181 resultaten.
Intermezzo
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 807 Tussen ernst en degelijkheid
even een kleine pauze
om alles weer in 't juiste perspectief te zien;
om te weten hoe relatief alles is
en dat juist het betrekkelijke
het belangrijkste is:
Niets gaat er boven
het rood van de late zomerroos;
de geur van de halmen
na de regen;
het fluwelen kleed
van de vlinder;
jouw glimlach naar mij.…
in de wolken
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 917 een hemelbed
met open dak
bevrijde vogels zweven
op zachte wind
van zomerzee
mijn adem om te leven
een carillon
het hart een bron
het ruisen van de halmen
compleet geheel
het links en rechts
van handen in mijn palmen
waar liefde daalt
de duif verdwaalt
daar tortelt thuis voor eeuwig…
Korenveld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 boven het golvende korenveld
scheren kraaien krassend door de stilte
wolken pakken zich samen als een buffer
zij zullen de gezanten van het onheil weren
als de stilte voor de storm is geluwd
hameren hagelstenen op de halmen
geknakt leggen ze zich op de aarde neer
kind noch kraai
in velden of wegen…
Pad....
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 123 De praatjes
komen aangewaaid
blijven hangen
doen aan ieder tekort
Want wij zijn
kwetsbaar
als halmen
aan de waterkant
Een rukwind
en we liggen
plat......
over het pad:
platgetreden
geplet
door zovele voeten.…
zo worden we
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 997 Langzaam groeiend tot
mooie grote halmen, wiegend
in de wind, flexibel en sterk.
En eens een graanveld op z'n sterkst is,
dan heeft nog de wind noch de regen
invloed op die gouden glooiing.
Ja, zo zijn we, zo worden we!…
Strand en Duinen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 520 De laatste magere zonnestralen
raken nog even de toppen
van de goudgele halmen aan.
De wind streelt zacht de pluimen
die zich koesteren
in het tere zonlicht.
Op de achtergrond rolt de branding
en speelt met de schelpen
die aan de oever liggen.…
Riet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 wuivend riet
Je neemt het
waar
riet, dat wuift
halmen taai....
Door een wind
die,in de loop van dag
aanwakkert
tot windkracht-7
Het brengt
leven....
over het water
aan oever en wal
Wij wandelen
naar
het later
'n schijnbaar niemendal
De wind eerst
tegen
dan in de rug
naar ons thuis, terug.…
Mijn oneindigheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 418 Ik zweef door talloze zwerken
Mijn geluidsloze vlerken
Brengen mij verder dan enige kim
Ik ben mijn eigen schim
Opblauwend in nakende dageraad
Moment, dat ik sterfelijkheid verlaat
Parelend gedroppel aan menige halm
Reden voor mijn stervensgetalm
Mooie woorden bij het graf
Omgeven door kattenstaart en hondsdraf
Afscheid van de goegemeente…
Zomerzang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 beeld in tegenlicht
en trillende lucht
vaag en vlekkerig
stroperig vloeiend
boten als blokjes
dansend op zee
water golft en deint
spiegelt het zonlicht
vleugels slaan
boven fonteinen
vlammen likken
aan dorre halmen
eenzame zanger
raakt mij diep
met sonore stem
en stemmige tekst…
LANG NA ZAAITIJD
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 131 Aan het meer van Galilea
werd met eenvoud gesproken
over de akker der mensheid
vele halmen groeien snel
hebben een steen onder hun voet
krijgen nooit volle aren
hoe vaak heeft het rijpe koren
dat in goede aarde staat
bij zijn diepe wortelpunten
geen kleine kruimelkiezels
welke
de allerfijnste tastzin
een weinig onderdrukken
lichte belemmering…
Ergens in de oostenwind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Stil strijkt de oostenwind
over vlakte, bos en water
door ruisend bladergroen
en over wuivende halmen,
verspreidt rust tot de horizon
ontspant kabbelend, golvend,
strijkend door de haren
en dromend van een vredesrijk
sta ik hier stil te staren.…
verten
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 556 de verre horizon
gouden korenvelden
ruisende halmen eerst blauwgroen
dan goudgeel deinend in de wind
met rode en blauwe stippen
de einder is nu bereikbaar
het goud verdwenen
strak zijn de gazons
bloemen binnen de perken
windmolens vlakbij
mijn wereld is klein geworden
geheimvolle verten verdwenen
het kind dat we waren
is een waardevolle…
Het was een morgen, kristallijn gezet
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.385 Het was een morgen, kristallijn gezet
op vochte weiden, waar de droppeldauw
de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel
schakerend in het lichte grijs gezegen
op gras en groene halmen, in de lucht
heldere vinkenslag, over de vlonder
het reppen van de voeten, de witte tandenlach,
het zingen van de melkster, aan de kimmen
de zomen
ging…
Anna's hand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 144 Of als halmen van graan
naar onweersbuien snakken. Ik weet
dan weer dat je de late trein nam.
En dat het spoor twaalf was.…
Kadootjes geluid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Door mijn kleren heen
voel ik het wuiven
in mijn longen
de halmen achter het riet
en ik huiver
met de zeeën en het gras
het ontoegankelijke moeras
Flarden meeuw en wij
stemmen van het lied
van de aarde, adem van haar getij
echo van haar zang
wij geschutte havens
osmotische enclaves
personerende huid
Kadootjes geluid
in en uit…
De boer staat te maaien op het hooiland
gedicht
2.0 met 72 stemmen 23.488 De schaduw van een reiger schuift
Over de rustige halmen.
Mensen horen de stilte van de reine hemel,
Zonlicht verdwaalt in de luie rivieren,
Mensen geloven in vrede.…
LIEFSTE
gedicht
3.0 met 265 stemmen 65.200 tussen de klaproos
en de korenbloem
stond ik te wuiven
als graan
gedenk mij
wanneer de halmen rijpen
of als de leeuwerik
ten hoogsten hemel stijgt
aanhoor de elegie
van pijnboom en plataan
denk hoe ik was genegen
het zachte oeverlis
onthou de vuurdoorn
de zonnebloem
de goudenregen
en... liefste...…
Helastiek
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 342 Lachend snoeit zij
verdroogde takken
terwijl de herfst
oogluikend toekijkt
hecht morgen zich in
reeds omwoelde grond
wanneer de laatste loten
buigen klinkt onverhoeds
als de halmen waai ik en
laat ogen stralen op vlagen
van aanstormende wind
haar laatste oude adem
geeft zacht veerkracht
aan een nieuw leven
stormenderhand…
open velden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 kleine huizen aan het
eind der akkers, hun wakkere bazen
strooien met water, waar
het veld te droge halmen draagt
zie de kraaien
hoe ze wentelen van oud
naar nieuw, de vleugels wijdgespreid
op wieken van een warme wind
het zomerkind ten top
dat bovenal haar wiegje vindt,
een baldakijn
een zachte wolk
een toermalijnen page
lichtvoetig…
alles is tijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 214 je verbergt me
in jouw gedicht
je maakt er duinen, het water helder
en een schip vaart heen en weer
hoge halmen dragen de zon
vrij om het licht te begrijpen
en voor dagen die nog geen zomer zijn
bouw je een huis, een raam met
verziende ogen voor als je weg bent
vogels
en bomen
en zodra de lucht geklaard is
schrijf je dagreizen,…
Laat dan los!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 190 Aan de halmen van het stro.
Dat ik niet krampachtig wil behouden,
waar ik met mijn hele hart van hou.
Ik hou van het leven. Ik hou van jou.
Mijn angst is dat ik niet los kan laten.
Dat ik niet bevrijd zal durven stromen.
Zoals rivieren stromen naar de zee.
Laat dan los!…
komen en gaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 de trein als mijn
moederschoot
de reis naar de bron
waar adem begon
verloren geboortegrond
uit de donkere tunnel
altijd weer terug naar
het moederland
nog vóór het schelle licht
de zinderende halmen
en de kersenboom
de verlorenheid die
door de ziel kruipt
de trein als een
moederschoot
de reis naar vroeger
terug naar de bron
nog…
Manshoog ´t gras
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 776 Bijna manshoog
het gras hier
Van watervogels
hoorbaar vertier
´t roept en lokt
Vragen stellen we uit
aan de groengele oever
van de trage rivier
Wij nestelen ons
wijken eerst
aren en halmen
leggen zich als
bij wind neer
Wij,gelieven
weten van geen
talmen
geven ons blozend bloot
En de vogels...…
over licht en donker
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 947 de diepte van het zwart
verbloemt als het ware
de levenszijde van smart
mijn stem spreekt niet
van verloren eigenwaarde
immers hoe zijn de
verdorde wortels
van mijn bestaan
te begrijpen
wie is immers in staat
het eigen sterven te verstaan
of machteloos nieuw leven
te laten rijpen
ik grijp nog wel
naar dagelijkse halmen…
naamloos met tijd
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 260 en ik voorbij
gegaan geen weg terug
ik heb mijn eiland meegenomen
daarachter op het vasteland
mijn liefde achter gelaten
fluister het koesteren
volg mij tot in het sterke licht
van de zon en laat me daar
om elk zijn eigen weg te gaan
niet het snijden
maar het afgesneden zijn
daarom laat ik een hand achter
als licht spelend op de halmen…
blies een duizendjarenkind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 426 speel ik met jou
of jij met mij
de wei bloeit rood
van de papavers
het geel is uitgeplozen
door de wind, hij blies
een duizendjarenkind
in vogelvlucht
laat zon de lange
halmen warmen
geen schaduw koelt
tot hitte trilt en
jij je liefde lacht
liggend in mijn armen
we hebben van
de maan geproefd
de sterren laten bleken
met…
hij blies een duizendjarenkind
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.041 speel ik met jou
of jij met mij
de wei bloeit rood
van de papavers
het geel is uitgeplozen
door de wind, hij blies
een duizendjarenkind
in vogelvlucht
laat zon de lange
halmen warmen
geen schaduw koelt
tot hitte trilt en
jij je liefde lacht
liggend in mijn armen
we hebben van
de maan geproefd
de sterren laten bleken
met onze…
In gedachten verzonken
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.057 Als bomen hun takken versieren
zangvogels zich laten horen
de eerste slakken aansporen
raak ik in gedachten verzonken
als bermen bedekt met klaprozen
verstilde harten doen opbloeien
samen met elkaar verzoenen
raak ik in gedachten verzonken
als weelderig uitgestoken halmen
hun warmte de dag laat gloren
op oogsten vertrouwen morgen…
De spade
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.010 Maar Jezus plukte uit het gras,
Een halm, die een uit vele was,
En peinzend sprak Hij klaar en kalm:
"Weet gij de naam van deze halm?"
En toen de ander zweeg, zei Hij:
"Wie daar ligt was een mens als wij".…
Het flakkerende vonken-vuur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 706 Bevrijd de blos welk zachtjes dwaalt
Pruttelt zon - in zee- nog even na
De halmen van het einde buigen
Maar zij in volheid, recht getogen
Een distel sneert zich in contour -
En het harmonisch liefdeslied dat zingt
Van binnen klinkt de zindering:
Het flakkerende vonken-vuur
Als de schaduw zich terloops ontdoet
Waar de mantel der…