Alle inzendingen over mystiek

Het liefste zitten we in een cocon Dromend, vegeteren, Zijn gewoon Alles blijft hetzelfde, of fantaseren er op los En dolen als in een donker veilig bos omhuld door de natuurgeluiden met geuren van zovele kruiden We hoeven niets, we zijn gewoon in moederschoot, je eigen huis, jouw tuin, achter jouw pc, je smarterige phone En alles blijft…

ik was op pad met de broer van Jezus zonder pasklare antwoorden maar altijd met de paradox van alle tijden: onthullen en zwijgen we stonden stil en brachten iets in beweging een schepje water op gloeiende kolen we zaaiden wolken al wisten we niet van wie ze waren we lazen van wie bijna de hele Britse zeebodem is een…

Zonlicht speelt met de golven Sereniteit met de zee gedeeld De wind danst zacht langs je kleding Een zee-gedachte speelt Diep dwalen ogen Het glinsterlicht wordt gewogen Uitzicht speelt met jouw inzicht De zee geeft het tegenwicht Laat golven maar komen Als het leven mag dromen De zee ademt door je gedachten Het innerlijk komt op krachten…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes,…

De schemer valt als grond. In Holland loopt een hond. Een hond met lange tanden. Er gaat door alle landen een grote zwarte hond. Wij liggen in het rond. Niet langer van elkander. Wat ons tezamen bond stierf tussen onze tanden. De schemer valt als grond. -------------------------------------------------- uit: Blauwzuur, postuum verschenen…

Vannacht reed ik met je naar wat je zei, je zat voorop en riep wat je bedoelde. Wij stopten bij de horizon, daar bloeiden achter de lage dijk de sterrenvelden. Toen kwamen kleine dieren uit de greppel de steil opsprongen tussen jou en mij, die aten van ons goed en met hun hoeven verschrikkelijk tegen onze levens sloegen. Wij veegden elkaar…

achter de duinen heeft hij zich vleugels aangemeten nu fladdert hij de vogelman door het zand naar het water boven hem strekt een oneindig blauwgrijze deken uit hij houdt de vleugels hoog tot hij als een vogelstip aan de horizon verdween de veren van de vogelman komen bovendrijven wie ziet zijn unieke veren wie haalt ze uit het water…

iemand vertrouwt een fles met levenskracht aan het water toe nu rust ze ergens in een ondiep zanderig graf misschien sluimert ze aan een oever of bij een verre zee ze gaat niet ten onder aan verlies of van verdriet wie schittert als jij haar vinden zal…

Heilige Lorenzo! Ik heb je beeld gevonden in het halflicht zonder tijd Diep Godshuis voor de eeuwigheid Uit oergrond gehouwen en geboren Toen godenschemer nog godengloren Toen zee nog blauw en naamloos was Laat jouw spelonk maar heilig blijven Je witte stenen preekstoel Je marmerschaken vloeren Je dak van mozaïek Je zwijgende altaren…

De sterren glommen stil en breder Als parels in der neevlen zee, Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder, Wij liepen zwijgend en tevree. Vol was de maan, wier stralen banden In zuivre kring de dampen grijs, Gelijk een meer in marmren randen Omcirkelend een hel paleis. De wegen lijnden blank door donker. Bomen geveld de bermen…

Op de dag dat ik me alles afvroeg Kwam zij met de rijzende zon Teerder dan rood van de rozen Neerdalende dauw over planten Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht In de hagen, de vogels de wolken vermoedde Langs de top van nog komende heuvels vermoedde Ik zag dat ze wijs was…

Ik was nog blond en jong van jaren Toen ik een sterke, rechte tak Zag wuiven met zijn vlag van blaren, En tot hem opklom en hem brak. Ik boog mij zingend tot hem over, Dien kloeke telg van de oude es, En ras verloor hij schors en lover Onder het knarsen van mijn mes. Dan heb ik half in droom gesproken: "Ook míj, Heer, bid ik, breek mij…

Tegen het klankbord van de nacht bewegen nog uw woorden. Al wat gij hebt gezegd is blijven leven in akkoorden, die ik alleen in donker tref, wanneer de stilten horen, die tussen ons staan opgericht.…

verborgen woorden dansen achter mijn zinnen a-ritmisch als in een staat van sint vitus; beeldend, vervagend vuur, ongrijpbare vlam die niet verteert, maar omlijnt wat ik nog niet vatten kan - zou het dat ik misschien laten moet, mezelf in het beeld mag draaien, dansen buiten adem, geen lucht meer, maar niet opgebrand,…

ze waren niet ter plaatse de beschermgeesten toen jouw stem in de savanne uiteen spatte tegen het bladerdak van een Baobab één vogel vloog verschrikt op toen hij je schrille schreeuw hoorde onder de roerloze boom begeleidde iemand je dode ziel naar het hiernamaals…

Verwerp de wereld, laat haar los in strenge ascese en offer het ego. Zink in de bron van Urd, negen nachten, manen, en beluister gefluisterde geheimen. Machtige staven, krachtige staven; breng ze naar boven, breng ze naar buiten; zing ze, rits ze, dans ze in de negen werelden.…

De maanschijn hangt, als een brug op zuilen van kristal, over een vale heide onder de eindloze hemelhal. Naakt en bloot de wijde heide..., als een kerkhof naakt en bloot... Is dat de slaap des Winters? Is dat de slaap der Dood? Als weefden onzichtbare handen, handen, uit het schimmenrijk, een koele witte wade om een onzichtbaar lijk,…

goeden nacht mandarijn uw gouden mantel werd vandaag gebracht en ook de blauwe van uw schoonzoon en de witte van uw jongste dochter het papaverveld is voor de helft omgeploegd de witte hond heeft eindelijk wat gegeten rijst en pindaboter, maar hij wacht nog op de naam die hij zal dragen in kwangsi heeft het zwaar geregend er was een hevig…

Jong loof langs het bosven Waar dodaars baltsen Bladeren weerspiegelen aan de oeverrand Salamanderlarven aan de waterkant Zacht ruist de zwoele wind Dit feeërieke plekje waar je gedachten terugvindt Hier laat natuur je geest behagen Het verleden zal z’n aandacht vragen Je bent van bruggetje naar bruggetje gelopen Een hazelworm over het…

De treurwilg wordt als eerste groen. Het zijn mijn vroegste kinderjaren. Ik weet geen woorden nog, ervaren dat deed ik onbewust nog toen. Ik lag maar simpel in mijn wieg, naar boven, naar de lucht te staren. Er kwamen wolken langs gevaren en dichterbij zoemde een vlieg. Mijn ik had zich nog niet gevormd. Wat het betekent om te leven was…

Er is ergens een plaats vastgezet in ruimte-tijd voor altijd en eeuwig waar ik verblijven kan In mijn herinnering is het altijd zomer ben ik eeuwig onder invloed van alle soorten drugs ik ben bij goede vrienden en de sfeer is uitstekend Dit is mijn hemel niemand heeft nog vragen alles is okee hier dit zijn de halcyon dagen :)…

Hoge duintoppen met zandige kruinen Struwelen groeiend naar het licht Valleien waar duinviolen gedijen Menig penseel heeft hier z’n werk verricht Longen mogen zuivere luchten verteren Glinsteringen door zonlicht matinee Nachtegalenzang die het leven verblijden Je longen proeven lucht vanaf de zee Weidsheid die stiltegolven borduren Duinpannen…

Zo blij dat ik niet meer hoef Gisteren nog gespeeld met 't idee naar de zwarte Zee waar 'k mijn ex, kelner en student ontmoette in een restaurant, we daarna op strand, in zijn barak, hoe hij naar 't vliegveld mee wou gaan, toen ik terug met de Nederlanders, hij met zijn lange bakkebaarden achterbleef Even wilde ik die zee zien weer,…

Mocht ik eens herboren worden zou ik een vlinder willen zijn een mooie dagpauwoog met vleugeltjes ragfijn die van hier naar ginder vloog en bloemlezingen houdt daarvoor ben ik te oud of als een fraaie bloem die ’s morgens open springt heerlijk geurt, mijn dagen kleurt en tegelijk een lijster zingt want heden op mijn oude dag is mijn…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

Vredig gevoel uit de golven ontmoet Zee sfeer laat gedachten bruisen Eb maakt langzaam plaats voor vloed Zonlicht zal golven doorkruisen Gedachten worden stil Voeten voelen zilt Schelpen die aan je voeten stranden Een sfeer die innerlijk mag landen Meeuwen aan de kustlijn Ze overheersen de blauwe lucht Loomheid na intrekkende rust Vredig…

kind de witte verte kun je niet vangen zij is een laatste lange reis ze woont in een verstilde schemerzone ver weg van het onherbergzame heelal zij is het nest waarin je landt met gebroken vleugels waar je eindelijk naar jezelf durft te kijken ze houdt van je zoals je bent de witte verte kind je mag naar haar verlangen…

Lege banken stille stoelen golven breken tranen vallen Blinde vissen stille woorden meisjesogen vreemde vogels Dans van regen hoop op beter zon gaat onder verdwaald geluk Zo weinig, zoveel zo slecht verdeeld kracht naar kruis zo ver van huis Bruine suiker witte dood doodse stilte uitgestrooid Inzicht, oud zicht warmte,…

Dit is het laatste. De totem is opgespeld. Ik heb de stad nu gezien. De honger is gestild. Ik heb de keizer niet begrepen en ben de zoon kwijt. De zon komt bijna op. I'm scattered like newspapers all over the street. En ik weet niet of ik dorst heb. De nachten heb ik doorgebracht met de aanvoerder. Er was een bijl, bot verraad en ik had al geen…

Mevrouw, ik groet u en uw hoed met pluimen. Uw krullen vallen goed, u glimlacht wulps en teer: tegen wie? tegen mij? of tegen een mijnheer in droom, die langvoorheen de slaaf was van uw luimen? 'k Begrijp u zeer: men kan geen droom verzuimen in uw bestaan, broos als een pauwenveer. En toch, uw borsten van biscuit zijn meer en meer als rotsen…