Alle inzendingen

Treuren rouwen deze dagen Loofbomen worden bij het vriezen snel kaal geplukt wintervogels dapper de kou trotseren troostpalet in kleuren bij het doven van licht. De Mattheüspassie van Bach ziekte, pijn, lijden, sterven, aftakelen, 'k moet er niks van weten te zwaar om dragen harde noten om te kraken. Rouwbeklag doods beleven bezoekrecht…

het heeft geen zin om nu nog weg te kruipen in een hoekje met je potlood en je aantekenboekje want de zekerheden zoek je onder versleten beelden -uit het verleden nog wel er is geen duizend-dingen-doekje langs dwingende drang of anti-bloedstolling door vals gezang voor dag- en nachtblinde non-vlinders te verzinnen -zeg dan maar wat ‘zij’…

er woont een groot zwijgen en een diep verdriet in het wuiven van het riet laat de wind me zeggen wat het is ik weet het niet…

Er zweeft nog stof van woorden, die nooit zijn uitgesproken. Een naam, een kind, een ogenblik — in rook, in angst, gebroken. Maar uit de as van duisterheid groeit zacht een stille eed: dat wie toen werd uitgewist, nooit meer vergeten heet. De aarde draagt hun echo voort, in lied, in licht, in steen. En wie vandaag hun namen leest, laat…

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandende as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud van vergissingen. Onbeholpen woorden als zo-even op zak en zoveel…

Als somtijds de boze lusten van het vlees je mogen kwellen Zou ik je maar raden om je weet wel wat ik meen tot in Holland uit te stellen Want de Engelse hoeren zal niemand je recommanderen Ze liggen net als bevroren monumenten in de veren En om te maken dat een Engelse hoervrouw onder het naaien een beetje leeft Zou je er een ander onder moeten…

Dozen stapelen zich op, maar sommige leegtes passen nergens. Het mandje, het etensbakje, het rode halsbandje – alles mee naar zolder, alleen herinnering blijft beneden. Een teckel die niet meer springt, een zoon die nooit meer zwaait, en toch ademt het huis in elk hoekje van verdriet. Ze lacht bij het beeld van opspringende oren, bij…

Zie het harde blad op deze windstille dag valt uit eigen wil Bladeren dwarrelen traag naar de aarde, hun kleuren branden in mijn blik. Elke stap op het pad draagt een fluistering, een ritme dat mijn adem volgt en zich mengt met de geur van de aarde. Wind beweegt tussen kale takken, zijn aanraking is koel en tegelijk vertrouwd. Ik voel…

Ik leef nog, tussen zon en schaduw, tussen stilte en geluid. Ik adem nog, al voel ik soms de leegte die door mijn dagen waait. Ik glimlach nog, al is het soms voorzichtig, al is het soms wat klein. Maar ik leef nog, en dat alleen al, is een klein wonder!…

De postmeesteres van Kingston In Kingston, New Jersey Kleurde de hemel Boven de post en de kerk Heel soms En voor heel kort Hiroshige blauw Hier in Takhli Krijgt de hemel Om dezelfde tijd De kleur van enkele Druppels Pinot Noir In helder water In Kingston, New Jersey Had de postmeesteres zilvergrijs haar En ik schilderde haar tegen…

King Charles ging op bezoek bij Papa Leo Het was alweer 500 jaar geleden Dat ze gezamenlijk hadden gebeden Een zeer vriendschappelijk "excelsis deo" God zei: wat snel....ik wist niet wat ik zag Voor mij zijn 1000 jaren als 1 dag…

De eenzame treurwilg, Aan de rand van het water, Treurt in de stilte, Met zacht gefluister, Van ritselende blaadjes, Wiegend in d’ochtendbries. Ik luister in de stilte, Naar ’t verhaal van, ’t Lied van geliefden, Elkaar nooit liefden, Alleen zagen. Gescheiden, Door tijd en ruimte, Tot in d’eeuwigheid.…

De mooiste dingen in het leven, krijg je meestal in een klein pakket. Soms niet herkend. En ongeinteresseerd opzijgezet. Het leven wordt beheerst door grote dingen, die het meest belangrijk lijken. Geld en rijkdom wordt gezien als je van het, alles moet ervoor wijken. Toch kom je in je leven ineens dit klein pakketje tegen. En je beseft…

Ik zit op de bank en ik zie hem weer komen. Het monster van lijden dient zich andermaal aan. Met afschuw vervuld zie ik hem voor mijn deur staan. Mijn vreedzaam leven wordt me rap afgenomen. Alle ellende gaat nu keihard beginnen. Zijn vuil grijnzende kop drukt hij tegen mijn raam. Hard en doordringend roept hij vervolgens mijn naam en klauwt…

Ons achter is een bos zonder paden betovergrootvaders zestig eiken geplant op zijn trouwdag toen het huis af was, het huis waarin de plannen zijn gemaakt om het af te breken en de bomen kunnen dat betalen Alles nieuw, geen verleden meer dat we aan kunnen raken, maar jonge aanplant zonder schaduw over de achtste generatie Ons achter…

Het staat eenieder vrij te reageren met wat hij - zij of het, doet niet terzake je komt ter wereld met een beider smaken - aan tekst bedacht heeft door te associëren door zich uiteen te zetten, nuanceren als 't lukt op rijm, van binnen of op 't end wat actueel is, wat je las of kent want zulke wetenswaardigheden zullen veel meer op instemming…

Je hebt de verbijstering zichtbaar gemaakt in verstilde portretten waar het parklandschap haar zwijgen raakt als een bedelaar je hebt de stilte een kleur gegeven die van het verdriet sprekende pasteltinten met verdwaalde ogen boven een dubbele mond je hebt de ontzetting een stemgeluid laten tonen voor verstilde portretten…

Natuurlijk kent die man beschaving en met de nadruk op privé goed voor z'n kinderen aardig voor z'n vrpuw onderdanig naar z'n baas maar wat een Volledige Idioot (VI) als gespreksvoerder bij zijn SBS politieke debat!! met z'n emmer water! en z'n toeter en luiddruchtig gebler Wilders in de watten te leggen dat aangeschoten wild de jagers…

De lange Molenlaan geniet milde lichte schemer onder wijde hoge bogen van reusachtige platanen die opgewekt hun geur blazen over de huizen van Rotterdams weeldebuurt tot ze terug gestuwd wordt door vochtige vrijheidszuchten van de grote Bergse Plassen lover- en wateradem zorgen voor verlicht toeven en gezonde levenslust binnen…

Zomaar een dag midweek. Zomaar een dag als alle dagen. Zomaar een dag met weten en vragen. Zomaar een dag een dag vol geluk. Zomaar een dag met een beetje verdriet. Zomaar een dag vol zonneschijn. Zomaar een dag vol regen. Zomaar een dag weer ouder. Wat zijn er veel dagen vol onrust en last. Wat zijn er veel dagen vol liefde…

Er ontbreekt een steen, tussen de stenen, Zijn zwakke huid is in de wijk bekend. Hij had zeer diepe schrammen, ongekend, op hem rustte mijn voeten en tenen. In de nieuwbouw kon hij pijnlijk aarden, zijn metgezellen scholden hem vaak uit. Veel liever had hij de plant met zijn kluit dan de stoep dichtbij hem, zonder waarde. Zijn ouderlijk…

Ik pikte een koekje uit grootmoeders trommel Opeens de bliksem en dreigend gerommel Een machtige stem uit de hemel zei: Gij zondaar, offer dat baksel aan mij Mijn zoon komt zo op de koffie Die zeurt steeds om een koekje erbij!…

lang kan ik zitten kijken naar deze boom in ernstige verkleuring van de herfst vol twijfel nog hangende en al afvallende bladeren vergeeld of als fout oranje tuimelend naar vuil bruin waarbij zij doorrotten in de meest ranzige plassen jonge zwakkere twijgjes trillen maar mee in elke opgeblazen wind om niet direct…

Mag mij dan na zo veel treuren Zo veel zwoegen, zo veel wee, Niet een uur van rust gebeuren Op een stille legerstee? Drijft mij, met gebroken lenden, Kreupel, ademloos, en krom, In een kring, die nooit zal enden, ’s Werelds tuimelmolen om? God! Gij zag mij heel mijn leven Aan natuur en leedgenoot Onvermoeid ten beste geven, Waar uw wijsheid…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

niet per ongeluk de woorden die als wolken over de vlakte stromen de Japanse notenboom zilveren abrikoos met waaiervormig blad niet zomaar het vleugelloze boekenvisje dat zich in de kelder laaft bekende wegen eet door verweesd papier de trage slagen van een verdwijnende vogel in helder licht niet eenvoudigweg het gedicht van…

Wat je met een verhuislift wel niet kan. Na eventjes wat dubbel glas vergruizen Kan je er zelfs juwelen mee verhuizen, Daar weet men in het Louvre alles van. Ik was daar niet maar wel maak ik me sterk Dat wat men stal de kroon was op hun werk.…

Op gangen en wegen langs heuvels en dalen dient sluipenderwijs bij tijd en wijle de noodzaak tot inzicht in eigen beweging van introspectie tot zelfreflectie zich vroeg of laat hoe dan ook aan ter voorkoming ener nakende niet uitgesproken doch wel voorvoelde winterdepressie cerebrale regressie door minder doorspoeling van bloedvaten…

De reis is onrustig maar het schip is een prachtig schip al zijn er geen scheepskabouters om de vege boel te redden, nee alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen Zeepokken grijpen…

Part one Nog een weekje dan mogen wij ja, de poëten - van wie op het narrenschip sommige dwazen niets kunnen dan kankeren afbreken kraken zelf niks bouwen niks weten maar intussen wel de lyrici onder ons met hulp en permissie der Gedichten-redactie deo volente de les willen lezen - tegen wil en dank tijdens 't schervengericht…