228 resultaten.
Oktoborshow voor wozoco
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 55 oh, droomboom zo doorwrocht
ooit blo opschot, doch vlot ontsproten
voorts zo fors, hoog op poten
toont vol trots zonder schroom,
ofschoon voor dor of dood ontloken,
boven boomschors onttroond zomerschoon
door rode toon omvlochten
looft zo'n glorend oktobershow
zo doorschoten kop'ren kroon
wordt ontbloot voor groots vertoon
voor ozo gewoon…
Mijmeringen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Kijk daar een dor blad
dat over het voetpad trekt
daar dwarrel ik dan
Hoe een dichte mist mijn twee ogen bedekt
zodat er weinig zicht vloeit uit op hetzelfde moment stroomt
verdriet in de aderen waar ook een dor blad drijft met een of ander wind
Waar komt deze oneindige treurnis vandaan daar ze nog eens wordt gevoed door pijn.…
Leeftijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 512 Hier zijn en hier voor altijd blijven:
Zijn handen mager, de ogen dor.…
Bevroren tranen
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 457 Krom gegroeid door lange jaren
staat gebogen in de koude wind
de oude eik met kale takken
te staren naar zijn afgevallen bladeren
die dor en droog de grond
bezaaien, geen kleur meer hebben
vertrapt door mensenvoeten, droog
en krakend tot verpulvering
en zelfs zijn stam voelt koud
waar bast al afgebrokkeld is
nu buigt hij 't hoofd, en…
Vallen in woordenstromen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 86 Schrijvers, schrijf maar lekker dóór.
Tik al die onbeschreven bladen vol.
Gun uw uitgever uw beste sellers.
Geef zelf uw allerbeste boekjes uit.
Voor de hoogste eer of voor de lol.
Dichters! Val toch niet in slaap.
Drink nooit van woordenstromen.
Val niet in uw eigen woordenval.…
Zaadkluizen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Soms is een nieuw begin
dor hout in zwart slijk
of in geblakerde grond
na een verwoestende vloed
een snelle vuurzee, of
menselijke domheid
Dan ontwaakt de aarde
van de Aarde
en gaat haar zaadkluis open
Alles bloeit weer op
waar we bij staan
maar we kennen onszelf
en durven niet
er volledig op te vertrouwen
We zijn zonen van Noach…
Mijmerend in de duinen
gedicht
3.0 met 25 stemmen 13.167 De arend zweeft en broedt mijn beboste duinen vol
ik hang met zand en zomp en gras en dor getak en jonge scheut in hem
dit is de zon tussen de aarde en de ijlte
breek baan, trillende wereld van libellenvleugels
ruisende onbeweeglijkheid boven prille netelkoppen,
breek baan in mij die in dit landschap zit
in dit doorzichtig nest van arendsdons…
Cupido?
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 654 zijn peilen quasi feilloos
komen soms terecht
in weggekwijnde harten
waar de bodem dor en droog
hem en haar toch doet stranden
als volleerde schipbreukelingen
die ondanks eindeloze wandelingen
maar geen haven kunnen vinden
dan een verlaten vissersdorp
met alle huizen in de as gelegd
zonder water, zonder voedsel
waar ze dan toch samen…
Haar geur wordt alles
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.396 Achter ons raast een nachttrein
dor het weiland - wij kwamen van ver,
op verhaal, staan met lange jassen
in de gang, herhalen enkele gebaren.
Wij weten weer hoe deze vrouw ons
soms niet meer kon zien wanneer zij
door de grote kamer ijsbeerde, vlammen
van zich afsloeg, onverstaanbaar werd.…
Hoe een wolf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 673 Hoe een wolf daar danstrippelt
meer licht lijkt dan is
tanden laat zien
als het moet
Een wolf die door ogen kijkt
rondom
en naar binnen
in dezelfde blik
Hoe een wolf de jager verwacht
en zelf de dagen
verjaagt
omdat het moet
Een wolf die steeds alleen is
in toch onherkende steppe
dor en door
verschroeiend droge…
DE ROOS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.496 Men waagt zijn bloed niet voor dor hout en lof.
IJdel en droef was dit vervoerend blozen,
Ons nu ontslapen zorgen nutteloos.
En wie dit als zijn levenslust verkoos,
Heeft niets dan wonden en verdriet gekozen.…
De bruid zegt:
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.169 - Is het een lente-gloed
die dóor me gaat?
Hoe toch uw strak gelaat
me rillen doet...
...'k Voel me zo vreemd, - zo vreemd
bevángen zijn...
Uw stille stemme fleemt
als zoete wijn.…
Gras van april
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 166 In de zon gaan liggen dor
als een uitgemergeld blad
groen worden door het gras
puntig door het bruin omhoog
Een pissebed, net wakker gemaakt
zoekt een veilig vochtig huis
daarbij een warm plekje in de zon
voor zichzelf en wil graag delen
De eerste bloemen groeien en de hommels
gaan weer zeer belust op nectar te keer
Het gaat zoals zo vaak…
Dansen tussen vreugde en verdriet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 386 wij waren blij na het zien van de tjiftjaf
die een voorbode van het voorjaar was
het wachten was nu op de fitis zijn neef
doch hij kwam niet, evenmin het paasgevoel
de beloofde vrucht was afgebroken –
de zomer die volgde was verzengend heet,
het land dor en zonder enig teken van leven
wij leefden meer naast dan met elkaar
in de herfst bluste…
Levensbericht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 41 De zin om dankbaar dóór te gaan.
Met domweg gelukkig zijn.
Met zinvol leven.…
ZO DOODS, ZO DOOD!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 er langer was
Werd mijn waan meer werkelijkheid
Er stond een familiegraf open
Er zou een kist aan worden toegevoegd
De vierde, de laatste; vol
Ik keek in dat keldergraf
Ik keek te diep in de diepte
Het roerde de diepste dood in mij
De bloemstukken vierde het leven
In al haar pracht en uitbundigheid
Maar ik ervoer ze als uitgebloeid, dor…
VERBAZING LEEFT STEEDS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Een grote lege vlakte
dor en verlaten
toont al wat je mist
ontzegd is _ geen deel uitmaakt
van eigen aard of kunde
die troosteloosheid zien
denken aan dat eenzame
maar er niet vandaan vluchten
plotseling
spuit een springbron hoog op
daalt weer in wijde bogen
schept in de rondte
een schone bloeiende tuin
te midden van leegte
die…
Mensen bloeien waar ruimte is
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 56 Afgelegen in een dor land
Alles strak op elkaar geplant
Geen zicht van wat voor je ligt
Opgeslokt in de menigte
Lijkt de toekomst ver van je vandaan
Weet je niet welke weg je moet gaan
Losbreken van deze gevangenschap
Zet je voor jezelf deze grote stap
Mensen bloeien waar ruimte is
Mensen groeien waar ze de ruimte krijgen
Staan als…
Twijfels
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 1.905 Kan ik mijn hart opbergen
Op ‘n plekje van genegenheid
Of is ’t een zucht en hunkering
Naar liefde en geborgenheid
Ligt mijn doel in ’t ongewisse
Blijf ik vechten tegen verstand
Waart mijn hart doelloos rond
Stikkend als in droog dor zand
Zal ik het ooit nog eens vinden
Waar ik hopeloos naar zoek
Of blijf ik doelloos bladeren
In een inhoudsloos…
Herfsteik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 705 Op een te vroeg vergeeld tapijt
statig en majestueus, machtig en muistil
door lengende nachten en de morgen kil
grotendeels het blad al kwijt
Een mistige blik over het gesluierde park
een vijver werpt het spiegelbeeld
de twijgjes hebben hun elan verspeeld
vallen dor in de tanden van een hark
Zijn makkers in de bomenkring
zien zwijgend de…
Veerkracht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.177 Omdat ik de mens in mij verloor
Houw ik haar uit de rots
Haar bekende gestalte
Door kwikzilver weerkaatst
Vervuld van deining
Keert zich af
Van mijn dagelijkse plek
En voorbij de drempel
Valt zij in andere armen
Zo schichtig en schattig komt ze los
Ons gisteren verdampt
Wat blijft is het gebrom
Van een vlieg die nadert
En dan dor…
Zoekend naar leven.
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.194 Wie zal me vertellen dat ik leef, zo leeg, zo dor.
Wie zal me vertellen dat ik leef, in schijn.
Laat los, ga door, het leven is te mooi.
Laat los, ga door, het leven wacht niet lang.
Te lang heb ik gehoopt op tranen die niet kwamen.
Te lang heb ik gehoopt op gevoelens zonder licht.…
Negen November
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 óok de ogen van Angela worden nat
door alle emoties van dit moment
in gedachten gaat ze twintig jaar terug
ziet zich met al die andere Ossies
dóor de eerste bres over de brug gaan
achter kinderen aan lopen Lech en Gorby
met haar mee van oost naar west
beelden van toen vermengen zich
met rijen vallende dominostenen
voor mijn geestesoog verschijnen…
Vanuit nergens, met liefde
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 854 naar een lichtheid
van dagen die wij
niet kennen
in het hier en nu
van later
moet je toch bekennen
dat ook daar
het licht vervaagd
wandelend door tuinen,
dor en verlaten
vallen er gaten
in een zwervend bestaan
vanuit nergens, schrijf jij
met liefde...naar huis
uit grenzeloos verlangen
in vrijheid gevangen
aan die overkant van…
Veel te genieten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 Genoten heb ik deze dag
gehoord de vogeltonen
gevoeld stralen van de zon
gezien kleuren van bladeren
genoten heb ik deze dag
ik heb wind gehoord in kleurig blad
en zag ze van de takken dwarrelen
tussen dor hout als vlinders zwieren
bedekken grond en mossig pad
genoten heb ik deze dag
als lichtend schouwspel daalde de zon
tussen de zich…
Nu weer de tijd van groot verlangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 357 Hoe dor nu ook de winterbomen,
de lente maakt weer krachten vrij.…
een middag in de herfst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 tegenover een regel zon
kruist een viaduct in de oorsprong
met auto's op zijn rug
een flits ramen beweegt
langs de hemelbrug
een kanaal duwt brede rimpels over
het water een lijnenschrift vandaag
gebruikt door een vrachtschip dat
een klare taal voor de boeg opschuimt
ik noem het wijde riet dat waadt
herfstbruin met de deining meegaat
het dor…
als ik jouw liefde niet had
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 schijnen
als de zon haar licht
zou ik alles verliezen
eindeloos en donker
zou mij het leven zijn
als ik jouw liefde niet
zou geen ster nog schijnen
bitter en guur de wind
mij de adem benemen
koud en diepgevroren
zou mij het leven zijn
als ik jouw liefde niet had
bleven bomen bladerloos
was de zee woestijn
vol dorstige oases
stoffig dor…
Kompas
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 354 Naar noord en oost en andere streken,
door sneeuw, dor gras en drassig land.
Bergen voorbij, langs zee en strand,
waar woest de wind waait golven breken,
zoek ik met jou een merkteken
van de route: de houten hand,
of rode verfstreep die het zand,
het vocht, de tijd deden verbleken.…
Ziende blind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 209 Duisternis verschijnt op mijn aarde
door kieren sluipen streepjes avondstond,
woorden die zich in de minne schaarde
ging in vlucht van mond tot mond,
voorbij te glijden als witte zwanen,
ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en
doof, verstijven we in onze wanen in
de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de
blinden zieners of ben ik een blinde…