Alle inzendingen over land

Kom mee naar Friesland Dat vind je aan je linkerhand. Dan moet je wel uit Groningen komen, anders ben je er voor niets heengekomen!…

De woede soms met kille vlagen Terreur gegoten in ons bloed Fascisten bloeien in het daglicht Blinde ogen stellen vragen Aan een land zonder gezicht…

laat is het, in de nacht op zijn vertrouwde bankje versleten midden in het park waar hij eenzaam wacht op dat kleine krakend plankje in gedachten bij zijn oude bark zijn baard is rafelig wit ter onderstreping van zijn gelaat door weer en wind verweerd met tanden zwart als git donkere grijns om wat komen gaat na een leven dat hem alles heeft…

Lente op Funeneiland, waar groen, geel en blauw de kleuren zijn van het land, het koren en het strand. Waar je blonde zachte haren dansten in de wind, waar onder een heuvel een vikingboot, waarin een koning, zijn honden en zijn paarden zijn begraven, met alle eer en door allen bemind.…

dit is mijn land, mijn volk; dit is de ruimte waarin ik wil klinken. laat mij één avond in de plassen blinken, daarna mag ik verdampen als een wolk.…

weer zuigt leem als ik land schoon van knoesten en dood hout het is mijn loon voor het vernietigen van stukjes leven en hun ecodroom wilde het uitgestrekte land onder mijn strakke hand tot grotere bloei zien komen maar ging respectloos om met wat al eonenlang bestond in de vruchtbare grond probeerde gras groener te maken maar het…

Je bent zó mooi, vol verleiding Mijn adem stokt telkens als ik je zie Je nodigt mij uit om de sirtaki te dansen Kreta, mijn lieve Kreta ik kus en omhels je Je laat mij je geheimen van de bergen zien De rustieke dorpjes waar de tijd stil staat Je muziek klinkt bijna melancholisch Kreta, mijn lieve Kreta neem mij met je mee Je eeuwige zon…

strand zien veranderen als door een mythische hand waar ooit de duinen verwaaiden staan nu huizen op stand geen drietand of neptunus maar een hand van de mammon regeert hier met macht graaiers en geld ondermijnen natuurlijk gezag de zee heeft gesproken met steeds hogere golven haar stijging krijgt grote gevolgen als zand het land…

In stralenspel leeft met de jaargetijden Mijn ademing, zwaar van de geur der aard' En uit mijn borst gevloeid gaat blinkend glijden Door 't lage land der stromen trage vaart.…

Lieve, zie dat lindelover Klimmen om mijn klemen huis. ’t Spreidt er koelte en geuren over, Verre van het stadsgebruis. Enkel schalt daar ’t vogelliedje, Enkel suizelt daar het rietje, Enkel ruizelt daar het vlietje Sluimring op het mos, u toe. Enkel klinkt er ’t herdersrietje, Of ’t geloei der gladde koe. O, daar wilde ik met u leven, Met…

Alsof een vloed het land heeft opgestuwd waar koren en ieder zo vertrouwd gewas, speels wuivend naar wie rust komt halen, genoeglijk op de golven deinen. Ik wil de grond niet waterpas maar wel met hellingen en dalen waarin mijn stemmingen weerschijnen.…

nog verder dan de dijk voorbij de lage drassige velden schuurt de stroom tegen overvloeiende lijnen soms op mateloze wijze maar ook in haast aaibaar deinen onderhavig aan een onduidelijke macht beheerst door het land doch vaak evenzeer wanneer het water zijn kracht doet gelden terwijl het weder soms onberekenbaar het strijden…

[Onderstaand vers is schatplichtig aan ‘Het hart eener deerne’ van Heinz Polzer] Hij was naar Overijssel toe gekomen Dankzij heur fijnbesnaarde lieflijkheid Hij was een eloquente, stadse rakker En zij een welgevormde boerenmeid Hij trof haar aan op zeek’ren vrijdagavond In een hoofdstedelijke disco-bar Maar tussen al die Amsterdamse deernes…

land…

Een kleine vlinder verscholen in de sneeuw, waar is je cocon? Regen drupt nat op een kale tak, rilt na, ervoor was hij nog blad. Een spinnenweb weegt sneeuwvlokken, om het seizoen te vangen. Roos in kristal, blikt naar buiten, lijkt lotgenoten te beklagen. Knolselderij weegt zwaarder in naaktheid dan een mensenhoofd. Dennenboom…

de horizont, - in de statige avonduren ligt gij met de wijde vuren uwer levensheerlijkheid voor mijne ogen uitgespreid, - en nog diep in kalme nachten zien, herdenkend, mijn gedachten u bij menigten geplant in de schoonheid van mijn land.…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

O de verrukkelijke, de gele en de bruine landen De bruidgetooide landen van het voorjaar, Daar zij de lichtgod wachten, die het zaad Dat in hun schoot rumoert, zal stuwen naar de hemel.…

ik wist je op het zwarte land terwijl de regen striemde zwoegend in het zuigend slijk gebogen naar de dijk jij brak de wind die gierend aardde terwijl jij even rustte en als kind de mantra’s zong die haar kracht bedaarde jij bent geen heerser over grond en lucht maar deelt de elementen in samen gaan neemt ieder zo zijn vlucht…

Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

Kennst du das Land? Kent gij het land, waar hoog de ceder wies? een adem Gods door ’t moerbeiboomdal blies? van ’t eêlste bloed de bruine druifrots zwol? de olijftak glom, van malse koornen vol? Kent gij dat land? daarheen, daarheen, o leidsman mijner vaadren! voer mijn schreên! Kent gij de stad?…

woon je ver weg en als je niet verhuist blijf je wel bij me maar verlangen naar land van verre oorden met sneeuwstormen ijsberen, en pastoorpinguïns mij zal je niet meer horen over oeverloze woorden zee ademt alles en jij ademt zee.…

Ik ken je land, liefste, ik heb het zo vaak ten voeten uit veroverd. En toch, toch lig ik hier weer heen en weer aan de rand van mezelf, dicht en dringend tegen je aan.…

worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes, krokussen, narcissen kunnen hier hun hart ophalen.…

het strand op de zee het verdronken land verhorend…

zittend aan de kant van het meer turend over het weidse water is het heerlijk genieten een fuut zwemt voorbij met jongen op zijn rug jonge eendjes volgen hun moeder zwanen zwemmen statig in colonne langs het heldere water geeft zicht tot op de bodem een school visjes is te zien in de diepte met de zon helder aan de hemel de wind kabbelend…

Dwalend door het land met prachtige uitzichten van wolkenpartijen. Genietend loop ik hier langs Hopend dat dit moment nooit zal eindigen. Maar die sfeer gaat weer voorbij. En het leven vraagt om weer gewoon verder te gaan.…

Het aarden doet pijn in dat eigen landschap vol haken en ogen vallen en opstaan dan zou hij zo graag zweven boven anderen en zichzelf naar een soort van hemel waar het landen zacht is nog liever blijven zweven alleen maar doorzweven slechts zijdelings op zoek naar een tijdloos doel om die tijd te vullen met wat eeuwigheid zonder…

eens vloog ik door een huiver van herkenning van levensmoed gespreid en hemels wijd synchroon aan de hartslag van de adelaar naar het land van nergens en er was geen bestemming noch was er voor de vlucht een doel om na te streven zo blind te vliegen in de hoge lucht de adelaar gelijk zo hemelsbreed en rijk maakt tomeloze dingen klein…

een land waar eendracht groeit in woord en daad waar niemand meer wordt uitgestoten of gevangen maar vluchtelingen van overal hartelijk worden ontvangen. word wekker nu, straks is 't te laat voor 't feest van 't groot verlangen!…