Alle inzendingen over psychologie

De beginselen begreep ik uit wat voor handen was uit hemelse bron er was een schaduw zonder verlangen er kwam zonneschijn zonder schaduw en in de stilte hoorde ik jouw naam onuitspreekbaar alsof er niemand jou kende was je alleen soeverein teder aangetast door sentimenten riep je mij naamloos terug in het verleden.…

Freud creëerde in zijn tijd Het begrip penisnijd. Dit psychologisch feit Maakt het onderscheid In een realiteit. Vaak is het bezit van de zaak het eind van het vermaak!…

hoe solide denk je dat de lijn is waarop jij balanceren wilt in de ene hand, houd je angstvallig jouw hart in de andere hand, viert jouw brein iet wat hoe zeker ben je van de ingeslagen weg of voelt het alsof er geen keuze was daar de duisternis vroeg invalt…

In een toestand van slapend Waken heb ik deze nacht Min of meer bewust meegemaakt, Verstrikt als ik was in dromen Die achteraf geen dromen bleken Te zijn, maar een schijnvorm van De werkelijkheid - míjn werkelijkheid Die voor anderen niet waarneembaar is Maar voor mij een bestaande verbeelding Van ziek zijn dat door medicatie Binnen…

Waar de diepste gedachten in Het binnenste van de mens Tot de mooiste gedichten Worden omgevormd bereiken ze In uitgekristalliseerde vorm Een in woorden gebeeldhouwd Verlangen naar hoe het leven was, En misschien ooit weer zijn zal…

Voor Els de Bruin Waar zieleroerselen doorgaans Hun plek op de gedichtensite Weten te vinden is de bron Van alle teksten onzichtbaar Opgeslagen op de site van Het innerlijk geweten - Broedplaats van de mooiste Van alle gedachten die spelenderwijs Hun dichtvorm aannemen als een Warme jas die als gegoten past In dit ijskoude land…

hoe zou een woordsculptuur eruit zien zou het zijn zoals de vlakte van een monotoon gesprek waarin de uitgedoofde hartstocht geamputeerd werd voor het blote oog of zou het vluchten; een hert dat nimmer het beloofde landschap inloopt bewust van het gevaar; illusies die elk woord doorbreken, beloftes tussen hemel en bos aan de rand van…

ik tel de tranen van mijn leegte lepel het verdriet van het bord buiten roept het zonlicht dat zijn weg naar binnen vond besluit vandaag niet te strijden maar me gewillig over te geven aan…

angst knaagt aan tafelpoten wat hem doet wankelen in de zon de eens zo solide tafel nu als afdankertje op 't balkon onzekerheid sluipt als een gifslang door alle facetten heen ooit had hij vele vrienden nu heeft hij er geen tezamen ondermijnen zij het ervaren van geluk dat ze juist op deed bloeien maakt het nu alles stuk…

Ik zat in jouw kamer jij zat daar maar en sprak jij keek het was alsof de wereld in jouw kamer warmer leek.…

ik kus de tranen van je ziel die rijkelijk vloeien nadat je stukje bij beetje loslaat datgene dat je al jaren vasthoudend meetorste nu voorzichtig laten vieren maakt dit het ongeplaveide pad wankel doch uitdagend er lonkt licht aan de horizon…

Versleten in het leven, Was het ongeschreven opgeheven. En mocht men gaan schrijven, Waar liefde hen toe zou drijven. Niemand wist wat er gaande was, Enkel degene wiens innerste de les niet meer las. Opgeslokt door het leven Bleef daar zijn hart beven. Het spel in zijn hoofd werd langzaam Uitgespeeld en schade werd ongedaan. Zijn hoofd…

Zwart is het duister Waarmee 't gewaad Van 't middernachtuur Onze aarde omslaat. Hecht zich de ellende aan onze schreên, Dan is het donker om ons heen. Maar 't diepe duister Van 's hemels trans Geeft aan de sterren Meer gloed en glans. Wanneer de ellend' bij ons zich vest, Dan kent men onze ziel het best.…

Verlangens, vernuften Onder rationeel belang Kan de vreter enkel ruften En is het beestje enkel bang Het beestje kruipt zijn weg Naar daar waar het veilig is Enkel denkt het daar te kunnen zijn Wat de vreter doet Alles wat de vreter doet Tot zich neemt Kan enkel nog tegen stribbelen Tegen meedogenloze controle Echter weet het beestje…

steeds meer vult de schaduw van het huis zich met verhalen la vie sans rose signeert de sombere vragen die nog roerlozer dan ooit voordien de zon schuwen ik laat mezelf los vastgebonden aan het bord - te koop - en zink onberedeneerbaar in de transparantie laat niets achter dan een liefde en een kat die zich vasthaakt…

Te lang al heb ik naast je gestaan Zonder uitzicht op beter Verdraagzaamheid die langzaamaan Verloren ging en wij die alleen Nog schimmen waren Die elkaar bestreden De toekomst die nog Voor ons lag is gestaag Uit het zicht verdwenen…

wanneer ik niet meer in de stilte kan staan verlies ik mijn woning van plek tot plek mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken de dood ingaan, het lichaam nog vrij plichtsgetrouw zal ik gebaren naar honderd bomen in een seizoen verwacht jij kan me dan tot stof verbleken van eind tot eind naar een ijdele nacht het kind verstuiven, het laatste…

Nu de ochtend kriebelt trekt zij langzaam de deken weg zonnestralen nodigen mij uit op te gaan in hun schoonheid vogels zingen een lieflijk lied waar ik met volle overgave op in ga de wind geeft me 'n duwtje wanneer zij mij onhoorbaar ten dans vraagt om zo deze dag te beginnen…

Probeer voortdurend Het leven leefbaar Te maken door het Goede te doen en het Slechte te laten, om Er dan achter te komen Dat ik vóór ik er erg in heb In het moeras van goede bedoelingen Ben weggezakt…

De (stabiele) ondergrond bepaalt de lengte van vele straten die beduidend langer zijn bij hemelsblauw dan varen meer reizigers uit opzoek naar geluk…

daar ik nog maar een guppy was die veilig door het water zwom van een verwarmde vissenkom wist ik nog niets van ’t mensenras dat zich beter, hoger waande een hersenstam, volstrekt uniek -zo wreed en moordend hun tactiek- regerend over het bestaande toen ik allang geen gup meer was en voor de lieve vrede vocht er alles wist van brandend…

niets veegt zichzelf weg onder de mantel der liefde ligt een lichtend voorbeeld bijééngeraapt ben ik de uitkomst van mezelf…

Geluk zit in vaste gewoontes Zegt de klinisch psycholoog - Rot in het vak die waakt over Menselijke kwetsbaarheid - Hoe anders is het voor Marja Die vaak niet weet hoe ze Met onverwachte schuivers in Het menselijk leven om moet gaan - Als kind al kwetsbaar geworden Door een grillige moeder die Aan een verstoorde stemming leed En…

laat de wind stil gaan liggen wanneer we het vlees van elkaar afschrapen niets meer gaat van mij naar jou naaktheid tot op het bot geen kracht meer geeft verberg regen in stenen de verwarring van gedichten in een lichaam dat zichzelf verdrinkt zwalkend door verlamming laat het stil zijn tot in het meest argeloze woord ik ben de…

Spreekt de gedaante die Mogelijk alleen in mijn Hoofd bestaat - en toch Hoor ik haar luid en duidelijk De woorden van deze zin Articuleren, ze gaan vergezeld Van een warme, menselijke Ondertoon - en het is nog Maar de vraag of ze in staat Zijn uit de ijzige ondergrond van Mijn gedachten het beangstigende Denken te verjagen dat voor…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

hoe kan ik heel zijn wanneer een helft zich niet vertonen mag als licht moet zijn dat immer danst luider dan het ruisen van regen of ingelijste sneeuwval hoe kan ik mezelf vervolgen wanneer ik de waarheid niet versta en me aan mezelf en aan jou moet voorstellen als een glimlachende zekerheid in een metaforisch hemelbed…

Ik tel de sterren aan de hemel schilder zonlicht op jouw gezicht doe wolken achter slot en grendel streel zacht de contouren in dit licht Ik zet de mondhoeken nog wat aan boetseer jouw handen een diepere tint dicht de regen menig vijver toe zo bevleugel ik jou in morgenwind…

Wat was er aan de hand, Waarom zo recalcitrant? Waarom niet gewoon Niet meer uit de toon, Geen trammelant. Gewoon door de neiging je te verzetten Te verzetten.…

het beeld verdiept splinters driedimensionaal ik wil niet terug en draai mijn hoofd weg van het graf in de spiegel mond na mond ligt de waarheid uitgestrekt in een rusteloze slaap een naam komt opnieuw langs jaren lopen terug naar achter ik wil ze niet bewaren ze bewaren zichzelf, stromen voorbij tijd tast alles aan maar…