De dood in de pot is vertrokken de waarnemingen nemen toe. Ober! mag ik nog een keer hetzelfde?! De ober zwijgt. Overal om mij heen ligt de rottende herfst en ik ben de lente. Een roze jurk, bloemen in mijn oor fiets ik door het dorre geblaarte. Ik zou graag overal willen zijn mijn bloemen-adem distribueren aan iedereen. Men is tenslotte…

Zuidoost de zon. Op onze koers verscheen worp van het noorderlicht een medaillon tegen de onweerswolken en begon te stralen als gedolven marmersteen uit Connemara: groen met daardoorheen opalen regen, boog die welfde, won aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron van geel, oranje en dieprood inéén. Het schip waarop wij stonden zocht…

Een klein alpinopetje op een gaafgladgezichtje groenglanzend naar bruin, netjes verankerd aan in grondgeworteld hout Morgen valt het gelijk de zijnen in het aardse slijk als voer voor de zwijnen of vergaat tot stof onder dicht kreupelhout Maar, misschien heel misschien dat dit éne eikelwichtje niet zal plezieren tot levensonderhoud…

De onzichtbare baai aan de andere kant van de oceaan. Je hoefde de telefoon maar over te laten gaan om de schepen voorbij te kunnen horen varen. De rozen diep over het balkon gebogen. Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

Natuur. Mij best. Parende robben. Mos. De muizenval. Sla. Een ijskast ontdooien. Telefoonrekening. Het parlement. Belachelijke modieuze jurken. Als u maar weet dat ik er ook aan doe, hoe dronken ook. Wie ligt daar op z'n kant? Een auto winnen om langs berg en dal... Bloemlezingen, toeristen, komma's, punten. Te veel om... nou ja, geweldig…

Van dit landschap ben ik de krenterige schatbewaarder die met haviksogen alle bomen telt en de konijnen, hazen en fazanten raad aan hun geritsel. Met koude blik weeg ik de schaarse wandelaars, want iemands stap verraadt zijn plannen. Een streepjespak, een hand die schrijft, alles maakt me achterdochtig. Ik noteer het kleinste teken van…

Licht is er over - iets blijvends boven de rots water en oever voorbij niet van een kleur maar alle kleur houdend hoog in de mist waar de regenboog, de pauwstaart schitterend stijgt, iedere druppel een parel aan een van de vindende vingers die de dag als blinde tastend als een blinde spreidt. Ieder een spiegel met mij gekomen, een…

Onbekende frisbees worden waargenomen, kleine wezens vertrappen het gras. Droom dat je wakker wordt: een brug tot in je eigen tuin. De mieren hemelwaarts. De zielen van de paardebloemen rond, doorschijnend. Nog staan witte tekens in de lucht en raakt puur blauw het laagste dak! Duizend stemmen stralen door je heen. Soms heb je na een dagje…

Eiken zijn de bomen van het dies irae*); als de grond breekt zullen zij, over het land gezaaiden, toekijken met een oud, houten gezicht dat onbewogen blijft: te veel stormwind is in hun taaie takkenkroon verstard; zij zijn niet meer verstoord door groei, dat eeuwenoud tumult en in hun stilstand glanst niets op van minachting, van deernis…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

beukenaanplanting wijst op het horen tot een goed de groepen bomen, groepen van een vormend, groeperen hun onderscheidloosheid en stellen hun enigheid hun plaats is het dat tussen hen, door hun omspreiding genodigd, in die de grond zacht is van zoveel herfsten als haar jarental en voelt als zwichtend, voorbijgegaan worden tegelijk twee en…

Wij liepen in een bos langs oude dennen, varens, berken mos en spinnewebben. Wij konden daar slechts fluisteren, durfden elkaar niet goed verstaan. Plotseling hoorden wij hoge stemmen: 'Ga weg! Straks vallen alle bomen om!' Wij stonden stil, hielden onze adem in. De zon scheen, het was het midden van een dag. Een beek leek wel te rinkelen…

Hij is even terug van weggeweest. Nu is nu en dan. Toch moet hij morgen naar het bos, zijn hoofd ligt nog vol hout. Een stapel zorgen in een begroeide geest. Bij zijn bijl, op een sprei zoekt hij bomen in de kamer. En te voorschijn in wit schort, uit een deur in het lover, komt een zoon, een jager die hem aan tafel vraagt. Hij knikt en…

Het gerucht gaat dat onder deze huizen nooit is geheid. Wind als fundament - vlagen uit een tijdstroom neergehaald, de grond in gevouwen, vast veen geworden onder vederlicht beton. Heel soms, 's nachts, veert krachtig dat hoekige terug, maakt plooien in slopen, krast dwars boven door de wangen van een mens die slaapt. --------…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

Warme zomerweide wandeling. Kniehoog rijp gras kruipt waar het niet mag gaan. Cirkelzaag zoemende insecten in de pollenlucht. Ik loop met vreemde hoge stappen en wil alleen nog kransen vlechten of loom gaan liggen in het gras. Een dekentje? Nee, dank je, hoeft niet, laat ik me vallen en daar kriebelen al mieren als jouw vingers en voel…

Een roodborstje dat tegen het raam tikt. Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën. Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden. Een zwarte zee, waarin witte vlakten drijven. Geen vlakten maar bergen. Geen ijs, maar graniet. Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen.…

Over de heuvel rent een vrouw, veert op ijswitte sportschoenen. Ze beweegt als een astronaute die het landschap in kaart brengt. De lucht buigt voor haar passen. Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang. Een aanhangwagen vol sneeuw rolt voor haar voeten de helling…

Aardappelloof rookt bitter rond de hoeven achter het labyrint van lange dreven, aan wolken mist en maanlicht prijsgegeven keren de paardenspannen met de boevers. Gerucht van melk en ijzer in de stallen, van hooi en room de reuk tot in de keuken; een ritueel luidruchtig zonder spreken voltrekt zich als de avond is gevallen. De ruiten blinken…

Hij is bijzonder heel bijzonder mooi. Met niets te vergelijken alleen: ochtendgloren boven een blauwe kustlijn zonlicht tegen een bergrug, vulkaan. Hij is zon water rood bloesem schaduw. Nooit vind ik de juiste woorden.…