moeder aankon Daarom presenteert hij zich nog steeds als de kleine Onder andere mensen Waar hij met kop en schouders bovenuit steekt Zowel fysiek als geestelijk Breekt hij record na record Waarvoor…