Alle inzendingen over liefde

het streelt haar in het veelvoud van de tijd. het lost zich op in honderd handen en ‘ t bevrijdt haar van de windsels van de nijd. ’t vertelt haar nu de ziel zich heeft herkent met lompe tong die traag haar taal verkent, ‘ t verhaal dat hem tot haar heeft voorbestemd, dat zij als water is waarin hij zwemt. zij lacht de woorden weg en raakt hem…

Het zindert en erotomaniseert Een weidevogel roept de leeuwerik Het wemeldingt von kopf bis fuß en steert Door mazen van de wet die weegt en ik Voed mij met gulzig staren naar de heide Roos en violen spelen paars in maart De tijd van Vissen tijdens carnaval Der dieren in 't aquarium, Saint-Saëns De troostenrijke zee van tijd die baart…

Het bond de code vast met ijzerdraad, meters hoog boven de onmachtigen. Het zou de dwaze mens, zijn nijd en haat, zo zichtbaar maken, voor mensachtigen. Het werk bereikte de verwachtingen. Met dure teksten werd de draad bekleed. Zij bleven mens en sponnen wol van leed want ’t had geschreven voor de duurzaamheid: "er zij…

Waar leef jij? Verpieter je in een dal tussen bergen van afweer of verkleum je boven op een berg omdat daar verder niemand is en de terugkeer onmogelijk lijkt? Zoek je op de schroothopen en de vuilnisbelten naar een teken van leven? Dool je met een duikboot van oceaan naar oceaan? Lig je eenzaam en vergeten in de eindeloze stilte van…

Er was toen veel licht, de kamer was een bloem die dicht in eens open uit gaat schijnen, het licht vloog rond in lijnen. Ik was heel stil en ik dacht niet veel, ge hebt gekeken en heel mijn hoofd is wijd opengewaaid, zoals 's zomers opengelaaid boven op een wijd, wijd land, in een wijd werelds open land - zo was ik eens in die kamer…

Verliefd tussen de geschetste woorden op het klein stukje papier waar de rijmen van een wind kalm zuchten en zacht fluisteren Het zijn allen geschreven gevoeligheden die mij een voor een raken en ook nog eens in verschillende kleuren gemengd met wolken drijven in een hemel vol herinneringen. Ineens merk ik traandruppels die als ronde kristallen…

Schrikbarend sluit het lot de schemering gans dof en lusteloos het nachtvel in en aan het grauw van die ontluistering voegt zij nog wreed naar waarheid toe de zin, dat alles weerloos sterven moet daarin. Er rest ternauwernood herinnering: haar beeld verwrongen door een woekering. Zij wringt zich daarin om en om en vrij en scheukt…

Vlinders komen Waar landschapspracht mag wonen In sferen om van te houden Waar je vredegevoel op mag bouwen De wereld kent hier vlinderwolken Romantiek hun leven mag bevolken In vrijelijk rond elkaar fladderen Het gevoel niet hoeft af te bladderen Hier vervul je elkaar met goedheid Waarin je samen aanvult en verder kijkt Versieren van…

Liefde, is er geen ander pad, Dan door leed tot u te komen? Hebt gij nooit een hart tot u genomen, Dat zijn bitterheid nog niet geleden had? Moet een elk de vuren vlam Uwer heilgenade zengen? Kunt gij die slechts in uw hemel brengen, Die gebrijzeld en gebroken tot u kwam? Gij verscheurt, en gij geneest De oude breuk met verse wonden, Gij…

De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs erbij, ik denk aan: 'roos', of wat nog beter is:…

Tekst geschreven op de muziek en het ritme van 'Hopelessly devoted to you' - zie link. (Herhalingen staan tussen haakjes.) Mijn hart is weer een keer gebroken Ik bloed en laat de tranen gaan Het is niet de eerste keer En ik weet dit is niet snel gedaan.. Hoe krijg ik jou uit mijn gedachten Ver van mijn droom en hart vandaan Hoe stop…

park bomen groen gras bloem op weg naar huis daar stonden wij te kussen…

Ik zou je armen als harnas willen Gevangen, dichtbij Glimmend van trots Geen mens ter wereld die mij raken kan…

O Fortuna Gelijk de maan Vormen van variatie Steeds afnemend En toenemend Betreed de transmutatie Nu opwekkend Dan ontdekkend Immer tot inspiratie Vreedzaam bestaan Ego ontdaan Licht in manifestatie Lot van delen Samen spelen Jij wentelt de tijdslijnen Van goede wil Jij staat nooit stil Al dansend geef jij seinen Jouw reflectie…

‘t zijn jouw bruingroene ogen je koddige neus ‘t zijn jouw kleine gevoelige kantjes die me ongewild verleiden ‘t is hoe je naar me kijkt ‘t is hoe je me doorziet je lieve woorden die me bewust gelukkig maken ‘t zijn jouw zuchten als ik je kus in je nek je luider ademen bij het zachte bijten in je oor het duwen van jouw lichaam tegen…

'Ik ook van jou', zeg jij; het klinkt als een echo -- als iets van vroeger.…

Als een bloem laat ik je groeien en bloeien in een energierijke aarde, jouw eigen stukje ongerepte natuur Regelmatig en zorgvuldig jou bevochtigen met de tranen van vreugde en verdriet maar ook je verzorgen tot in de kleinste details. Als een vis laat ik je zwemmen in helder spiegelvlak van een rivier waarin je heerlijk kan vloeien op elk moment…

liefde groeit daar waar licht verschijnt het bloeit ook als het schemert zelfs als jij uit mijn oog verdwijnt, dan nog wordt zij nochtans bij nacht doorgaans opgehemeld bij vlagen is het een zachte zucht of enkele aan elkaar geregen momenten dat eeuwig ervaren kan niet in het bewuste zijn het zijn tellen uit de jaargetijde, genaamd de lente…

Laat mij dansen en zingen Daar waar ik zelf in pas…

De zachtheid van je mond in de ochtendstond de warmte van je buik de geur van jou die ik ruik het zachte golven van jouw schoot waar ik steeds van genoot bij het krieken van de dag jou prachtige verliefde lach jou kussen zo innig en teer mijn liefde voor jou doet mij te zeer kom nu vlug naar mij dan maak je me superblij…

ik heb jouw beelden gezien ze aangeraakt in diverse posities ze pas veel later samengevoegd tot constitutie toen de affectie van vingers en handen zich in tast door jou te lezen had vastgezet tot in het laatste hoofdstuk de apotheose naar liefde heel onverwachts naar boven kwam waar eerst een dimensionale oppervlakkigheid…

jij had je handen vol aan een wereld die je steeds ontglipte dichtbij en toch niet aaibaar omdat je het echte contact miste daar waar geven drempelloos opende leek buiten te verschuiven was binnen komen iets dat enkel gebeurde in het eindeloos emotioneel van lieve dromen de haalbare weg van warme huid en vochtige lippen…

ik dacht ik wacht totdat je komt vannacht als licht de duisternis die dromen achterliet verzacht mijn liefde tevergeefs op antwoord wacht verliest de stille vraag van het verlangen voor immer al haar kracht vannacht groeit onverwacht die ruimte tot een nieuw begin een and're nacht?…

ik schrijf je… hoe moet ik beginnen? ik schrijf je… en het doet zo’n zeer dat ik je niet langer kan beminnen als ‘n uitverkorene van God de Heer ik hoop dat je mijn besluit begrijpt zolang voerde ik al een zielenstrijd ik liet die gevoelens nog wat rijpen en voel mij nu tot Zijn dienst bereid waarom moeten wij beiden toch lijden hebben…

jij scherpte mijn beelden van jou nog iedere keer als de cirkel rondde in schoonheid met een jeugdige levensluchtige vitaliteit in de kleur van het eeuwig zeldzame elixer een verleidelijke lieve uitdaging om halsoverkop te zoenen met de uitdagende ondeugd in het donker van je ogen daar raak ik helemaal van ondersteboven…

Mijn lieveling komt vlinderend Mij goedemorgen wensen Een dagpauwoog ligt heel dicht naast me Matahari, zinderend Tekent cirkels rond mijn lippen Kust mij teder zoetelieve Zoetelieve immer wieder Voel haar bloemenhoning drippen Liegen bleiben liegen bleiben Zingt de merel in mijn brein Voel de eenheid van twee lijven Wil zij 't liefst…

Lange vlagrafels, zoals haar haren bij haar vertrek in de wind.…

Venus staat op om duister weg te duwen en brengt dageraad Een prachtige schittering in een donkere hemel waar zij puur en zuiver een vroege morgen aankondigt Stap voor stap word ik door haar begeleid en ondersteund om diverse wegen te bewandelen, een kans die je niet zomaar laat liggen. Als een bijzondere gloeilamp heb ik haar brandend…

je zegt ik kan de pijntjes voelen van de bomen van de onrust in het gras van de twijfel in de wolken van de benauwenis onder vogels van de vrees voor kruipende dieren je zegt ik lijd met hartzeer om de broosheid van de bloemen om het verdriet van de kleinen om de domheid van de groten zullen we zoenen? vraag ik zullen we verdwijnen…

Vanuit diepste van jouw stiltes, hoor ik nog steeds je breekbare-en-kwetsbare kloppen Ik ken het geluid van haar cadans, zij is opgegroeid in mijn buik. Het is ook al een hele lange tijd dat jij haar draagt maar op een dag vliegt zij weg zodat ik achter de deur wacht op haar terugkeer zonder enige vorm van spijt. Gevangen in de zuchten van…