Alle inzendingen

Vaak leggen dagen vrede op je bord. Je hoort de vogelkelen rondom zingen, ervaart de schoonheid van gewone dingen en je beseft: de taal schiet hier tekort. Eens is het er, het afsluitend verdriet — ook daarvoor heeft de taal de diepte niet.…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend, die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. ----------------------------------- uit…

Ik was dertien jaar: toen legde zijn handen Een vrome Man ten zegen op mijn hoofd. Zijn zegen heeft mij niet behoed voor schanden, God gaf. Hij nam. Zijn Naam blijve geloofd. De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen…

een oud kunstgebit oud, maar wel heel erg vrolijk het danst in haar mond…

yo joshua, veertien, en groter al dan de rest opa, oma, je oom—zelfs je tante staat versteld je torent boven ons uit, in lengte en in skills een jongen met power, die als je wil alles kan rugby is jouw ding, van junior naar colts straks hard beuken, snel rennen, je maakt de acties strak modder op je schoenen, wind in je gezicht een rugby-held…

Klanken vloeien zacht golven raken de ziel diep leven ademt door Hoe wervelend een melodie wel of niet bekend klinkt in de oren terwijl haar breek- en kwetsbare toetsen gloeien onder de vingers Het zijn net die vurige strelingen die sierlijk naar beneden komen. Dat ze zich verspreidt op een manier waarop aangenaam en innemend vloeien…

De vlieg verkent mij, kriebelt op mijn handen, en -- laat zich niet vangen.…

ik heb nog niet zo lang geleden het eerste ruimtegruis in de oogopslag van mensen gezien als stukjes aandacht merkwaardig zonder enige verbondenheid met moeder aarde in buitenissige kleuren en adembenemende vorm en outfit nog waren het incidentele ontmoetingen maar hun aantal werd snel groter in modiaal constateren bijzonderheden…

Nu Inge Boulonois is overleden, De Grande Dame van de poëzie, Krijg ik gevoelens van melancholie, Dan denk ik aan de tijd die is vergleden. Aan Inge denken wij zoals het hoort: Zij leeft postuum in al haar bundels voort.…

Stokken het lichaam Groeiende beperkingen Maakt de tong scherper…

lichaam en geest zijn altijd samen geweest en toch zijn het niet altijd vrinden vaak komen er situaties voor waarbij zij ondervinden dat ze elkaar even niet verstaan de een wil meer van de ander maar soms kan dat niet de geest eist te veel van het lichaam dat lijdt tot groot verdriet verander toch verander zeggen ze elkaar want we we…

Een lijster: die hadden we nooit gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren stil zovaak wij keken, avonden lang aten wij gebukt, het kon niet op tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij wegbleef. Een tijdje probeerde ik zijn lied voor 's ochtends…

De wind de bomen henenvaagt, die de armen steken uit, alsof zij, schielijk uit het land gejaagd, hunne erven ontliepen: bijzend stof, en loof, dat los is, vaart gezwind, ze volgend, in de wervelwind. Waarheen, o bomen, vaart gij, die, te vroeg eilaas, onterfd, onteerd, ik een en al verhuizen zie? Wie weet wanneer ge ook wederkeert? Waar…

Wat krom is krijg je uiteindelijk niet meer recht dus ook de Belastingdienst wordt niet meer leuker en in naam van de enige man in Nederland die geen cent inkomstenbelasting betaalt blijven zijn dreigende brieven op de deurmat vallen met alle gevolgen van en voor diens Koninkrijk zeker niet Koninklijk maar veel eerder walgelijk, onmenselijk…

Onrustig mijn slaap Een nachtmerrie baart Mijn dromen verjaagt Want wat men ook zegt Het krijgt me niet weg Van die blik in jouw ogen Waar de kwelling in lag Die ik toen niet zag Had niets in de gaten Gedreven door mijn angst Te worden verlaten…

Zag voetsporen in de natte sneeuw, maar ze gingen plotseling nergens meer heen. Ze hielden in het niets zomaar gewoon op, en toen stonden die van mij weer alleen. Het is dat gevoel als bij een open deur, niet wagenwijd, wel op een kier. Wanneer je er te snel doorheen wil glippen, is dit niet de gepaste manier. Nu zie ik jou door mijn…

'n Superslank lijf en 'n supervette bankrekening, ziedaar! Tante Trees is met haar verlanglijstje heel snel klaar, en ze zegt "Ik hoop dat die ouwe peer het toch correct zal lezen deze keer, en die twee niet door elkaar haalt, zoals vorig jaar!" ...…

Als het leven tegenzit, als het even niet meer gaat En niets vanzelfsprekend is van wat er nog bestaat Als je zegt, het gaat wel goed hoor, met mij gaat het best Het leven is kut en klote maar alles oké hoor voor de rest Weet dan dat mijn deur altijd voor je openstaat Elke dag en elke nacht zolang die deur bestaat Weet dan dat je bij…

De nacht verzegelt de deuren stemmen verstommen In het diepst van het donker gonzen verhalen in stenen De bomen als trouwe wachters zwijgend in de duisternis Het landschap vindt lucht waar het licht ontbreekt In zwart fluwelen jas banjert iets door slaperig gras…

Danste ik nog maar met God onder de zon in warmte en licht voordat mijn tere vleugels verschrompelen en één werden met de gladde waterspiegel Nu verweken zij en zinken zij samen met mijn herinneringen diep naar de vergetelheid……

Ik ken ze Ik ken ze zeker U kent ze U kent ze zeker ook! De verbeteraar De bedbeteraar Geen enkel probleem Als het maar niet je vrouw is En als het maar niet in bed is Alhoewel:: "'N beetje naar rechts, 'n beetje naar links" Bevordert je rijkunst Bevordert je vrijkunst Bevorderde mijn vrije kunst!!!…

Mais oui, zei ik, tu as raison maar toch, zei ik haar, weet je wat ik nodig heb is geen excursie ook geen uitje, maar een schat Ik beeld mij in een Alladin dan haal ik eerst mijn toverlamp en zet hem met de grootste zorg op 't altaar naast mijn tafel pak de staaf en sluit mijn ogen buig vol deemoed naar het oosten en als ik zeg simsalabim…

Onzeker schuifel ik door een duister woud. Vanachter diepzwarte reuzebomen en schimmige ritselstruiken komen gedaantes nader, maken me benauwd. Lokkend gefluister vult het bladerhout. Zijn die verleidingen in te tomen? Mijn huid moet bang, veranderlijk stomen: tergend heet, vragend lauw, radeloos koud. Tenslotte word ik met stille moed…

Doe zoals hij doet, staar naar zijn lichaam, en zie -- dan zijn ongemak.…

Meedogenloosheid en medelijden Kunnen complementair in het hart bestaan Elkaar tegelijk tegenstrijden Wij zijn onszelf contrair toegedaan Zodat we aan het arbitraire zeer Niet teveel tijd hoeven te besteden En 1 Anne Frank ontroert ons meer Dan alle gezichtslozen die net zo leden In veinzen zijn wij heel bedreven Enkel heiligen hebben…

ik waan mij met het trapje hoger weer verder in het exploreren van mijn vergezicht dat zonder te bewegen naderbij is gekomen op de ladder van mijn eys- opener dromen ik wist de aarde rond maar dichtbij gekomen doet de nieuwe verte optisch aan vervlakking het eind- resultaat van mijn waarneming die weer naar een hoger…

Alles is slecht Jouw leven De kamer Het voorgerecht Ternauwernood Kan je wat verdoven Een anulatie bekomen Het in een doos laten doen Zou je durven? Het over een andere boog gooien Je met een upgrade belonen Zelf een vis leren stomen Of liever niet? Gedwongen blijven klagen Je niets af te vragen Je trapt op mijn teen…

Sinterklaas, goed heilig man! Trek jouw beste tabberd an; Rijd er mee naar Amsterdam, Van Amsterdam naar Spanje, Appeltjes van Oranje, Pruimpjes van de bomen; Sinterklaas zal komen. ----------------------------------------------------------------- Kinderdeuntjes en wiegeliedjes (circa 1870-1880)…

Het O.M. laat ons Nederlanders weten: “Snelheidshandhaving is een groot succes, De automobilist blijft bij de les”. Maar waar wordt dat succes aan afgemeten? Vanuit die hoek hoor ik bekend geluid: “De kosten van de flitspaal zijn eruit.”…

In Amsterdam kwam Sinterklaas een keer incognito: geen tabbaard om geen mijter op; hij kwam er maar es zo, als een gewone oude heer met lange witte baard; hij liet zijn zwarte knecht te huis en in de stal zijn paard. Je had hem nimmer zo herkend in z'n geklede jas; temeer, daar 't in de junimaand en volop zomer was. Hij nam als menig…