alles is tijd
je verbergt me
in jouw gedicht
je maakt er duinen, het water helder
en een schip vaart heen en weer
hoge halmen dragen de zon
vrij om het licht te begrijpen
en voor dagen die nog geen zomer zijn
bouw je een huis, een raam met
verziende ogen voor als je weg bent
vogels
en bomen
en zodra de lucht geklaard is
schrijf je dagreizen, ginds in de tuin
ik kan me niet herinneren
dat er ooit een mens geweest is
Zie ook: https://www.youtube.com/w...&list=UUwqgIfkFV2_3VmVBI9hLoWg
Schrijver: kerima ellouise, 11 juni 2014
Geplaatst in de categorie: psychologie
Een tuin om in te dromen.
Mooi dat iemand dat verbergt, schrijft in een gedicht.