Alle inzendingen over gekerfd

Beduusd en donker denken we de herfst van dood, van leven weg, maar diep gekerfd van binnen in ons zelf beseffen wij : we moeten zacht, heel zinloos zwichten voor die steeds opnieuw gestelde vraag : wat is de zin van mens zijn en waar leef ik voor.…

hij zal er zijn in de grote en kleine dingen in rode aarde vol hoop hij heeft ons waardigheid geleerd "zijn" in nederigheid liefde voor zijn volk, zijn land zelf geleerd in gevangenschap zijn inspiratie zal verder groeien in je ziel alle kleuren van de regenbogen zul je zien in de palm van je hand respect staat gekerfd…

ik zag hoe zeven kunsten bij je laving zochten: er waren nieuwe kerven in je stam na elk voorbijgaan ik zag je takken treurig naar het water buigen gordijn van hunkering en hoop waarin alleen de wind verstrengeld bleef ik zat te wachten, op een steen, wat verder ik heb je droefheid niet verkracht mijn naam niet in je bast gekerfd…

Zon verscheurt de nacht waarin je kon ontkomen, wreed smelt kort geluk van veilig duister dromen Spiegels ontweken maar nooit ontsnapt aan ogen, doorweekt van tranen menige dood overwogen Geboren door geschater jij eigen lichaamhater, gekerfd haat in jou, brandend achter elke mouw Zij weten je te vinden en jij moet het horen, verminkend woord…

dit en dat en zus en zo daarom vanwege hier en nergens overal vooral never nooit niks floreren inbrengwinkels omdat Gestalttherapie domineert hier en nu druipt water door grauwe kousen naar houten klompvoeten altijd al een warm kind willen baren jarenlang uren en minuten geteld van maanstanden en dagenlang zon naakt op gespierde armen gekerfd…

en de last alsof bomen aanvoelen dat de lente alles zal herstellen Onder die boom rust een doelloze zwerver die ooit ergens liefde gaf en kreeg, onopvallend onder de sneeuw verdwijnend, boven zijn eigen bewustzijn uit stijgend uit zijn tijdelijk lijden verlost Voor eeuwig In de schors van de boom staat sinds twintig jaar zijn naam gekerfd…

(voor mijn vader) Ik heb je genen geërfd en daardoor dicht ik als een tijger, ik heb je waarden in mijn ziel gekerfd en daarom is het dat ik onwaarheid weiger. Ik heb je wekelijkse preken geïnhaleerd, alsof mijn leven er van af hing, natuurlijk waren jouw opvattingen verkeerd, omdat je geloofskring enkel floreerde bij pingping.…

de schors bewaart de symbolen die we ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen blijven, groeien verder, zoals mijn gedachten vol fabels zijn geverfd. de tongen van honden voelen ruwer dan de rapste tongen van hun bazen, maar voelen veel zachter aan.…

Samen, als een rots in de branding, onbreekbare familiebanden in hun harten gekerfd. Waar verleden in heden leeft. Krijgt de jongste visser traditioneel de oudste naam…

ik heb de oorlog niet gekend kan ze alleen nog lezen in gebroken oude ogen en van jong getekende verweerde gezichten en slechts raden wie je was en nu bent op die manier kom ik het te weten ik las hun in muren gekerfde berichten wat oorlog nu werkelijk is uit verslagen en nagelaten gedichten al hun vragen waarom ging het mis uit foto’s…

aan de kapstok van herinneringen verwaaien aan de waslijn van de wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind, dat ik aantoonbaar in mij draag, mijn hersenschors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, waarin de rafels door de jaren heen in de levensringen altijd zichtbaar bleven,…

Het laatste adres is bekend, onze postnummers staan al gekerfd in de steen. De woorden steeds dunner, de rook op z'n ijlst, op z'n best. Ik schrijf je. Daar gaan we heen. Voor Gerrit K. ------------------------------------ uit: 'Alle gedichten', 2005.…

als gij de avond om uw schouders plooit, figuur, gekerfd uit nachtelijk ivoor, de droom der wimpers langs de luchten spant en scheemrend schrijdt blauwen uw ogen bloei en slaan de winden witte geur en wijn, die uw omdroomde schreden kostbaar siert; en firmamenten ruisen sterrenbloesems, die uwer handen tasten schreemrend dauwt.…

Gesteund door stormachtige wind, beukt het water tegen de rots, die gekerfd door scherpte van schurend zand het zilte nat kreunend over zich heen laat komen. Hoog als een fontein spat een waaier van druppels op en spreidt zich uit over de grauwe natte stranden.…

het spoor loos zocht ik de bron de wortels van mijn bestaan die plakkerig als stroop bleken te kleven langs het zwarte git van wegen die mijn vader baande zijn vruchten rijpten negen in getal in het vrouwelijk schoon waarlangs ruiende drift zijn potlood sleep als strepen van krijt op zwarte wegen diep gekerfde pijnen uit tranen van…

loopt geel over in wit, kou trekt op langs duistere klanken ijzig staan ijzeren letters geschreven op een plaatje bij het gat voor struiken die blijvend groen kleuren naast jou is nog een ruimte te huur, ik kijk naar de omgeving iets staat mij hier tegen, voel mij ontheemd kleuren lopen over in sombere getallen, gekerfd…

of onder een boom, gevallen bladeren dempen elk geluid waar stilte schreeuwt om haar die elke nieuwe dag voor hem liet glimlachen zwijgt immense leegte in de herfst van zijn eens zo rijke leven aangekomen bij de holle boom waar in het verleden zoveel woorden door hen beiden zijn achtergelaten leest hij nogmaals hun beider namen ooit gekerfd…

Ik zie staaldraad diep in de schors van een boom gekerfd. Langzaam gewurgd door zijn eigen groei. Kroon en takken afgebroken. Ik zie takken willoos in de storm zwiepen. Dode takken op de grond. Ik zie een vrouw met een lege hondenriem in haar hand. Ze schreeuwt tegen de wind in. Ik zie het grijs. Een grote grijze hemel. Een en al grijs.…

schelp van je schoot kraaide ik op het klikklakken van de koekoeksklok het fluweel in je stem kleurde nooit buiten het lijntje van je harlekijntje gedragen door je melkzachte handen was ik te klein voor de wereld maar voor jou toch een beetje groot vleugellam in warme armen luisterde ik naar je wijsje van het sijsje je lachte plooitjes gekerfd…

tranen aan de binnenkant mijn ziel gekerfd mijn hart getatoeëerd ik leef alleen voor jou een witte streep die het asfalt verteert de gek zijn goud pyriet is nep,niets voor ons één handicap wij gaan voor het echte goud nooit voor brons in een tijd van onzekerheid tover ik toch een vage glimlach op mijn mond de klok is mijn…

Nu even terug wegens verkoop huis, jouw volste recht mits zelfredzaam Best geen afscheid lieve Sandettie, dat kan ik echt niet aan. .............................. in ziel gekerfd ......…

Op een stukje stam een hart gekerfd in de bast samen voor altijd Weet je nog de schemering die de eerste avond verlichtte met twinkelend licht van gekleurde lampen Hoe onze zintuigen werden geprikkeld door dosis naïviteit en onbevangenheid om zo reizen te maken naar diepte en verte.…

Van hem liever vandaag dan morgen Pijn maakt leven tot een hel Meegesleept in wat ging komen Vet geleefd door iedereen Bij zijn graf omringd door bomen Begraven met een blanco steen Straks krijgt hij zijn eigen tegel Ben ik van het feit bewust Gekerfde naam in gouden regel Geeft het graf ook mij wat rust Onbegrip had mij gevangen Ongeloof…

'Voor altijd bij elkaar' hadden wij in de schors van de boom gekerfd met mijn vlindermes. Tot op een dag dat ze niet meer kwam, de dagen daarna is ze ook niet op komen dagen. Waarom?, vroeg ik mij af, ik wist het niet ik zat met zoveel vragen. Ze leek van de aardbol verdwenen, ik was haar kwijt voorgoed, ze was weg.…

Warmte-golven deinen over je groene huid en zoenen zacht, net niet aanrakend, het vochtige hart van jouw zijn, snakkend naar verkoelende zuiverende regen, smachtend naar die kleine druppelende vochtdeeltjes, die helend over je heen glijden en elke pijn in je stam gekerfd verder dragen om in moeder aarde te begraven.…

Verdrietig laat je de lijn los, terwijl Jij weet dat dit niet had gemoeten Hoopvol, en tegelijk vol van schaamte Gekerfde tekens in verwoeste aarde, die Omgeploegd ons verdriet doet toenemen Geplaveide wegen werden jouw deel 't Verdriet verstomde, weggestopt In een woud van verlangen naar niets Alles dat niet voldeed aan jouw criteria Werd…

Zij hebbe' elkaar vermoord om U, Heer, te verdienen, het zondig vlees gekerfd, geradbraakt en verkoold. Groot is, goddank, de schaar der liefdevolle lieden die zacht de poten breken van het schaap verdoold, en lang voor 't stervensuur Uw paradijs verwierven.…