63 resultaten.
oermens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.078 ik graaf in oud grind
de spade stoot op een scherf
die herinnert aan de ijstijd
ik borstel de bewijzen bloot
snippers houtskool van een gedoofd kampvuur
de morzel van een schedeldak
de splinter van een bekken
omkranst door geitenhoorns
uit de resten doemt een edele aap op
met een spitsbijl van vuursteen in de vuist
zijn grote neus…
Slagen in het water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 283 door
Brengen we 300.000 keren
Onze armen naar voor
Is dat niet wat overdreven
Vroeg bezorgd de dominee
Is er niets beters in dit leven
dan heilloos malen in de zee
Ach, wij zwemmers zijn rekkelijk
en de beweging is betrekkelijk
Veel dames maken die slag vaker
Voor vriend en vaderland
Op het droge voor de spiegel
Met een borstel…
Charles Baudelaire
gedicht
3.0 met 30 stemmen 9.041 Op winterdagen na het stille eten
denk ik vaak met de borstel aan de vaat
van alle poëzie is hij de maat
dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten
hij proefde van het water aan de Lethe
waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad
als waren zij de bloemen van het kwaad
van zoete folter leek zijn geest bezeten.…
De zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Ik liet mijn borstel het water golven.
rotsen werden bedolven,
door het kolkend water aan de rand,
dicht bij mijn herinneringsstrand.
Geniet van het vergezicht.
Van de golven en rotsen
die met elkaar botsen.
Met het schilderij, voel ik weer
de warmte op mijn gezicht.…
Onder De Pomp
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 181 anders dan nou
ik had het in m’n broek gedaan
en grote broer spoelde me buiten af
onder de koude buitenpomp kraan
en daarna trok hij mij weer
een schone onderbroek aan
o wat heb ik dat geweten
nooit heb ik het weer in m’n broek gedaan
zelfs nu ik bejaard ben
en niet zo erg lang meer heb te gaan
zie ik m’n broer weer dreigend met een borstel…
Haast niet
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.143 Snel
nog wat spullen
al het bederfelijke
weggegooid
Even douchen
neussnuitend proestend
heb ik angst
te verdrinken
Schone onderbroek
en sokken graaiend
mijn borstel
van het dressoir
Mee die cijnen
niet vergeten half zeven
het toilet
haal ik nog net
Een claxon roept
de tijd om
het gevoel
te verdringen
Staar ik nu…
waaiende kleuren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Mijn borstel wrijft gretig in de poriën
om mijn kleur niet te doen vermengen.
Helaas hij is de trappers kwijt.
Ik zal maar laten begaan,
het is niet het einde van mijn bestaan
want ik word bekeken door mensenogen.
Zij schuwen de kleurenmengeling niet.
Al heb ik zo’n verdriet
er is niemand die het ziet.…
Bij God
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 238 Zijn borstelige wenkbrauwen
rezen even wat
zijn schouders ook die
even later schokten van het lachen.
Ik schrok er van.
Toen keek hij wat onzeker op.
`Wat vind je zelf?',
vroeg hij op onbeholpen toon
en zeer oprecht
ik vroeg het hem nog vaker
maar iets anders
wist hij niet te zeggen.…
Verzadigd?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 177 Toen kwam jouw jeugd voorbij,
sindsdien kom ik zintuigen tekort,
na de droogte van de wintermaanden,
worden pioenen roze borstels, steken
schorpioen met zoet venijn, ontspringen
bronnen die de lusten mogen lessen,
ontkomen aan de slavernij van tijd
dien ik mij naar hartelust te bedrinken
uit de klare deugd die de Poëzie schenkt,
onverzadigd…
Over tandenborstels
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 142 Ik voel erbarmen voor 't blauwe plastik
haren uiteen,
mensen doen hem in de afvalscheidingsbak,
ik dacht aan hoe hij jouw zachte tandvlees,
harde gebit borstelen,
je smaakpapillen, speeksel hem proeven,
jouw lippen zich om hem vormen
jouw hand om zijn buik,
'k heb hem op het planchet gelegd
en elke keer na mijn poetsen,
de mijne naast…
Pietje Weetal.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 423 - ‘Een, die met borstels liep.’
Waarom? - ‘Ja, of hij aaklig riep,
‘Een vent, die hem de doodsteek gaf,
Nam hem toen al zijn borstels af
En smeet - de bloed was toen al stijf -
Eerst kokend water hem op 't lijf.’…
helden sterven niet
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 517 ik kijk nog een keer om
en zie uw assen vallen
alsof ze nog even het gewijde gras
willen borstelen
zoals de wind doet met de fiere boom
voorbij
uw nu gesloten vensterruit
U praatte graag
en met de handen even opgeheven
kwam niet alleen Goethe weer tot leven
maar ook uw pijn, nooit aflatend,
met vragende vingers naar oorlog
en kinderjaren
meer…
Zwartmakers
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 694 Blikken verf doden de tijd
die nodig is om stropdassen, statusdingen
bij uitstek, te borstelen. Grijzend stof is weken
bezig het kostbare git aan te tasten. Bedreiging
van de orde. De ongelijke strijd (kijkdichtheid
hoog) wordt door het grauw verloren. Bekeken
zwart Roet het laatste restje dag tot nacht.…
grote kuis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 348 het tuinhuis, greep de kettingzaag
druppelde olie over zijn tanden en zwengelde hem aan
doppen op mijn oren dempen het geratel
wijdbeens zet ik me schrap
op mijn hoede voor de terugslag
splinters, snippers, zaagsel
nu ik weer wat bedaar
zie jij wat ik achterliet
een witte vlek op het behang
kerven in het plaaster
je reikt me een borstel…
de andere slaap
gedicht
3.0 met 17 stemmen 5.703 door gidsen gebracht, slecht geoefend maar goed
uitgerust zit ik op mos tussen magere berken
ik por in de as van een stokoude stookplaats;
vochtige neusvleugels, wenkbrauwen borstelig van rijp
een vroege sneeuwhaas krijgt te laat lucht
van de azende vos
--------------------------------
uit: 'De witte sjamaan', 1988.…
Een dag
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 549 Het was een dag als alle andere dagen
Er kwam een koopman langs die dood verkocht
Ik liet me door zijn gladde praatjes strikken
en kocht een borstel. Nog diezelfde dag
borstelde ik de straat totdat hij glom.
Ik werd door dertien auto's aangereden.
Schampschoten. Had me dus weer eens bekocht.…
Doucheputjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Nederig kroop ik op mijn knieën,
met een borstel en wat groene zeep.
Een groene denker ben ik dacht ik.
Ik lijk wel gek denk ik.
Dit moet iemand anders doen.
Ik peuter haren uit het rooster.
Daarna reinig ik de tegels.
Voldaan duik ik ons bed weer in.
Ik sluimer en droom nog wat.
Ons putje ruikt weer fris.…
Vervagen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 74 Soms denk ik dat hij het is
Wanneer ik 's ochtends mijn haren borstel
En met mijn tranen worstel
Dat om me heen, die lege galmte
En hij staart me aan, in alle kalmte
Even, ben ik dan muisstil
En weet ik niet meer wat het is, leed
Om liefde te bezinken
In tranen te verdrinken
Die ik zachtjes wegvaag en vergeet
Het helpt me wel, ik kom…
werkwoede
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.273 tijd
ik wil die vieze stofboel kwijt
waarvan ik maar moet niezen
gevallen kruimels boterkoek
en spinnenwebben in de hoek
ik heb ze in de smiezen
ik spic en span me spoedig in
het zweet staat op mijn onderkin
van zuigen en van kloppen
ik blik en veger in het rond
ik raag en zwabber het plafond
en ben niet meer te stoppen
ik bleek en borstel…
Sintertijd
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.947 Een borstel en een doosje schoenpoets
en een hart van marsepein;
op een briefje staat te lezen
dat mijn schoen gepoetst moet zijn.…
in het duister geklemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 422 waarachter ogenblauw
staart naar wanhopige verbinding
ik verleg mijn hart
naar een langzame sneeuwvlok
op bruin, zwart en roze, ooit door straten gelopen
uit hun stappen komen woorden
ze schreeuwen het rennen, het neerschieten tussen
hoofd en gele ster
afgeschoren haren winden zich
rond assen zonder spiegelbeeld, rond verbrande wimpers;
de borstels…
Boerenmeid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.438 die vette beesten
Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten
Terwijl zij op klompen door de stallen loopt
En met iedere stap op iets mooiers hoopt
Droomt zij van de straten van Parijs
Haar jurk laten waaien, heel ver op reis
Droomt zij van flaneren, dansen in Cannes
De wind door haar haren, een mooie man
Terwijl zij de vloer veegt, een borstel…
Zaken...
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.052 Afwezig roep ik je: liefje bijna alles klaar
De badkamer in, snel een borstel door mijn verwarde haar.
Keurig sta je in maatpak, we zijn dat zo gewend
Een inwendig stemmetje: jeetje, knappe vent...
Het gewemel op de luchthaven, hekel aan deze zooi
Ik denk aan ons grote bed, het gezicht snel gladjes in de plooi.…
lieve dochter
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.947 lieve dochter
ik veel van je hou
Wat zou ik nog graag
iets moois willen zingen
met jou op piano of accordeon
een lied over mensen
en bergen of dalen
een lied van de zee
het strand en de zon
over haring met uitjes
wat jij nooit lustte
van al de vriendjes
die jij ooit kuste
En dan nog een keer
weer verstoppertje spelen
je haren dan borstelen…
De Worrels
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 256 Als moeder ’s ochtends is vertrokken
Komen de worrels uit hun hokken
Eerst kussen zij de zonnestralen
Dan gaan zij verse mieren halen
Vervolgens poten zij bonbons
En borstelen het varkensdons
Ook hijsen zij de stikselnaden
En fruiten zij de giebelwaden
Hierna worsten zij de prakken
Voordat ze door hun spillen zakken
Des middags na het worrelwerk…
Vogeltrek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 82 Een fascinerende en intense V-formatie
die zich laat meestromen met de golven van een wind
Op welke wijze ze ook in groten getale verbonden zijn met deze hemel
waar ze verscheidene, verschillende lagen borstelen en vegen in een geruisloze stilte.…
Samen zijn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 103 Hoe ze in groten getale verbonden zijn met
elkaar waarbij sommige figuren lyrisch zijn en zich laten
meevoeren door de wind waar hun grote vleugels het ritme van deze
klanken volgen tegelijk verschillende lagen borstelen en vegen in geruisloze stilte.…
De hydra verslagen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 69 Ik sloeg dat mormel met mijn WC-borstel knockout.
In mijn slaapkamer kwamen er nog meer slangekoppen
met de meest demonische, misdadige, kwaadaardige,
egoïstische flikkerlichtogen
van onder mijn kampeerbedje vandaan.…
RUWRIJM
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.004 Geen takske, geen tuitje,
geen spinnekopnet,
of dikke is ‘t met baarden
en borstels bezet.
Met baarden en borstels,
zo licht en zo snel,
‘t en groeit op geen lammeren
zulk witwollig vel.
‘t En zwemmen geen zwanen
zo helder van vacht,
als ‘t hout daar de ruwrijm
op rustte enen nacht.…
In memoriam Wim Keursten
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 2.668 wat bijblijft zijn
een krakende stem
een lang lichaam
borstelige wenkbrauwen
een warm zangerig accent
de uren die we hebben gesleten
met praten over de verschillen
en overeenkomsten van een landsaard
het hart verloren in Nederland
teruggevonden in Brazilië
voor altijd daar
hier rest de koude
van een meteorologische winter
en het geloof…