Het willen van dood de dood zo groot treedt binnen laat zich zien van alle kanten showt een dikke kont en spierballen, een hoog, hoog voorhoofd ------------------------------------ uit: 'Men zegt liefde', 2003.…

Hazenschedel. Zonder oren. Tot het bot teruggebrachte waakzaamheid. Onvindbaar verstopt aan een slootkant. Herinneringetje van zilver. Kristallen druppel hemel. Logeerliefde. In het zwembad van mijn pink gegleden. Eeuwen ongezien onder het tuinpad: munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw. Verloren bij een weddenschap. Lorgnet. Messing. ovale…

het woord zal uitgaan in de nachten en zoeken naar de bedelaar die gister nog niet wist dat in zijn zieke hand een roestige pen het vuur op verre bergen zou doen branden ---------------------------------------------- uit: 'Het geluid hing te trouwen', 1972.…

Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd en al zo bijna overal - maar wie ze is een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar ook zinloze vragen vragen een antwoord eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw die ik ooit toevallig ergens tegenkwam - maar wie ze is - in mijn hoofd vind ik haar…

Met 1 plastic tas van het warenhuis met de rode zon met gebogen schouders traag te voet langs de bleekgroene heesters langs het dode kanaal over het grote lege plein. Duidelijk het javelwater, de melk en het brood in het zakje. Keert hij tevreden terug? ------------------------------- uit: 'Dubbelzanger', 2002.…

nee, wij zijn niet gauw content, nee maar dit gaat echt te ver dit is geen bezoek meer, veeleer een invasie een klopjacht op een verslapte spier die hier al wekenlang bloot ligt te kloppen en krimpt wanneer er op koude tegels wordt gedanst door zogenaamde derden tijd dat jullie opkrassen, kortom dat jullie je plaats kennen in de kelders van…

Als regens waaien in de hoven en maaiers op de heuvels gaan, bundel ik mijn vreugde tot schoven. En het oog is hol en vol tranen. Bomen lozen bladeren, ik haar, schaduw en nagels. Kort ben ik op aarde, korter dan een sjaal. Steeds verlaat mij weer de ochtend. Steeds lokt mij weer de laan. Tot ik door het dwarse tuinhek ga. Dicht is het…

Nergens klinkt een schot blaft een hond beweegt een haas tussen de slapen krommende ochtenden een rug recht het hele huis weer moeizaam steunend in de beugels en ze verplaatst haar nieuwe bank blankt ongeschoren benen vol zonlicht; Alle kinderen zijn op de hond trekt met zijn poten jankt en gromt. ------------------------------…

Uit de nevel over het weiland met half-uitgewiste koeien komt vandaag het werk van Mauve bleek, allerzachtzinnigst boven, daarna de gebroeders Maris, weiden, bruiden, tederheid in sluiers - die nog altijd waar is maar uit een zó andre tijd. De uil het wit en hol gezicht van Mankes, eitjes van Verster de geiten-weitjes - alles vaag uit het…

nacht komt wonderlijk dichtbij neemt mij in zich op nog zie ik in de vage gloed van buiten aldoor brandend neonlicht bladlappen buigen wil ik dat hier beweging is hoor onheilspellend engelenhoofdjes ritselen vleugelvruchten vallen ontvallen roteren boven de sloot draaien om hun as geruisloos en ik wil met hen zinken nerven…

Hoe dat eruitziet: de wedijver tussen een vrouw en een kind. De hoofdpersoon is onmachtig, zijn vuist kan de tafel niet vinden. De hoofdpersoon wankelt, zijn voeten kunnen de strepen niet vinden. Alles is anders. Het bord is verschoven. Er is een lege plek in het midden.…

Wat is achtergebleven: een soort tijd. Herinneringen aan herinneringen. Sommige tikken nog, andere zijn vastgelopen, bevroren, verstijfd. Misschien herstelt er iets, verstrijkt tijd – blijft er iets achter dat op een verleden lijkt. Maar het is niet meer dan een poging, het kopiëren van een gestolen schilderij op een te nieuwe ezel.…

Eigenlijk hebben we het stadium van de hooizolder nooit helemaal achter ons gelaten. Alles beter dan een doorsneerelatie, die gevangenis van het patriarchaat. Je voerde een zachte guerrilla tegen de gevestigde orde – samen belichaamden wij een kruistocht tegen de machohorden – alhoewel het enige lichaam dat mij bekoorde het jouwe was…

Was het een rieten zoldering? Of was het een hooiberg? Lag ik gevloerd of lag ik op jou? Was ik de missionaris of was ik novice? Tenzij jouw wangen gloeiden van opwinding zag ik mijn schaamte weerspiegeld in jouw gezicht. Tenzij mijn zaad terugvloeide uit jouw schoot zag ik mijn zelfverwijt zich een weg banen naar buiten. Of was…

Dagelijks liggen twee vijftigers jonger dan ik vandaag In een rouwkapel gonzend van Nederduits en kerklatijn. Dagelijks schrijf ik een kus op hun marmeren voorhoofd. Dagelijks neem ik dat breekbare dubbelportret in mijn armen En draag het omzichtig naar buiten, ik mag niet bezwijken onder dat paar, ik mag met mijn paar niet verdwalen. Hoe…

de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok liet me vallen. of een ander me nog oppikt wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet ergens meet cirkels eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten -------------------------------- uit: 'Zuurstofschuld', 2008.…

Vanavond hoorde ik dat de maan niet rond maar peervormig is met tenminste twee uitstulpingen, misschien wel drie. Toen ik later naar buiten keek klom een ronde witgloeiende schijf boven de daken uit en ik betrapte me op dezelfde koppigheid waarmee ik andere gedeukte illusies in ere houd. ------------------------------------- uit: …

Hoeveel appels duurt het voor je er genoeg van hebt gehad, gek genoeg vergeet ik steeds weer wat ik lees, elke avond vertelt een gast in de lounge dezelfde grap aan zijn gezel: het lachen is smakelijk, duurt telkens drie minuten. Zou ik hardop de lemma's langs moeten gaan en zien of je oplicht bij bepaalde woorden? We weten het aantal intussen…

Een warme dag wordt aan het einde rood. Vrolijke stem: geestdriftige merel. Ik wou dood en ik kreeg hem. Drie eitjes in het nest bij de beek. Hoe kleiner wij, hoe groter de zomer. ------------------------------------- uit: 'Op de rand van de taal', 2001.…

Hemels staan op mijn hand gebogen; ik zing mijn lied - zon en maan draag 'k op mijn ogen, ik sluit ze niet. Zeën kome' aan mijn voeten breken: zij missen kracht; zwart maakt hij alle hemelstreken, mijn vriend de nacht. Dieren springen op tot mijn schouder, mijn hoofd blijft stil; ik word niet bleker - enkel ouder mijn trots, mijn wil…