Alle inzendingen over schil

Haar schouders dragen eenzaamheid stap voor stap naar buiten handen zoeken in gestikte zakken ooit gevuld met haar hand in de mijne vinden gekromde vingers een tamme kastanje geraapt tijdens die laatste boswandeling goed tegen reuma zei je nog terwijl kleine deukjes in de schil haar glans juist versterkten een schuchtere lach…

De schil geslecht die lang hem schutte als een dronken deken is geweken. Het recht geknecht tot kromme houdt hij zich voortaan weg en van de domme. De jaren paren, baren nu een halve eeuw het lijkt niet langer dan een oude mannen geeuw en dan: de draad.…

Onverwacht een hete dag, de bries stond stil, zo ook jouw vlag, de blanke schil getekend in wolken van stralend wit en hemels blauw, en op het meer jouw rimpels, de vrije wil van een smachtende weerspiegeling, de zon zonk neer, de horizon spoog rood de sproeten op je huid, kennelijk te snel en te jong ontbloot in prikkelende dauw,…

Is er alleen de smaak van herinnering onder de schil van je blozende appeltjes. Verdovend, verslavend krachtbron waarmee je mij de weg wijst naar later later….. Het werk is gedaan. Je bent niet meer. Ben ik de enige die nog aan je denkt ?…

lach even naar het kakelverse ei en dompel het –hoe wreed- in kokend water daarna en dat is vier minuten later ontdoet u het van schil, wat zout erbij een broodje, donkerbruin, dat is gezond een blaadje groen is goed voor uw geweten vervolgens slaat u lekker aan het eten veeg wel die gele smurrie van uw mond dan gaat u naar de koelkast,…

want afstand scheppen en in beweging zetten daarvoor neem je het woord benoem iets en je raakt het kwijt of dekt het af als een geheim met verhullende oppervlakkigheid de grens waar mensen over en langs gaan of door worden geraakt en afgetast niet verder dan de schil de eerste lijn een kom niet dichterbij, tot hier de verte achter…

Blozende wangen een ronde toet een gladde huid het voelt goed Zien eten, doet eten het smaakt naar meer alles moet je proberen al is het maar één keer Lekker om in te bijten sappig en gewild een hele grote hap nog is honger niet gestild Zonder uiterlijk vertoon dus eigenlijk zonder schil ben jij echt het enige wat ik op dit moment…

Er is niets oud en ook het nieuwe is er altijd al geweest, voor een piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen mythen voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest, dat tijd in materie niet bestaat, worden…

vloeibaar de wegen bevuilen waar het leven tot uiting komt * Gekend als een waarheid zijn de emoties zalig makend en is het vertoeven erin zo zacht als het vaginale vlees De lippen strak en gebalsemd met slijk is het ongenaakbare in de stem de troef van het kwaad in een spotprent die destructief de gaten vult met lucht Het hart, de schil…

Je sneed ze zacht alsof ze leefden, eerst dwars en dan de ringen, maar het deed pijn daar waar de schil je huid kon raken. We moeten nu niet praten had je nog gezegd. Je ogen prikken maar het stelpt de woorden niet. Zelf rook ik rode snippers, hun sap nog in de vingers die ik op je handen had gelegd.…

er ligt een grijze waas over alles wat gedateerd is met de dikte van een betonnen schil rond de kerncentrale zelfs de archeologen ontkomen niet aan de info stop hun geleerden inspecteren op de subjectieve basis van onze tijd authenticiteit ethiek en moraal zijn helaas ontoegankelijk omdat zij in oude genen overgeleverd en bevestigd…

Alma Mater heet het beeld van Johan IJzerman en wordt gebouwd van gras, de schil waarop wij leven.…

Ik span een spier van vlijt en schil mijn huid in vellen, golven van eb en vloed. Stulpend breken mijn vingers brutaal de wereld in en wijs ik lust en zin de weg van sterk verlangen. Het verborgene leeft op en ademt aarde uit in lucht. Knisperknoppen botten roodjeukend broedsel dat bloedblaren baart.…

De kleine voederbieten afveegbaar aan broek of bloes, voor vee bestemd, de paarswitte schil gretig bijtend verwijderend. Wit vruchtvlees waar mond gulzig maag verteerbaar mee omgaat. Kauwend op zuring vind ik mijzelf dromend terug, terwijl ik als Januskop naar toen en nu staar. noordhorn, 1 juni 2005…

een oeverloos geluk een blindstaren op klavertjes vier de storm van gedwongen naaktheid naderde plots als een hongerige gier mijn afgehakte handen eens zo als schenkende schalen verdwaalden in brandend zand ja, het was nog enkel dralen langs verlaten hemelranden met verkleurde regenbogen omrand toch blijkt het na verloop van tijd de schil…

Stilte trok een lichte schil, lijn van grafiet waarbinnen - je voeten behoedzame dieren, een trilling van lucht was je vinger. Het oog werd opgetild, in een gondel gelegd, de pupil vloeide samen met de kleur die nog onbegonnen was van kleur, vorm die, ongeplooid, nog nauwelijks richting bekende.…

Ik pelde de jaren één voor één uit hun schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

Regen legt een vlies over de gevels Weekt de knollen van een sierplant Verduistert de vergeten krant Wekt nieuwe tinten, andere klemtonen Zoals klei van korrel en kleur verschilt De schubben van een reptiel dat in lover vlucht De schil van een rottende vrucht Regen neemt het niet zo nauw Haalt de ziel uit dingen Regen drenkt het drogend…

Alma Mater heet het beeld van Johan IJzerman en wordt gebouwd van gras, de schil waarop wij leven.…

.' Er waren die drie meisjes die me leerden dat als je een mandarijn pelt en het lukt de schil heel te laten, je een wens mag doen. Er was de wens die ik deed, bij elke mandarijn opnieuw. Er was een meisje helemaal opgetogen over wat zij wenste. 'Ik doe steeds dezelfde wens', riep ze.…

Verfijnde waterdamp doordringt het fruit, hernieuwt klein leven tussen schil en pit, speelt vrij, bescheiden, voor genezend kruid. De sappige bollen hangen zwaar, toch loom, roepen opgewekt bemoedigend: "Vooruit, aanvaard de onvoorspelbare toekomstrit!"…

spoor van krakende karrenwielen van het dromennet wordt de lente willekeurig neergevlijd de wind spuit met zijn boodschap de oren van de schepping uit zaad wortelt zich tot bomen waaruit oneindig de onbespoten appels vielen, mand met alle deling en zonder kruis waarin iedereen kan schuilen in het klokhuis van gebroken wit in schil…

Fijner dan stof Ontastbaar vermenigvuldigd Zweeft de korrel Verschilt van vorm Van de bol naar het ei Van geribbeld tot scherp gekant Van kussens tot ondiepe schalen Het oppervlak toont een moeilijk patroon Een lijn die kronkelt zonder regelmaat Cirkels in motieven verdeeld Als een iris, een vingerafdruk Daaromheen de schil Tegen verderf…

Als je eigenheid me verrast (en ik me plots verlaten voel) Hou je dan even vast en (na een schil oude pijn) Laat jou weer gaan (groei in all-een-zijn) Want de grens tussen jou en mij is soms schrijnend lastig Liefde zonder grenzen: mijn bodemloze, kinderlijke wensput Laat ons zichtbaar zijn voor elkaar!…

vogelvluchten met tranende wangen in golvend geluk doorklievende stralen verdwalen ons blind van de wind die ons het leven bracht wolvende huilen vertrekken in haat door niemand begrepen maar toch onder druk aan zichzelf vergrepen ze troosten het zwart van de buitenwacht hij leeft nu mijn leven, zijn leven zo lang gezuiverd doorspoelt hij de schil…

Ze stoeiden zonder schaal of schil, het eierkind was kakelvers de ui was rijp en erg pervers en hield van sodemieterij: als derde in de vrijpartij kwam er klontje boter bij, en wat pikante kruiderij dat was geen kruidje-roer-me niet maar eentje dat gul zaadjes schiet ze werden heet van het gevrij en bakten het bruin in zwijnerij: het ei…

Van nergens komt het, het is als ontwaken in een kamer, de lucht rijp van de hondsdagen, gedachten die hun schil verliezen.…

Rijpe, tot volle wasdom gerezen, himmelhochjauchzend uit de toppen van hun tenen schreeuwende rozerood aangelopen van verlangen naar verlossing in loodzwaar neerbungelende omhulsels van mysterieuze mature, onder zachte schil bijkans uit hun voegen barstende, granaten sterren, elstarren en ander nog niet tot fastfooddrink uitgeperst vruchtvlees, hunkerend…

hedendaagse opvatting van het Arabisch emiraat in het Midden-Oosten ons, zeker de VOC-Hollanders, niet vreemd overkomt We gaan er dus voor, voor die bal en we gaan met die banaan van Gaal alhoewel wat krom hij gaat en geeft recht voor z'n raap hij, zij en wij gaan voor het Wereld Kampioenschap Voetballen we are The Champions en over de schil…