Alle inzendingen over psychologie

Benidorm De Engelsen vallen me op Luid lallend, brallend, brullend En 1maal in een gehandicaptenwagentje Verstappen ze zich voor de 1ste plaats van de Grand Prix Benidorm start De Nederlanders vallen me natuurlijk ook op Ik ben er zelf 1 Soms aan de kleding Maar veelal aan een flard van een gesprek Benidorm boulevard De palmbomen…

Jezelf resetten Hoe doe dat… Goed slapen, vakantie, reinigingskuur, kerkbezoek, goede film of boek, boswandeling, opgesloten zijn, op onbewoond eiland zijn Alles opschrijven... Wat valt onder alles? God danken Alles en iedereen bedanken Van alles wat? Sterven en opnieuw geboren worden?…

Ik Ares moedige zoon van Zeus en Hera god van oorlog en geweld iemand moest het zijn ik spuw vuur als mijn paarden. Dit is de arena waarin jullie en ik hetzelfde van mijzelf zien en weten De Anderen zeggen: hij is impulsief ontembaar wild zijn naam draagt de geur van bloed. Hij vindt iets anders van zichzelf dan wij. Dit is mijn blinde…

één druppel nieuw licht maakt een nieuwe dag één druppel voor grensverleggend nieuw leven één druppel slechts draait een leven om één druppel in de woeste zee en ik hoor hier en nu de druppel vallen en zie de zee zoals ik die nooit eerder zag maan verbleekt, blijft wel tussen de wolken staan, maar toch één druppel…

Hij mag niet teveel prikkels het is beter voor hem om op zijn kamer te blijven Nee breng hem maar niet naar de huiskamer hij krijgt het eten op zijn kamer Vijf zwijgende mensen aan tafel waar spaghetti bolognese wordt uitgedeeld Een vrouw aait haar poppenkind op zijn eigen kamer dat is beter voor meneer Een ander woord voor in…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. '´t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator…

Ik kan enkel zwijgen Of naar diepgang neigen Wachtend op wat ik nu niet weet Terwijl onzekerheid aan die onwetendheid vreet Warmte kan mij doorheen de dag dragen Terwijl gelijktijdig de zon Aan de ziel wil knagen De mens is een dobbelsteen met zes vlakken Wat moet ik werpen Om mijn toekomst te pakken Ik schud aldoor met verwarrende…

je liep door deze straten, je probeerde, je dacht, je ontstond. er zijn plaatsen waar je nu nooit er zijn tijden waarin je eens ooit je weet niets meer, maar je wás. je droeg dat blauwe hart, dat is je ziel op eigen handen door de tijd. wat ik wil zeggen: het leven gaat door, om de honderd jaar moeten de paleizen branden, de dolende monsters…

Je oude zelf weer worden Maar je oude zelf is niet meer En dat is maar goed ook Want waarom zou je terug willen Naar wat al bekend is Wat al geweest is Wat al was Je nieuwe zelf is je toekomst En die verandert iedere dag Ieder uur Iedere minuut kun je opnieuw beginnen Kun je jezelf opnieuw uitvinden Creëer je een nieuwe jij…

ik neig almaar meer naar 't rustieke in denken, doen en laten ook wel in proeven van 't leven waarbij de kern een lichte schaduw kent zonder voor zuiverheid onder te doen, het oorspronkelijke laat zich niet verlaten het is als een stilte die een kamer vult en al het aanwezige rust in hout, steen of glas alles vertelt zo een eigen verhaal…

iemand denkt dat naar eenvoud neigende nederigheid soelaas biedt doch wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls vooralsnog ongrijpbaar...…

Ik hoef niet te eten, Zei ze, ik leef van het licht - Een glaasje water Is voor mij genoeg. En ze at niet, Dronk alleen water En bleef leven. Dunner en dunner werd ze, Tot ze op een dag in de klas Hier bij mij vooraan In de mouwen van Haar trui verdween.…

Hij was een man van fifty schades of grey Zo had ze tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn…

de woorden zijn er eerder daar waar aards voedsel gewoonlijk passeert de geest en gevoel dringen zich op hier strijden behoeften opdat inzicht wordt geleerd welke type speeksel draait dan aan de knop het moet gezegd dat het een persoonlijk aansturing kent soms neemt het graan de leiding terwijl de ziel kiest voor haar moment het vraagt…

Woorden worden begraven blz worden blanco blad letters worden verlaten zonder hun lijnen voelt ze naakt ... Ze ontkleedt zich van zinnen nestelt tss de versnipperde hoofdstukken het kaft als deken voelt zo volmaakt... De punt comma´s dansen raken de einders op de notenbalk geen mens zal weten hoe diep of hoog haar dalen haar ziel…

een stevige wind waait en stuurt jouw blik naar de einder tussen fier fladderende haren, recht vooruit, naar het onomkeerbare, welke nimmer draait . doch je ziel volgt niets anders meer als men waarlijk op de liefde stuit die onweerstaanbaar is en al wat aards is dooft. waar vuur en vlam weer worden verenigd zo die al voor ieder in de eeuwigheid…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

Vaak in de ouderdom herken ik iets van de ziel van mijn vader, toentertijd toen hij doorheen zijn laatste jaren drong Nu begrijp ik dat hij in de fase kwam en doorleefde dat er nog een grens van loslaten bestaat Men groeit verder weg van zijn nageslacht er is nooit daarover gepraat, ik had er zelf nog geen weet van nóg een atmosfeer…

Stilte beweegt in stilte sober in zichzelf gekeerd leegte daagt leegte uit veroordeeld tot niets. Weemoed zichtbaar melancholiek verblijft in een brief. Neem de heldere zon desnoods de slapende maan zeg je in verlaten taal die zich uitstrekt aan de horizon. Het zwartoog kijkt in leegte van een afstandelijk hart woorden zijn geen…

De nacht neemt, traag en stil, onherroepelijk bezit van de dingen, doet levendige kleuren verdwijnen, maakt alles ondoordringbaar en kil. Als ik, wakker liggend, minder zie, dringen geuren zich meer op, evenals geluiden, overdag verscholen in een omvattende chaotische melodie. Vervormd door de tijd komen herinneringen boven drijven, die…

Voorafgaande aan het bijzondere moment dat tot een hoogtepunt zou leiden ging hij geheel onverwacht een nederlaag tegemoet historisch in zijn verslagenheid Er waren angstige dagen geweest van grote twijfel in de buurt waar de groene bomen zwegen en natte regen alle talen sprak Sprakeloos was hij geweest in al zijn nederigheid beledigd…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek? Omdat ik ergens…

Hij uit het niet, maar 't ligt op de loer, angst, opgekropte woede, spanning die hem wakker houdt en constant op zijn hoede. Hij voelt zich schuldig, schaamt zich zo, vindt niet de woorden dat te zeggen, hij denkt dat hij tekortgeschoten is, maar hoe dat uit te leggen. In de groep zijn woorden niet nodig, voeren ze dezelfde strijd, gedeelde…

We zitten op het stille terras in warm avondlicht, het plein is aangenaam leeg, ik kijk naar jouw gekweld gezicht. Jij behoort niet tot het soort dat achteloos met woorden strooit, maar in zwijgzaamheid geborgen spreek je toch meer dan ooit. Wees niet bang, zeg ik, gooi de deur niet in het slot, ik ben er, zit tegenover je, iedereen komt…

Het landschap van je jeugd is nog herkenbaar in je gezicht, sterk doorlijnd en gebutst, met het verstrijken van de tijd kleurde alles mee, verzonk in je, werd stevig door elkaar geklutst. Langzaam verdween wat zin verleende, betekenis gaf, en zeker, 't is verschrikkelijk van niets meer te weten, maar pijnlijker, zo niet volstrekt meedogenloos…

Wijl ik dus zit en smook een pijpje aan de haard Met een bedrukt gelaat en d'ogen naar de aard', d'Een elboog onder 't hoofd, zoekt mijn gedacht de reden, Waarom 't geval mij plaagt met zo veel straffigheden. De hoop daar op, (die mij vast uitstelt dag aan dag, Schoon dat ik nooit iets goeds van al mijn hopen zag) Belooft mij wederom haast…

Je beweegt je schijnbaar opgewekt voort, smaakvol gekleed in een sociale jas, gebruikt smeltende taal als vangnet, maar jouw ogen zijn koud en hard als glas. Er trilt afgunst in je stem, er leeft wreedheid in je gezicht, de ander komt niet in jouw wereld voor, noch de ravage die je hebt aangericht.…

Een diepe vijver met groengrijs water, in zichzelf rustend, bewegingsloos, bladeren van een overhangende tak drijven op het donkere oppervlak, er is wat zwerfvuil ingewaaid. Een windvlaag, die over het water strijkt, het voorzichtig heel zachtjes aait, doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes, opgelost voor ze de walkant hebben bereikt.…

<<<<<--------------->>>>> mijn leven dat mijn lichaam draagt, de zoemende koelkast in mijn hoofd, regen of loeiende dagen in de zon, nooit is er beheerstheid onophoudelijk gaat de chaos als een dier tekeer de zwarte sneeuwvlokken van de willekeur gevaar in het verkeer? ik heb inzicht mevrouw tegenslag, stoplicht, willekeur, ik laat…

Een diepe vijver met groengrijs water, in zichzelf rustend, bewegingsloos, bladeren van een overhangende tak drijven op het donkere oppervlak, er is wat zwerfvuil ingewaaid. Een windvlaag, die over het water strijkt, het voorzichtig en heel zachtjes aait, doet het rimpelen, maakt kabbelende golfjes, opgelost voor ze de walkant hebben bereikt…