Alle inzendingen

Devalueren door Ziekte doe ik ie- dere dag iets; PoVer* is Genade- Loos, kent mededogen noch com- passie als synoniemen van Elkaar, ongeremd Dus opweg naar het einde dat ik beslist geenszins zo vroeg wil naderen Geloven doe 'k in dit le- ven. Niet na mijn dood Daar die genadeloos is zonder Lucht…

er fluisteren nieuwe talen als de wind op steekt uit diep dalen en ons de nooit gehoorde verhalen vertelt uit vroeger tijd al na de eerste dooi toen alles in zijn volle tooi de kop opsteekt horen wij een donkere dissonant in het lichte lente lied het klinkt niet zo zuiver als de veelstemmige jubel die in kleur en geluid losbarst…

Bar Laat het is niet bar en boos het is altijd zo geweest het onderwerp, de persoon versus de redactie versus de journalist en de redactie versus de presentatie van de presentatoren m/v het is als de politiek de ambtenarij versus de burger het is altijd zo geweest daarom ben ik op mijn hoede ik wil doorbreken met mijn schrijverij…

kom ik thuis wil ik je bellen bellen met beeld zo je elke dag even je leven met me deelt ik wil mee delen in wat je mee maakt ik wil je stapjes zien zetten voor je weer slaapt…

Mijn baas moet mij wat meer verlof gaan geven, Er is met al mijn dieren vaak gedoe. Ik kom haast amper meer aan werken toe, Met heel veel zorg houd ik het spul in leven. Geheel terzijde trouwens, tot besluit: Mijn wandelende tak laat ik vaak uit.…

Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt, bijt mijn gevoel de reddende gedachte, dat deze nood voorbij gaat en dat zulke nachten eenmaal weer zullen blussen in de tijd. Het eerst verdronkene is de verwachting, de hoop zieltoogt. Maar de herinnering vecht het hardnekkigst. Lieveling! -----------------------------------------…

Haar lied is lang verzwonden; Mijn hart is ongerust, Maar van zijn leed bewust Gevoelt het bittre wonden… Haar lied is lang verzwonden, Mijn hart is ongerust. Het gloeit nog, als de vlamme, Voor haar, die mij verliet; O, kon haar spottend lied Mijn hijgend hart verlammen… Maar ’t gloeit nog als de vlamme, Voor haar, die mij verliet.…

de natuur is puur binair eetlust of maaltijd…

stille winter donkere dagen beur mij op wees mijn zon neem mijn schaduw zonder vragen stille winter onverwachte dromen beur mij op wees mijn licht neem het zeer mocht het donker komen * heel even maar tot het vroege voorjaar als ik het fluitende vogeltje mag horen en vol vreugde naar de sneeuwroem staar © Hilly Nicolay…

Ik heb een timmermansoog maar kan geen hamer vasthouden dat is een tegenstrijdigheid in handelen, daden, activiteiten wat mijn ogen zien kunnen mijn handen niet dat is de spijker op z'n kop doch de hamer op m'n vinger Maar ik kan wel meesterlijk inschatten zowel in materie als in mensen ik ben zelf geenszins een schat maar liefde heb…

Een echtpaar wandelt speurend door het koude bos, waar slechts stilte heerst, kijkt vriendelijk naar struiken, die stug en willoos hangen.…

Pas nu besef ik hoe lief jij naar mij keek toen -- ik bij je wegging.…

ik heb de geesten zien ontwaken na een halve evolutie slapen in ontluikende potentie op zoek naar bloemen met de mooiste kleurfrequentie zij dachten in de hemel te zijn verlost van dodelijke ziektes en zware pijn maar de aarde was nu anders gekleed na een volledige ontluistering van de schoonheid der schepping restte de zielloosheid…

Soms is het leven moeilijk En doet het je pijn Maar ooit op een dag vind je geluk en een eigen weg Daar kun je zeker van zijn Soms is het leven moeilijk Maar je moet er voor vechten Dan kom je eruit Dan gaat het beter En zal je je pijn vergeten Er is echt wel iemand die van je houdt Je leeft je bent er dus het leven is al goud…

Geachte lezer, responderend op uw brief de dato donderdag jongstleden, kan ik u mededelen dat die heden, gevoegd is bij de stapel (onderop). Begrijpt u van dit vers geen ene moer? Stuur dan gerust dit snelsonnet retour.…

zoals schilders zich overgeven aan het minnespel met het abstracte zo dromen de dichters over het vruchtgebruik van oneigenlijke woorden als bij het pepetuum mobile wij graag willen dat het oneindige altijd in beweging zou moeten zijn en jouw gedachten spoedig een loopje nemen bij het verkennen van abstractie...…

Ik heb vanavond, met de poes op schoot, de onrust uit het beestje weggestreken, waarbij de goedzak mij heeft aangekeken met ogen zo onpeilbaar diep en groot, dat het mij één moment heeft toegeleken als was hij eeuwen lang al deelgenoot van het geheim van leven en van dood en nu dan op het punt stond om te spreken. Een aandrang, waar hij niet…

Aan Sebestyén Eens danste ik in een Csárda, Op de Puszta te Hortobágy. De muziek klonk wild, mijn hartstocht steeg In de Csárda op de Puszta te Hortobágy. De glazen rinkelden, wijn en passie maakten mij dronken In de Csárda op de Puszta te Hortobágy. En o, wel duizend liedjes klonken In de Csárda op de Puszta te Hortobágy.…

Ik ben een schraperd met zo'n schrapertje de pakken vla en yoghurt leeg schrapend komt nog een heel portie uit Ik ben ook een likkerd maar geen likkertje in figuurlijke zin wel te verstaan dan maar niet in de gunst ik kan wel mijn boord uitlikken dat komt voor thuis privé door het laatste 'ressie' uit het 'flessie' en het 'lessie…

's Winters sluimert in Olterterp de vijver bij Het Witte Huis mat _ door zwijgend gras omringd verborgen voor gasten van het geliefde hotel bereidt het kleine maar krioelende leven onder en rondom dat water zich voor om in komend getij mensen om de tafels op te beuren met zwemmen kruipen en vliegen bij drukke broedzorg begeleid door…

Er is geen Maatschappij Niet voor jou en niet voor mij Wat er in de wereld ook gebeurt Laat het gaan Je bent geen mens meer maar een nummer En dan ben je aan de beurt Er is geen Maatschappij Iedereen denkt alleen maar aan eigenbelang en aan zichzelf Nee het is geen verwijt Zo is de wereld de mensen de Maatschappij en de mentaliteit Nee…

ouder worden is als gistend bier een proces vol leven, dat niets mist zoals mout en hop met zorg zich mengen zo brouwt jou het leven een eigen smaak jouw jeugd, als een frisse, blonde slok bubbels vol eigenwijze energie en ritme maar met de tijd komt de echte smaak in diepere lagen, die maken wie jij bent elke ervaring is een uniek brouwsel…

De ezel: jonge ogen op hoge benen. Eens was ik ook zo.…

ik zag haar dwalen met een lach om intakte zonnestralen te rapen en daarmee nu al stukjes lente te maken voorzichtig lopend om het snelste voorjaar niet kapot te maken want ieder jaar heeft weer zijn eigen kleurpalet en diverse snuisterijen waar blauw wit en geel vaak overheersen in het groen is rood en paars veelal in de…

De hindoes komen door de leer geleid Eens in de 144 jaar Met honderden miljoenen bij elkaar Vanwege druppels van onsterfelijkheid Het zal wel, maar ik hoef niet naar dat feest Ik ben al bij het vorige geweest…

Twee vrolijke, nogal aangeschoten vrienden uit Veenhof willen hun volledige naam in de sneeuw plassen, dat is tof, 't wordt een makkie voor Luc Raak maar 't is echt een onbegonnen taak voor Jean-Pierre L'Honneur, met koppelteken en apostrof !…

weet je nog samen op ons terras of schuilend onder de pruimenboom ons beschermend tegen overdadige zon en stille regen wanneer dat ook al weer was elkaar overtuigend hoe mooi dit alles geweest is en waarom en wanneer dit alles begon deze onwerkelijke droom jij en ik elkaar aankijkend en afvragend waar o waar ging het toch mis…

Hoor, 't is de wind, 't is de wind, 't is de wind, en zoekende zucht hij om ruste te vinden, overal rond, en en vindt gene, nooit : of hij de daken van d'huizen verstrooit, of hij de vliegende blâren doet ruisen, of hij de bomen daarboven doet buisen, of hij de torren hun toppen afwaait, of hij de malende meulenen draait, of hij de…

Hoe houdt men zich staande in het jaar nul? Het licht reduceert ons tot een landschapje, waarin ik vrees dat ik niet zweef maar slaap. Hoe de vloer slijt waar ik loop, waardoor ik hier ga en hier blijf. Misschien beter blijven dan gaan. Wat een smoel. Waarom sta ik voor de spiegel? Veertig ben ik, geen veertig ben ik. Een kop draait op germanismen…

------------------------------ Ik was aan 't bellen met mijn verstopte liefde, maar hoorde niet dat zij thuiskwam ik kon na maanden eventjes hardop lachen en ze luisterde alles mee Toen ik de deur opende, die, van al jaren op slot, vond ik haar met neergebogen hoofd, stil te denken bij een stomende pan. ja, ik ben een klootzak, en…