Steevast geboren als rasechte alcoholiste, al bij al nog erg draaglijke ziekte. Me boordevol schaamte in duizenden bochten gewrongen, excuses gezocht zo hopeloos tevergeefs. Momenteel aanvaard ik mijn talrijke teleurstellingen mits ikzelf erg foute kronkels ook falen compleet op persoonlijk passief plaatste/ plaats. Met de billen bloot gaan vereist…

Als je s’ avonds weemoedig nog naar buiten gaat, en In de stilte naar de maan omringd door sterren staart. Is er altijd wel iemand die jouw gedachten raakt, dit moment tot een hele intieme ervaring maakt. Zeker wanneer de wind een beetje waait, het dan voelt alsof die iemand zachtjes over je rug heen aait. Wil je het liefst de ogen even sluiten…

We slapen niet onder de blote hemel maar wel onder het wakend oog der maan en kunstmaansatellieten in hun baan die ons verbinden met hun draaigewemel en onze last met onze lieve lusten ik doe het licht uit, leg mijn moede lijf te rusten, 'k weet niet meer wat rijmt op lijf maar jij toch vast en zeker wel... te rusten! "Welterusten…

jij bent het licht dat ik niet meer had verwacht wat begon als een kaars in mijn donkere kamer werd een volle maan in mijn heldere pikdonkere nacht tot de kleuren in mijn regenboog al de kleuren waarvan ik het bestaan niet had gedacht eindigende in dat waar iedereen voor zwicht jij bent mijn noorderlicht…

Het zilte Een prikkel die je bij eb Aan de vloed doet denken…

Haar leven werd in spel gezet als een gok in het casino met Zijn liefde die haar omarmde een gewonnen strijd…

Ik was net niet slim genoeg Ik was net iets te ongeduldig Ik was net niet flink genoeg Ik was net iets te onbeleefd Ik had net niet genoeg zelf vertrouwen Ik had net niet genoeg open gestaan Ik had net niet genoeg kansen gegrepen Ik had net niet genoeg aandacht gegeven Ik had niet de juiste vrienden gemaakt Ik had het niet zien staan…

Een klik In je hoofd En je gaat overboord De gevoelens Van je broosheid Zitten vol woede Geen denken aan Wat men dan zegt Het wordt geroepen Tegen het bot En voor je stopt Is het gedaan…

Dan, in de ochtend ben ik eindelijk alleen Een zachte wind suist langs mijn oren Mist nevelt op mijn gezicht Een zoete zomer is vervlogen Maakt plaats voor wat ik wist dat zou komen Grijze wolken halen me langzaam in Op mijn wangen komt alles samen De mist, de nevel, de motregen Ten slotte mijn zoute tranen In het weiland wachten…

Laat maar los Het komt wel goed Ja, laat maar gaan Wat bedoeld is, Komt bij je terug Bij de volgende volle maan Een wonder van licht In je bestaan Dat er altijd is Niet ver van je vandaan Dus laat maar los Bij stille maan Je blijft wel staan…

jong zijn is een zegen nog zo onschuldig en verlegen nog een lange weg te gaan nog zoveel om te overwegen oud zijn komt dan wel met gebreken maar het zijn wel de oude bomen die vele stormen hebben doorstaan die zo mooi zijn gaan verweren die ik zo bewonder dat ik er graag bij stil blijf staan want er valt zoveel van hen te leren…

De menselijke ziel kan verdorren tot een vlakte vol verbrokkelde stenen waar geen boom of plant op groeit slechts grauwe droogte heerst zware lucht duwt je neer om in doffe berusting dan wel wanhoop te wachten door de drukte van jouw wezen op het troosteloze gruis spuit ineens een springbron op is een statige fontein ruist onverstoorbaar…

Teveel gedachten Een overdosis ratio Regelt ons bestaan Terwijl al wat nodig is Is te luisteren naar ons hart Voor onszelf Voor de wereld Voor al wat dierbaar is Het hart weet het 't best Daar klopt het ritme van het leven Het ritme van liefde en licht Daar verliest alles haar gewicht…

zie haar nu eens gaan the greatest of all times - goat niemand kan haar verslaan het leek wel een dolfijn die daar door het water schoot en ook al is ze nu dan zo groot ze blijft ten opzichte van de zee en diep van binnen toch altijd maar heel klein in gedachten zwom het hondje Rio met haar mee ook al is het maar een hondje het was de laatste…

De keuze verraadt Het ware gelaat De maskers vallen Door ze te dragen…

in die ene traan zag ik jouw en mijn heden en verleden vreugde en verdriet vanuit beider perspectief ontdaan van vals sentiment klaar glimmend en doorzichtig weerspiegelend al wat ons is gegeven wat in die traan valt te lezen is zo bijzonder ongekend vergeet vooral de vreugde niet ze doen zo veel uit de doeken simpele eerlijke tranen…

Liep vandaag weer eenzaam langs jouw raam, er werd niet vrolijk naar mij toe gezwaaid. In wanhoop fluisterde ik stilletjes je naam, daarom toch nog één keer omgedraaid. Echter jij bleef voor mij in de leegte verborgen, ben toen verslagen maar verdergegaan, Mijn dromen achterlatend waar ze blijkbaar horen, bij haar die helaas niet meer naast…

Het spookt door mijn hoofd Het wil nooit meer weg Het gaat nooit meer weg, want ik ga weg…

Hoe is het om als rimpeling terug te kijken in de tijd? Om gedachten en gevoel in stukjes te knippen en te plaatsen op een denkbeeldige lijn. Voor, achter, eerder, eens. Wat was en wat (n)ooit zou kunnen zijn. Verwijten die als kinderwijsjes blijven zeuren. Rondjes draaiend totdat ze moe worden en gaan slapen. Tenminste, voor heel even…

moet ik me schamen voor hoe ik heet of wat ik ooit of nooit deed of voor het familielid of vriend die zich niet meer aan mij bindt ook al is het buiten mijn schuld of had ik toch weer te weinig geduld of voor mijn vrouw en ons niet zo begaafde kind moet ik me voor alles schamen ook toen ik zei wat heb je mooie ogen en wist haar terstond te…