Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

licht aan het einde van een besneeuwde tunnel een heel lage zon eindeloos verwacht een toekomende lente in grote leegte moeras met knoeten onhoorbaar en onzichtbaar onder de beten formeel meesterschap en een langlijvig insect op zoek naar het lot stilte geen stilstand waar de deur openwaait naar het oude nest…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

Een bevende dauw zweeft in mistige schaduwen wiekend heen en weer De schone wereld nog eenmaal op z'n schoonst Als ik ga scheiden In het verweyen - Indrukken optekenen van onderzeekoeien Wind door de bomen Van de nymphen golven vocht in de grotten Schone in haar sonnet ze komt van een ver eiland onbereikbaar -…

Kom bij ons met je pijn om je last te delen. We slaan vleugels om je heen en dan onverwacht een dolksteek.…

Ik dwaalde weer eens door de Albert Heijn in Gouda-Goverwelle rond, traag als altijd, op mijn welbekende slakkengangmanier. Ik at wat gratis druifjes en ik nam een gratis cappuccino uit het nieuw aangeschafte apparaat. De kaasafdeling liep ik voorbij, omdat ik na kaasinname steevast moet braken. Iets met vet en lactose. Bij het bierassortiment…

Ik wil lopen zonder voetsporen ik wil gewichtloos zijn laat me vliegen laat me alsjeblieft vliegen Ik wil voelen zonder tranen ik wil stappen zetten zonder weggefluisterd te worden waar verdwijn ik naartoe? Ik ben leeg ik ben versplinterd het is niet meer aan mij help me alsjeblieft zie me zie me, alsjeblieft want ik zie niet meer…

Als leegte pijn doet rauw schuurt over de ziel ligt eenzaamheid op de loer leegte doet pijn wanneer het bezit van je dreigt te nemen soms is er gebrek aan een goed gesprek of aan iemand die recht kijkt in je ogen en oprecht vraagt hoe het met je gaat dan blijkt dat je eenzaamheid kunt delen het kan werken als helende balsem sta even…

Je bent een geestelijk gehandicapte. Je mist belangrijke gereedschappen om te communiceren. Er zitten talloze schroefjes los en de scharnieren zijn bij voorbaat al verroest. Hoezeer je ook contact met anderen wilt, je bent gedoemd om alleen en eenzaam te blijven. Jouw angsten verpesten zelfs het kleine, wat je dacht te hebben opgebouwd. Je…

ik kan jou niet verstaan, want ik hoor jouw stem niet, maar ook jouw leven is gegaan, met vallen, opstaan en verdriet, kijk naar buiten, kijk daar, de zon, oh en kijk, die vlieg op jouw ruiten, ik wilde dat ik die even wezen kon, dan zou ik kunnen horen mijn lief mens, waarom, waarom jouw hart soms huilt, dan wist ik jouw aller diepste…

Door onwetendheid onherstelbaar gekrenkt Na verlangen tot in schaduw aangetast In een poel van afschuw diep gedrenkt Heeft het hart de liefde afgelast…

de tijd loopt op voeten van lood de knagende pijn jou te moeten missen snijdt als ijzerdraad dwars door mijn ziel zie, de zon verrijst rood en omfloerst boven het lege landschap van mijn dromen waar ik jou hoop te ontmoeten daar ergens moet jij zijn jij bent aanwezig in iedere vezel van mijn gedachten daar krijg ik jou, als ik dat…

Ik zag je aankomen Iedere dag Op straat Liep je met een heimelijke glimlach Je moest nergens echt heen Zat op een bankje Totdat je weer Uit mijn blikveld verdween We zeiden goedendag Naar elkaar Glimlachten Als een gebaar Van elkaar zien Elkaar Mogen Onze hoofden die even naar elkaar bogen De blik in jou ogen deden mij iets Het was…

Die dag komt weer Ik ben alleen het gaat niet weg waar ben je heen een ieder zegt is lang genoeg maar ja voor mij nog steeds te vroeg ik mis je bij alles wat ik doe ik overleef weet soms niet hoe…

de kleine jongen die je vroeger was zit diep in je verborgen, zit stilletjes in een hoekje te wachten op je komst je wilt hem zeggen dat hij moed moet houden, dat hij al zijn zorgen met je mag delen, dat hij nergens bang voor hoeft te zijn, dat hij steeds op je kan rekenen, dat je er altijd voor hem bent vooral, echter, wil je hem laten…

zomaar een dag zitten aan tafel somber, zoals wel vaker opstaan, jas aantrekken lopen richting station broodje met kaas eerste de beste trein uitstappen in Antwerpen een buitenland vlakbij de zon schijnt warempel wordt het toch nog een leuke dag…

toen je laatst mijn deur uit liep met luid kabaal mijn deur slopend zo hard dat mijn buurvrouw even ging kijken achter haar gordijn stilstaand toen vergat je iets je vergat mijn lever nieren, longen en darmen als je namelijk de deur uitloopt op mijn hart stapt het tot een bloederig papje verwerkt doe het dan goed en neem de rest ook maar…

De pijn is reeds ondraaglijk, prevelen de stemmen. Met veel esoterische gedachten alom, sidderend van angst; het is effenaf hopeloos.…

Vroege duisternis In deze dagen Omarmt mij Als een ziek geschenk Haalt de diepte Weer naar boven Op plaatsen waar Ik niet aan denk Herinneringen Lang vervlogen Teleurstellingen Nooit verwerkt Mijn zwarte ziel Stelt alles open De pijn van toen Wordt meer versterkt De sombere dagen Zo vlak voor kerstmis Donker, koud En onbemind Voor…

Weet je nog hoe je daar zat, daar op die bank in een klein park, in een saai, bijna uitgedoofd dorp, genaamd Voorthuizen. Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was.…