inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 78.458):

Mijmeringen

Kijk daar een dor blad
dat over het voetpad trekt
daar dwarrel ik dan


Hoe een dichte mist mijn twee ogen bedekt
zodat er weinig zicht vloeit uit op hetzelfde moment stroomt
verdriet in de aderen waar ook een dor blad drijft met een of ander wind
Waar komt deze oneindige treurnis vandaan daar ze nog eens wordt gevoed door pijn.

De prachtige blauwe hemel van weleer wordt
gekleurd met grijzige grauwheid, een zon voelt zwaarder aan
Zo diep en intens dat fracties vermoeidheid en weemoed zich beginnen te
manifesteren in het lichaam waar ze onderweg zijn naar mijn breekbare-en-kwetsbare.

Geraakt door dit onbekend verschijnsel want ik
heb dit nog nooit eerder ervaren laat staan beleefd van dichtbij
tezelfdertijd ontwaken onmacht, machteloosheid en hulpeloosheid uit hun slaap
Mijn enige geneesmiddel is loslaten zodat vooruit wordt geleefd en gericht op de toekomst.

Desondanks was het een krachtig moment doordat
mijn gemoed even was aangedaan maar in elk geval heb ik deze
melancholie in schoonheid en tristesse opgenomen omdat er niet aan te ontkomen
of te ontsnappen valt tegelijk een bijzonder en uniek plaatsje gegeven om nooit meer te vergeten.


Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 14 november 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 72

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Maxim
Datum:
15 november 2022
Weer genoten van deze mijmeringen, als gevolg waarvan ik van de weeromstuit zelf ook ben gaan mijmeren...in een contrapunt, dat wel!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)