Alle inzendingen

Ze zit omhoog in de penarie op zwart zaad in de puree wil zij amour of mijn monnée ik wil wel, maar lijd met haar mee zij zit nu op de blarenzee smeekt stuur mij geld, help nou toch mee is zij een toverheks of fee straks zit ík in de ratsmodee en kost het me een jaar of twee als zij blijft zeuren, ach en wee al hield ze er al rekening…

Iedere morgen opnieuw bewonder ik de wijde horizon de smaragd groene velden. Iedere dag adem ik weer de frisse ochtend geuren van weide en bloemen. Iedere ochtendstond geniet ik van de witte schapen grazend in het Pruisisch blauw. Iedere nieuwe dag rijst voor of achter de wolken de nieuwe warmte bron. En iedere dag opnieuw geniet…

Geef je reactie op deze inzending dat staat onder elk netgedicht niet dat ik voor elk poëem zwicht om te zeggen dat ik het te licht of te zwaar vind na elke zinswending O neen! Zo'n malloot ben ik niet als polyglot ben ik gewend dat men ook mij geen loftuiting zendt of dist als een kleuteragent die veel minder geniet aan krediet Vele…

Zesendertig jaar, eindelijk begint mijn jeugd -- mij los te laten!…

ze keek hem aan maar hij herkende haar niet zag enkel de weke glans in haar matte deemoedig neer geslagen ogen magere vingers strekten zich dor naar hem uit onderstreepten haar woorden aanwijzend nog klonk het moeten hem tegemoet in het knarsen van haar snerpende stem het volume was in de loop der jaren gedaald tot…

je zoekt en zoekt maar weet niet exact wat ook kun je de weg er naar toe niet vinden maar toch ooit worden de ramen ontdaan van hun blinden dat is het moment dat wat je zoekt jou heeft gezocht en gevonden…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat. En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde Blâren bevloeren 't wildomstamde pad, Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden, Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat…

Geef me je jas van bont en teddyberen. Leg je arm om me heen en al je winterkleren. Zoen me tot ik warm word. Zoen me tot ik spin. Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in. Sus me met je hartslag: wij ons wij ons wij ons. Maak van dit veel te grote bed een heel klein fort van dons. ----------------------------------------- uit…

Ze hadden gebrainstormd Ze hadden vergaderd Ze hadden een plan Kosten noch baten Big data beladen Gaf deze resultaten Een sterk menselijk ras Best een mix was Van met name Een Afro-Amerikaanse man En een Oost-Aziatische dame Het labo vermengde viraal Het genetisch materiaal Verbijstering alom Toen het eerste exemplaar…

Als ik iets of wat adellijks zou willen zijn dan is het geen baron of graaf maar Hertog, Hertog Jan want daar zijn al bierglazen van!…

Wordt het zomaar opeens donker En verlang je naar wat licht Is de last niet meer te dragen Bezwijk je onder het gewicht Weet dan dat de zon weer opgaat Morgen is een nieuwe dag Het vooruitzicht kan veranderen Waar dat moet en waar dat mag Ooit ontmoeten wij elkaar weer Tussen sterren en melkweg Maar nu voordat die tijd daar is…

Online zijn we met Russen in gevecht Terwijl Chinezen onze data claimen Dus pas maar op, straks worden de systemen En essentiële websites platgelegd Ik zou dit snelsonnet een paar keer lezen Het zou wel eens je laatste kunnen wezen…

Mevrouw, wij nemen geen patiënten aan U kunt ons altijd bellen voor advies Voor een ontsteking aan uw hersenvlies Niet aan dat andere, dat is onkies En in gevallen van pijnlijk verlies Zult u toch naar een ander moeten gaan Verwijzen doen wij niet in deze wijk Er wonen hier teveel expat sprinkhanen In dure villa's aan de sjiekste…

pompoenklosloop ~ bewegingswereld van een kind op all hallows' eve…

Bij 't ouder worden komt de weemoed om zoveel wat toch ook niet werd gedaan; al heel wat lieve mensen zijn gegaan en ‘k weet soms zelf niet hoe het verder moet. Voor dankbaarheid is zeker nu de tijd gekomen, er is zoveel gegeven, elke dag steeds weer; de zon, de wolken en de hoge bomen, en dromen en de vriendschap meer en meer. De vrede…

De ster van Bethlehem welke naar Jezus' kribbe wijst glanst groot en wenkend wordt getroffen door de stralende Morgenster Christus in schier voorbije nacht Die haar doet verkleinen tot een zwervende vonk maakt zij verdeelt zich tekens dringt door in de huid van Gods trouwe volgelingen stroomt mee in de wenteling van het levende bloed…

in het korten van dagen waar schaduwen mijn silhouet verkleinen het duister verkilt luisteren mijn stappen naar het geluid dat mij ter gehore valt in het overpeinzen naar een tijd die voor mij geen lente of zomer bracht waren dan tóch de herfst en de winter de zolen die me verder brachten dan de educatieve momenten die ik…

Mijn foto's van haar aanwezigheid: de afwas, het beslapen bed.…

Wie om de M. lijdt, mag wel blijde leven Zij zal voor alle wee schadeloos stellen Gelukkig hij die zich in M. vernieuwt En zij die zich daarin steeds doet herleven Wee den ouden, die voor M. versaagt Waar blijft zij nu met haar beloofde goed? Vernieuwde M. heeft slechts mijn wond vernieuwd Maar nieuwe oude zullen hunne kracht in M. zien…

er is geen god of misschien zit ie boven op zolder terwijl hier de vloer nat & natter wordt. er is geen hemel tenminste, jullie met kanker, zijn daar niet heen gegaan en zitten niet rond een vuur samen noten te kraken. Soms is 't niet te fixen... Moet je een diepgeliefde iedere dag missen om toch maar een ander trouw te zijn Of word…

we liepen opgewekt voor de wind een zonnetje recht vooruit blij met onszelf en de gang die wij erin hadden ik hoorde jou zelfs neurien een voor mij onbekende melodie in een taal die ik niet verstond iets uitheems we stopten en ik vroeg je iets te zingen dat dichtbij bij mijn emoties kwam ookal omdat ik jou kende je…

vliegende vogels verlangend kijk ik ze na had ik maar vleugels...…

De gifuitstoot van onze industrie komt ook terecht in onze voedselketen, veroorzaakt kanker via wat we eten. Verwacht van de regering geen regie: Het kabinet doet niets om dit te stoppen, dat moet de vluchteling het land uit schoppen.…

Dertig seconden voor je hart stilviel Sprak je, dacht je, en waar sterf je nu, Waar zwerft Het onomschrijfbare dat je nu bent? Welke agonie leeft nu stom In je dode tong en lip? Je wil ons horen, Je wil ons zien. Ik neem je bijna koude hand. Als je me voelt, ben ik ijs Tegen het ijs van je eenzaamheid. ------------------------------…

Je natte haren plakken aan je koude lijf je voelt het niet Je spoelt aan waar de stroming je richting bepaalt je overleeft je weet hoe dat moet dat wat zich als patroon herhaalt voelt als muiterij Het blijft gaan en komen diezelfde golf van gemoed als een kind die een som maar niet snapt een onzichtbare leermeester in de…

Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen, 't bevallig kronkelende dal doorlopen, waar eens mijn kinderlijke stappen gingen in dartle levenslust en dwepend hopen; bij d'ommezwaai der heimelijke paden, weer eensklaps de onverwachte vergezichten zien scheemren, die in blauwe dampen baden, en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten. Het…

Voel de koude regen neerslaan op mijn blote handen, zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond. Zet me schrap, bijt op mijn tanden, harde wind speelt teder om mijn mond. Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden, zo ervaar ik dit geluk schenkend moment. Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden, ook al voelt het voor…

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De…

Wie schrèf die blèf, 't lèk wel een polenèse tis soms een beetje idioot syncraties oow kèk, nu wordtut pas ech intressant ma geefnie hoor, tis wel wat symtematies voor as de een nie seg wattie bedoel dan wordtut nogal gisse en wat draaie wat ofter staat blasfemies of organies of anorganies, dá's pas intressant soms help QR met…

dikwijls wil zij weggaan als de duisternis haar besluipt vaak draagt zij met loden voeten de verlatenheid door de tijd soms talmt haar hart als de wind opsteekt uit de woestijn dikwijls ziet zij de schemering als een loodkleurig onheil dat de huizen binnendringt vaak leunt zij roerloos gelukkig tegen een boom in de adem…