Alle inzendingen

De bomen hebben overvloed van blaren... De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf... Niets wordt er, niets, uit veel miljoenen paren.…

Verdord herfstblad rust nog even aan de tak vast voor het loslaten Ochtend strekt zich uit over de velden, mist wiegt de bomen zachtjes heen en weer, en elk vallend blad fluistert over het loslaten dat de weemoedige herfst onvermijdelijk brengt. Dauwdruppels glinsteren op een spinnenweb, teer en kortstondig, en ik blijf staan, luister…

Lectori Salutem! den lezer heil! las ik als leerling der spes patriae nederlands hoop in bange dagen als jonge kwekers van miljarden cellen van breinen fuserend in twee hemisferen neuronensynapsen - duizelingwekkend! - om taal op te bouwen spelling, ontleden en leren onthouwen het bloed stroomt ook daar waar het niet kon…

Ik droomde dat het sneeuwde in de zomer, Een slak bewoog nog sneller dan het licht, In de woestijn was een bassin gesticht, De machtelozen werden autonomer. En ik zag Trump die gloeide als de zon, En de Nobelprijs voor de Vrede won.…

Ik ben niet verslaafd, maar ik kan niet zonder de cocktails van medicijnen, uitgedokterd om te beteugelen zonder me omver te trekken Dit is wie ik ben, ik ben wat ik eet en wat ik slik bijwerkingen inbegrepen lichaam en geest beide onder druk, dagelijks moet ik oefenen de spieren, de gewrichten en mijn gedachten soepel maken voor…

De Bijbelse man, die het naarste sticht in mijn gemoed is Salomo, de koning. Hij dient de Heer met hoge verering, bestiert een rijk vol blinkend aangezicht. Omgeven door Hemels genadelicht wijdt de vorst onder lof en aanbidding een tempel; in verte en omgeving zoekt en geniet men zijn wijs onderricht. De regeerder wil vele malen trouwen,…

Waaibomenbos Luchtbellenbeek deze twee namen schuilen ergens in het boek Knikkertje Lik van schrijver Daan Zonderland hier worden zeven wijzen in apen veranderd door de wraakzuchtige tovenaar van Antrim een verdrietig lot voor die eenvoudige toch eerbiedwaardige mannen maar een woud vol zwaaiende eiken en dennen aan een bosstroompje…

In duizend-en-een variaties op hetzelfde thema semper eadem verwondert zich dag en nacht Alice in Wonderland als ware zij Sheherezade doch durft nooit te kijken through her Looking Glass dus wie of ze eigenlijk zelf is en was zal hopelijk ooit nog eens blijken…

Soms ben ik stil, een tikkeltje gemeen, ik hoor hun lach nog in oude dromen, herinneringen die blijven komen, en zo voel ik mij niet echt alleen. De tijd gaat door, maar niet voorbij, ik draag hun woorden in mijn oren, wat eens vertrouwd was, blijft geboren, ze wonen nog altijd stil in mij. En als de stilte wat harder slaat, dan hoor…

Alles noteren en dan een dictee Amper ambitie in 't amfitheater? Acrobatisch acteur als activiteit of Bibliothecaris als Dispensatie Amanuensis als Alternatief voor Alpinist - vroeger of later? Klinkt dit Demagogisch, als een querulant? Ik zweer het, het staat er, wij moesten dit leren als foet en als baby op het gym in klas 1…

Wij ontwaken in de avond, floepen aan op stil bevel. Ja, wij houden in de gaten of u in onze mooie straten meer dan voldoende burger bent. Meer dan toevallig lopen hier zeer duistere individuen hondsbrutaal te speuren naar de mazen in ons establishment... 'Hé, jij daar, waarom plaats je een bom? Om je woede te ventileren?' 'En jij…

Als de laatste mens de laatste boom omhakt, weet hij dat het leven op Aarde voorbij is, de lucht gevuld met stilte, de natuur verzaakt, en de zon zakt langzaam, als een verloren vis. De vogels zwijgen, hun zang is vergeten, de rivieren drogen op, hun stroom is gestopt, geen vissen meer die zwemmen, geen schildpadden die eieren leggen, de aarde…

Met het klimmen der jaren Zijn er steeds minder mensen, Die ik ken, wijl er van diegenen, Die ik nu ken, steeds meer Zijn die niemand kennen van hen, Die ik ooit heb gekend of ontmoet. Mijn wereld wordt zo met de dag Kleiner, of zoals Maarten Toonder Ooit zei, “Ik ken niemand meer”, Wijl velen hem wel kennen!…

lees jij ook de vliegers en de strepen, de gebreken van flats en oude huizen, of kronkel jij door as langs de buizen, wat ik vroeg heb, heb je vast begrepen. ze ademt amper de lievelingsstek waar het draad zich wikkelt rondom een schaar, de grond zich voedt met sporen, versleten waar, en ochtendlicht weer dwaalt naar onze plek. zij is een…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

Ze dromen over geneugten die ze nooit zullen beleven ze dragen het klimaat warme gezondheid toe in toegankelijk nachtjargon de jaloerse minnaars die een eenzaam hart naar de oceaan brengen ze glijden af naar een verleden waar hun droomvlucht voorbijgaat aan liegende minnaressen daar schrijven ze brieven over falende ambtenarij…

Iedere ochtend als de horizon weer licht en de wereld zich baadt in het zonnegloren verheug ik mij weer bij het zien van jouw gezicht en verlang ik weer jouw stem vol zang te horen. Een dag zonder jou is een dag zonder zon een kleurloze hemel met wolken bedekt geen groen veld geen blauw bos tot de horizon geen vrolijke kleuren zover ons zicht…

Het seksuele gedonder zal niet stoppen totdat de macht evenwichtig, evenredig wordt verdeeld tussen mannen en vrouwen wellicht wel, wellicht ook niet want macht is macht en macht erotiseert, seksualiseert Meneer Khan van het Internationaal Strafhof jaagt op heel slechte mannen en terecht en doet dat vooralsnog niet slecht Meneer Khan…

Mevrouw, mag ik u iets persoonlijks vragen? o nee, ik zie het al...en u, meneer? u rijdt een dure exclusieve wagen bent ú de baas thuis of trekt zíj van leer kan zij de zak wel naar de kliko dragen of u, bent u de pisang, elke keer? ik zal er niet te lang op door gaan zagen heeft zij de broek aan thuis of u, meneer? Wellicht een iets te…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d' hoge einders dezer blauwte blauw een leeuwerik tierelierend hoger almaar hoger aan de dood voorbij…

Dit zwaartepunt van het denken waar woorden geboren worden, als klanken strotten verlaten, zin en betekenis vormen, samen stromen gaan, uitmonden in gedeelde beelden, overeenkomen, uitdrukken, willen. De tijd als duur houdt meer dan eens stil op het Kairosmoment dat je pas later, of op z'n best het navolgend op magische wijze…

voel jij nog grond vroeg hij in de Noordzee op die gure decemberdag het oorverdovende geraas van de golven overstemde het nee van de jongen de sterke onderstroom had hen verrast een mens leeft niet lang in ijskoud water de ruwe zee geeft zij neemt uit hoeveel happen bestaat de mens zij zwijgen de man en de jongen tot…

zelden weet iemand hoe mooi het grazen van de schapen klinkt wie zag de rijzende zon boven een nevelige heide waar witte stipjes vreedzaam scharrelen in pril ochtendlicht zij weet hoe hecht een mens kan zijn met 250 schapen op een heideveld zij weet dat slechte dagen nodig zijn om van de mooie te kunnen genieten…

Massavernietiging kost echt wel veel Nu kan men ook moorden met drones Dat wordt voor haviken wat moois Het vergt van het budget een kleiner deel Wat mensen vreedzaam kunnen gebruiken Kan ook stevig de gezondheid fnuiken…

Tweegezicht met drie poten die wegrent Door de bossen, waar de schaduw hem kent. Met opvallende ogen die glinsteren als sterren in de nacht, En een glimlach die geheimen in zich bracht. De lucht is gevuld met een zoete geur, Van bloemen die bloeien, vol kleur en avontuur. De wind fluistert zacht, als een oude ziel, Die verhalen vertelt, met…

Deze stad heeft sterren: een Pad van Roem geplaveid door onderheren en commissies die professioneel gewichtig zijn voor internationale eer Wie aan hen ten prooi valt is voorgoed zichzelf niet meer wordt uitgewist en vervangen door de icoon met zijn naam: Gotama, de verlichte mens Jezus, de liefdevolle naaste Sokrates, de mens die zichzelf…

Op hun woonzolder te Zoeterwoude horen allen der Bommelverhalen een veelbelovende stem herhalen: Iets nieuws wacht, waar jullie meer van houden. Omringd door Gelderlands heuvelwouden verschijnt jong Bommelstein; vooraan zijn zalen wil kasteelheer én schildwacht je onthalen om te zien hoe wondermachten hier bouwden. Binnen de beschermende…

In de herfst van het leven, Lijkt het leven trager dan voorheen, Wijl in de lente van het leven, Het vliegensvlug verwijderde van ’t begin! Alleen in de zomer was er evenwicht Van tijdsbesef en tijdsgewricht, Doch in de winter van dit leven blijkt Dat de tijd tot stilstand komt.…

In stilte grijnst het bleke bot, een masker dat de tijd vergat. Geen vlees, geen naam, geen adem meer, slechts lijn en vorm een herinneringssfeer. Zonder huid lijkt ’t allemaal gelijk, man en vrouw – één witrijk. Toch verraadt de kaak soms kracht, het voorhoofd rond, of schuin van macht. De wenkbrauwboog, de nek die spreekt, een stille…