Alle inzendingen

jij denkt dat als ik dat jij dan zodat jij mij en ik niet als jij denkt dat ik dan zal ik zodat ik jou en jij niet --------------------------------------------------- uit: 'Woorden, woorden. woorden', 1973.…

De mensen zijn in twijfel gevangen 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken breekt.…

Het ging een tijd goed, Maar nu is het weer 3 uur s’nachts Je voelt de vermoeidheid Maar op dit tijdstip is er eindelijk vrijheid 4 deuken in het plafond En 6 posters op de muur Je zou het kunnen dromen Maar toch lig je hier nog wakker…

Bij de avonturen van Tom Poes en heer Bommel geeft iets kleins en nietigs misschien beeldende geest aan de geschiedenis op Bommelsteins eettafel in gerieflijk hotel groot kasteel of schamel hutje staat ergens een korte kaars dik grillig en verschrompeld vol uitstulpend vet spreekt zonder vlam schept bezadigd afwachten rustig…

Soldaten haasten zich weg van wat ik niet wil -- niet kan geloven.…

Ze draagt geen linten in haar krullen meer. Alleen de dromen die ze gisteren najoeg, maken haar nog altijd warm net als het lavendelblauw en de zoete geur van rozen en warme kriekentaart. Haast onhoorbaar klinkt haar lied van onbevangen jong, vertederend mooi en wat verliefd. Een heel klein beetje maar tot aan het kuiltje in haar wangen…

Een muzikale eenwording die tijd heeft voor ruimte en ruimte voor tijd: het pad vormt zich door te zijn. Verdriet transformeert tot dans die in deelbare vluchtigheid wordt weggeschreven in twee paar vlinderende voeten. De spiegeling van het evenbeeld: zijn voelbare verwachting zwierig ingevuld door haar inspiratie, als een stoutmoedig…

Wolkendons hult vóór ons lucht Vormenpracht vult een klein gedachtenrijk als het mijne…

wij denken ons vrij, als we dwalen door weer een een uitnodiging te aanvaarden om deze dag te boetseren naar het model dat tot de avond leidt met wat was in de handen voelt de kilheid van de zwaartekracht iets zachter aan, er is strijd in deze achtergebleven tijd waar wonderen weigeren zich te vertonen langzaam trekt ontboezeming een…

wat je een ander  laat zien is slechts de schaduw van je innerlijk…

jij hebt in je ogen en lach iets in mij laten ontwaken dat ik daarna in grote verwondering als kleinood bij mij mocht dragen zonder dat ik precies wist wat het licht was dat in jouw ogen een spannende boodschap flitste met warmte in de meest zachte en subtiele kleuren in een lach die wij samen deelden zo voelden en ontdekten…

Te zoet, te zout, te chemisch en te vet: de supermarkt biedt weinig heilzaam eten, dat drukt natuurlijk zwaar op hun geweten, er wordt dan ook een actie opgezet: ‘U kunt bij aankoop van uw voedingswaren bij ons voor gratis maagbeschermers sparen.’…

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te…

Ogen die stralen bij een kabbelend beekje in de lentezon.…

Binnen strenge omheiningen werken mensen gedwongen onder harde bevelen vullen dozen en laden harken bezaaide aarde vinden ondanks scherp toezicht hun arbeid eenvoudig gezond maar menige avond mogen ze genieten van vrolijk toneelspel om de volgende morgen daagse plicht te hervatten waarbij voortdurend onzekerheid kwelt met tergende…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

Bevroren vallen de oproepen tot gebed -- als sneeuw op de stad.…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

Er waren twee motten Één van hen dacht, die zotte complotten, ‘k wil niet worden bedot ‘t vloog hem zelfs naar de strot Hoe hun vriendschap toen vlotte? Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken…

Meestal komt hij een dag voor of na zijn verjaardag Om zijn kado in ontvangst Hij vraagt er niet om Meer nog, ik vraag erom Zal ik je masseren? Dit keer op zijn verjaardag Ik geef mijn energie Hij de zijne Blij gaat hij weer weg Ik apte of de les goed ging Bedoelde de vioolles Hij apte daarop Ja prima! en vier foto's van hem in raceauto's…

Kijk niet naar de donkere wolken. Klaag niet over de koude wind. Voel de regen niet door straten kolken. Geniet van sneew zoals een kind. Altijd zal de zon nog schijnen ook al is het boven het wolkengordijn zal donkere wolk met goud omlijnen 't hoort in 't leven, regen en zonneschijn. En aan het eind van levens baan zien wij het paradijs…

De leerling die al lang de naam mag dragen van ongelovige wordt tot vandaag gevierd. Zijn twijfel heeft zijn leven toch niet echt ontsierd maar helpt ook ons bij onze eigen vragen. De Heer prijst echter zalig iedereen die toch gelooft, zelfs door de twijfel heen.…

Er waren eens twee konijntjes Die hadden overal pijntjes  In hun buik en poot O, we gaan vast dood Schoolziek, zei hun moeder fijntjes …

ik ben meegevlogen naar het duizend takkennest voor mij een ratjetoe maar voor haar snel klaar voor de leg heb hun vluchten gevolgd achterna gezeten door reigers en duikende meeuwen ontsnapt in miraculeuze hoeken die grote lijnen voor laten gaan de schalen braken en het gekwetter kwam vrij in een drukte van belang…

een mobielman dat is hij met telefoon en laptop in de trein hij tijpt en belt hij werkt in ’t veld hij netwerkt hier hij netwerkt daar en komt, zo lijkt het, never nooit klaar hij rookt en praat ja ja, zaken zijn zaken kerel, je weet wel hoe dat gaat zijn bril staat scheef bedwelmd door d’aftershave kreunt de coupé op de achtergrond…

Omdat de woningbouw hier lijkt te stranden, wordt huizen splitsen meer en meer urgent. Allicht, het klinkt niet leuk, maar ach, het went. Het moet wél eerlijk: eerst de grootste panden. Je geeft al honderden een mooie woning dankzij de vijf paleizen van de koning!…

Een rode roos is in mijn hand zie hoe puur elk blad brandt, nu is vol vuur elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt. O dof karmijn bevroren wijn uitslaand plots in rode vlammen en vuurrood bloed fonteinen gloed, gebroken uit de hartedammen. Ik kan staren en al uw licht vergaren, ik kan liggen neder, 'n geblazen veder, hijgend,…

haar naam bracht visioenen van het noorden weidse meren en de grauwe luchten stille en zo eenzame gehuchten haast onverstaanbare gezongen woorden torenklokken die zacht kaatsend beieren ijs op de vaart, Abe op zijn noppen spijkerharde tegendraadse koppen klunen, skûtsje, wad en kievitseieren met zwijgzaamheid als deugd en niet als kwelling…

In de privéclub werken blinden, hun ogen -- zijn opgeschilderd.…

Een tuin vormt zich veel sneller in de tropen vier keer zo snel als hier in West Europa de tamarinde en de bougainville de witte bloemen van magnolia en heliconia aan bamboehagen Een bruid laat zich in wit fotograferen in feestjapon temidden van boeketten een tuindecor van manden vol jasmijn Dwars over wenkbrauw neus en aangezicht ontsiert…