Alle inzendingen over William Blake

Laat hen in een lange smart Op een ijzren vaderhart Langzaam trekken tot ze blaken. Neem een heks of anderhalf Met een dosis toverzalf En een paddestoel of veertien. Smeer ze op Hem en 't Maagdelijn, Tot ze broer en zuster zijn, En malkaêr niet willen weerzien.…

vandaag is het gebeurd het is eindelijk gebeurd het zoet geluid van nieuw leven dat ons mensen het zijn verrijkt kondigde zich met de kreetjes van als tweede zoon geboren james william als broer van george met geen pen te beschrijven is de trots van jouw pa en ma net als ook jouw grote broer toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

Van zelfvertrouwen blaken. Als boer niet alles eten. Maar dit lijkt alles te verstoren: "'T is groeizaam weer voor tumoren." In juli kauwt hij op zoethout. Het eerste teken goed beschouwd. Toch wat klachten, iets benauwd. En weten, dat hij van het leven houdt.…

gearmd naar de wc's een wijle daar valt zij in een aandacht voor haar oogopslag haar rozenmond in de beheersing van haar hoofddoek strijkt zij langs de jongensblote navel der vriendin o zij haat de broertjes in haar kamer met agendazware zucht en tekent haar belofte in het stralendste gezicht dat zij ooit tekende, o knusse dingen hou me vast ik blaak…

ik wist dat als jij de muren weer zag en het contact zou herstellen zij ogenblikkelijk gingen blaken van geestdrift om spontaan te verschieten van kleur jij hebt als baby en peuter iedere steen en voeg betast en bekeken of daar een van je vingers of zelfs duim in past ondertussen in zielencontact kleine probleempjes gebrabbeld…

In de bossen rond Papendal dwaalde een zoetwaternymph beroemd geliefd zo schoon uit de orde der naiaden In een eerder leven gestorven en zo beschreven door Alfred Lord Tennyson in dezelfde tijd Poet Laureate lyrisch daarna de schildering door den late Pre-Raphaeliet John William Waterhouse toen als the Lady of Shalott Haar ware naam…

Deze hartenkreet draag ik op aan Maria van Ginneken van Heart to Heart Coaching, Counseling en Relatietherapie, die ik spontaan van hart tot hart ontmoette op de Blaak in Rotterdam.…

de zee is onbestendig wisselvallig als een mensenziel soms is zij grijs en ruw met zware deining een koortsachtig ongedurig spektakel en geraas beukend op het basalt om dan weer in een blauwe slaperige kalmte te verschijnen haar golven rekken zich traag naar alle kanten uit vandaag is zij een vlakte egaal als een meer…

Toch weer iets geleerd Hoe loopt het als je protesteert Onderwijs kost knaken Als een scholier niet aan kan haken Vernieuw dan flink wat zaken Zodat het gezond kan blaken Politici blijven kwaken In een pak van laken School is geen uren schaken Van saaiheid moet men braken De jeugd wil er voor waken Met enthousiaste kaken Schreeuwt…

Van zwoele moeheid hijgen nog mijn longen, en reeds blaak ik toch van nieuw en aldoor-nieuw verlangen. Uw ogen zien mij aan..., mijn ogen zien u aan..., uw handen zoeken naar mijn handen... Weer vlijt uw blonde hoofd zo teer zich op mijn borst, en weer, wéér, wéér mijn lippen op uw lippen branden.…

leg me nu maar weg de waarheid toonde zijn gezicht in het licht van een alledaagse dag laat het rusten in ons oog blader niet meer door de regels de lijnen zijn onevenwichtig ze bieden geen houvast zet me in de eikenhouten kast de eens vertoonde passie gevuld in rood en purper doen de nacht blaken in ’t zwart geen contouren spelen met…

De uren die ledig voor me staan te dralen, te blaken in de zon. Hoe ik in de verte staar, over een ernstig zinloze bezigheid te verhalen zoals het tellen van de tegels van het trottoir. Ik zie bomen die zijn gedreven door een doel, om te groeien naar de hemel, naar het licht, puur op hun eigen wijze, op luchtledig gevoel.…

En zo begint het feest van voor af aan: De egeltjes die weer van geestdrift blaken, de veldmuis komt ook uit haar hol vandaan en kauwen die heel opgewonden raken. Een ekster plundert nesten, onverdroten, terwijl een gaai pikt in vergane noten.…

't Vrolijk leven, 't vrije woord hebben altoos hen bekoord, die voor 't ware blaken. Dwazen zijn 't die anders zijn, Heisa, bij gezang en wijn, laat ons vreugde maken!…

waarom te grabbel gooien ooien oien moet ik mij dan plooien looien ooien oien moet ik mezelf weker maken aken ken dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s mijn hart klopt perdeklopt lopt opt enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…

Het verval trekt me .....zoals het uitzicht me trok ..........langs vele landschappen ...............en wat ik beleefde ....................en onderweg leerde .........................ontsloot vele wegen naar nieuwe plannen .....nieuwe plaatsen en ..........nieuwe mensen ...............nieuwe kansen met ....................nieuwe inzichten…

Gij laaft de dorst, gij blust het brandend blaken, gij kunt, o Lied, de droge borst en ‘t wee daarvan doen staken. o Lied! o Lied! het zwijgend nat dat leekt nu langs mijn kaken, gij kunt het, en uw kunst is dat, gij kunt het honing maken... o Lied! o Lied!…

Gedichtendag behangersdag gehaktdag Klotendag met holle belerende frasen Als niet meer kiezer begint mijn dazen Zin maken heeft geen redelijk beklag Het gaat in Nederland zo vreselijk goed Dat ik nu positief van welstand moet blaken Ik lees het nu en never niet op mijn banktegoed Gebrek aan smeermiddel doet mijn deuren kraken Gezondheidszorg…

Die schokk' de storm of blaak de Zuiderzon; Hij derft geen steun, geen zuivre lavingbron, Maar overleeft de val der zinkende Aarde. 1822…

Mijn dag begint al bij de buitendeur Ik ben een drammer, een dreiner en een ouwe zeur Ik hou van frisse lucht en blaak van energie en ondernemingslust doordat ik veel conditie heb en heel veel uren rust Ik ben een opgewekte jongen Voor dag en dauw wil ik op pad De vogels hebben nog niet eens gezongen Ik ruik de wereld van de grond en haat…

En ‘k juichte: ’O God, als aan de levenskim De morgen uwer heerlijkheid zal blaken, Wat glimlach zal dàt wezen bij ’t ontwaken.’…

Gij spreekt van de toekomst zo zeker en stout, Gij zit daar met wangen die blaken. Helaas! en wellicht is het hout al gezaagd, Waaruit men uw doodkist zal maken!...…

aardkloot diende hij als mandoer In Noland bij toeans, een eilandrijk dat eeuwen zuchtte onder onze dwingelandij (echt waar) maar dat nu niet meer is, behalve in zijn bol Sedertdien schoffelt hij de parken in dit loveroord, inmiddels hortulanus maar wel een hoogbejaarde Uiterlijk oogt hij een oude pensionado, maar blaken…

Als Captain Kirk bestuurde hij zijn schip, En zocht naar onbekende levensvormen, Nu ging hij wéér de hemelen bestormen, En maakte zelf een échte ruimtetrip. Wel miste ik, toen die raket vertrok: Uhura, Scotty, Chekov, Bones en Spock.…

stormzicht, vlamflarden, fluwelen denkwee wat je handen niet kunnen vatten, dundoek over je ogen om je nog blinder te stemmen, woorden, die, uitgesproken, bruisend als natrium opgaan in het verlangen naar de heimwee die je nog nooit gevoeld hebt, naar de chromatiek van wensen bij de einder als begeerte je voeten verlamt, en er helle halo’s blaken…

Maar om ’t leven wel te smaken, Dient daar nog een hoger gloed In de vrome borst te blaken: Vaste, kalme stervensmoed! Wie geen moed heeft om te sterven, Zal de moed tot leven derven: Steeds gaapt de afgrond aan zijn voet. Om langs rozen mij te leiden, Om mijn leger zacht te spreiden, Als dit minnend hart moet scheiden Geef o God!…

De borelingen blaken in hun wieg. Hopsa, tralala, faldera… Laten we ons niet blind staren op valse maten want halve feiten laten volle gaten De graven verslepen hun spekvette penzen en bedelaars horen hun magen vragen.…

Welaan, het moog' wie 't lust vermaken, Voor mij zal nooit die wierook blaken: Voor mij geen stinkend dampgeblaas!…

De strijd der liefde ........ Hoor daar de trommelslag, het einde is nabij. De strijd der liefde, ik geef mij over.. het is voorbij. Moe gestreden kies ik het hazepad. beiden geleden, beiden genoeg gehad. Uitgestreden met de dolk in mijn hart bloed ik van verdriet. Naar adem snakkend, maar vergeten kan ik je niet. Onze legers streden…