149 resultaten.
Karkas
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
386 in een woestijn gedreven
vernedert de hitte
mijn beroofde zinnen
onder de voeten
miljoenen tranen
uitgeperst, opgedroogd
oneindig in een witte vlakte
de wind giert cirkels
rond de stank
knaagt levenloos
de vingers van m'n geraamte
mijn dorst wankelt
ik begraaf het speeksel
van ijskoude woorden
het zand wordt zwaar
snikt in…
De draad en de vliegende naald
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
158 Mijn leven
naast de stilte
van jouw lichaam
levenloos
vliegt in één nacht
over jouw antwoorden
in de vergeelde dozen.
Langzaam dringt
het tot me door
dat jij, mijn zoon
sinds lang niet
in de holte
van mijn vraagteken
meer past.
Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Gerdien Verschoor.…
WEG
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
119 Ik bezoek geen reeks
van aangedane straten meer
ze lopen eeuwig uit op treur
van toentertijdse vreugd
nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd
langs opgeschoven vensters
waar ooit muziek weerkaatste
mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen
hun aanzicht is vervaagd
alleen namen zeggen mij nog iets
alsof levenloos heeft huisgehouden
opnieuw…
De afspraak
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
122 Bladeren vallen zich niet dood
ze dwarrelen naar benee
hun lichtheid breekt hun val
Wolken als lood – zo zwaar
vallen nooit maar drijven voort
heel tevree
water moet stromen en ooit zal
het stilstaand in een doodlopende sloot
levenloosheid tegemoet dromen
licht wordt afgewisseld door nacht
tot de nieuwe dag haar weer weglacht
de afspraak…
de dood
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen
2.136 Daar zit je dan,
levenloos voor je uit te staren
Wachtend tot hij komt,
voor een reisje,
naar jouw eigen paradijsje.
Zo zit je nu al jaren.
Hij is inmiddels je beste vriend.
Je smeekt hem,
om je te komen halen.
Je hebt nu lang genoeg gewacht.
En eerdaags zal hij komen,
om je mee te nemen,
naar al jouw eindeloze dromen.…
Hel of hemel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
825 Alles moet verdwijnen tot niets meer overblijft
van dingen die hem levenloos verwijzen
naar stukjes die nog stervend zijn
in z’n geest wordt strijd gestreden nu
de draad schijnt doorgesneden staat het falen
op zijn gezicht geschreven in de grijns
van medelijden waar hij zelfs geen troost lijkt
uit te putten kan men aarde niet bewegen…
OP DE DOOD VAN MIJN DOCHTERTJE
poëzie
3.0 met 33 stemmen
3.624 De moeder kuste 't lieve wicht
Voor 't levenloos gezicht,
En riep het zieltje nog terug:
Maar dat, te snel en vlug,
Was nu al opgevaren
Bij Gods verheugde scharen.
Daar lacht en speelt het nu zo schoon,
Rondom de hoogste troon;
En spreidt de wiekjes luchtig uit,
Door wee noch smart gestuit.…
WEG VAN ZIJN LIEF
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen
1.078 Toen de wind over ’t kerkhof gleed
blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat
Onbewust van het onmetelijke leed
dat er restte na haar wanhoopsdaad
Toen haar haar laatste zucht verliet
zag de hemel grijsgrauw van kleur
Reeds te laat voor het afscheidslied
sloot achter haar rug de laatste deur
Toen een blik naar ‘t lichaam keek
bleek dat reeds levenloos…
Kom dan, schrijf taal
netgedicht
4.0 met 10 stemmen
722 dans het witte vel tegemoet
wanneer warme woorden in
onwetendheid versluierde
blikken giftig vertroebelen
geopende armen die schrijnend
leeg deze dag niet meer vast
kunnen noch willen houden laten
ongevulde handen levenloos gaan
langs gestolen zinnen schrijven
onduidelijke lijnen hun eigen
wanhopige nachten, levensdraden
laten…
Grondwater en nog wat
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
281 langzaam weg toen ik
Merkte dat er ook hier geen leven
Meer was - inmiddels was ook de
Aarden tunnel met het grondwater
- Net als mijn gevoel -
Dik bevroren geraakt - zo erg verijsd
Dat de pieren net als ik geen leven
Meer hadden en zich nog dieper, nog
Verder in gingen graven tot geen
Das ze nog vinden kon - te diep,
Te koud, te levenloos…
Naamgeefprobleem
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
105 Die de dochter
Gebaard had
Zo lang geleden
Al - kind
Dat al volwassen
Geworden was toen
Ze door een
Anonieme bus tegen
Het kille asfalt
Was gemaaid, en
Levenloos liggen
Bleef tegen het
Ongevoelige basalt
Van de stoep ter
Hoogte van het
Zoveelste zinloze
Stoplicht dat
Een poging deed
Het verkeer in
De hoofdstad…
Verlies
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
511 niet lag je daar
Slapend onder witte lakens
Overal slangen en meetapparatuur om je heen
Een zelf niets vermoedend gevecht
Minuten werden uren
En jij lag daar maar
Uren werden dagen
Maar jij gaf het nog niet op
Weer een schokkend telefonische mededeling
Ze konden niets meer voor je doen
Het zou een langdurige afdaling worden
Met een levenloos…
Nog tien sextiljoen jaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
50 letters groeien
Vorm gevend aan het menselijk bestaan
Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan
Charon niet langer heen en weer zal roeien
Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien
Straks is het met mij- gardenier gedaan
Ik zal je nogmaals innig gadeslaan
Je tot die tijd met printerinkt besproeien
Totdat ik met je opga in het vuur
En ijs, tot levenloos…
Pistache
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
864 Gij ligt daar levenloos en koud,
En ’t ergste, Gij waart niet in fout.
Volgens het laatste reglement
(aan u en mij zo wel bekend)
Kan ieder uw goed recht bewijzen,
Want gij liep tussen de punaisen.
Gij hebt alleen maar uw instinct,
Geen katoog dat s’avonds blinkt,
En evenmin een achterlicht!
Voor honden is dat niet verplicht.…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 20 stemmen
2.244 Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.
O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd,
mijn argeloze liefde en heldre vreugd,
nauw door een waas van weemoed overtogen.…
in memoriam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
342 gedaan
niet omdat ik haar het leven niet gun
maar puur en alleen
vanwege krankzinnigheid
het is vriendelijk aangepakt
met een accent op likeur
chocola ansjovis en poffertjes
en
toen ze even niet keek
schoot ik haar door het hoofd
ze beseft het niet eens
ze is dood
het is niet vreselijk of afschuwelijk
maar daar ligt ze / levenloos…
Ik had u niet gevraagd...
poëzie
3.0 met 2 stemmen
486 Ik had u niet gevraagd: gij zijt gekomen,
Muze der smarten, in mijn stille tuin;
daar bogen levenloos nu twijg en kruin,
en bloem en bald verschroeide op plant en bomen.
O geef mij weer mijn slanke en eedle jeugd,
mijn argeloze liefde en heldre vreugd,
nauw door een waas van weemoed overtogen.…
Verscholen in het feit
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
182 Bloemaert
De zin van een leven
mooi verscholen in het feit
dat ademhaling
per direct stopt
als de deur naar de
dood wijd-open staat
De dood echter is grijs
levenloos, gebrek aan kleur
groei en bloei gestokt
adem gepopt
door verkregen rust
opnieuw weer paraat
Literair genre; de
Oudheid met zich meezeulend
herdersdichten van
hoog…
Blad.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
274 Onze bloemen zijn dan al levenloos.
Hun herinneringen zijn gevallen bladeren. We harkten
woorden en beelden in rijen bijeen, bouwden helden.
We trokken rechte lijnen en parkeerden er hun resten.
Nauwelijks kennen we hun namen. Ze zijn lelies
die rond Pasen bloeien. Daarna trekken ze terug,
sterven rustig af.…
Opsporing verzocht.
netgedicht
4.0 met 16 stemmen
951 wie zag haar staan
in de flarden mist
langs het tractorspoor
op die koude vroege ochtend
haar gelaat besmeurd
haar kleren gescheurd
haar ogen leeg en doods
haar blik bijna levenloos
de kwelling van het kwaad
had zich verstopt in die nacht
haar heimelijk opgewacht
geschopt en verkracht
haar vrouw-zijn ontmaagd
haar dromen verjaagd…
sprekende delen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
244 Hoe hij levenloos
wordt met elke stap
dichter aan de mensenkant
en het zijwaarts blikken
alsof hij de huid draagt van het beest
hoe hij trekt om gezien te worden
slepend met gewicht
alsof hij boekdelen uitdeelt
en zij vluchtend
in een wegwimpelen
op haar bovenbalkon
het omfloersen
omringd met ijsgladiolen
haar glazen beschutting
het…
Opgespoten land
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
175 een horizon van waterplezier
van een gastvrij merenland
opgespoten tot een zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht
voelt zich verraden, afgegleden
naar een andere tijd, achteloos
gaat de wind er aan voorbij,
de lucht welft zich over vaal
en levenloos…
Promissie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
155 De lezers blijven meestal onbewogen,
omdat het zich als levenloos ontpopt.
Niet zelden is zo'n soort gedicht geflopt.
Het vakmanschap waarop de schrijvers bogen,
mist zijn effect, het blijft een dapper pogen,
dat strandt en onverrichter zake stopt.
Neem mij niet kwalijk dat ik het probeer.…
Wilhelminalaan
netgedicht
4.0 met 19 stemmen
144 De straat is levenloos.
De mensen dromen over hun toekomst,
het leven en de dood
in de Wilhelminalaan.
4:15
zondag.
Gevoelloos op de fiets.
4 wijn, 6 bier, 2 wodka.
Het silhouet
van de oude toren is vaag.
Verlaten door het licht.
De oude stad, mijn huis
alles lijkt zo ver weg
vanaf de Wilhelminalaan.…
Je zult maar zo heten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
64 vliegmaatschappij
en steeds maar moeten liegen
reizen verkopen die mensen van
brandhaard naar brandhaard vliegen
je zult maar zo’n paard zijn
met oogkleppen voor
en maar lopen zonder om te kijken
of te weten alsmaar dom rechtdoor
en zij die lijden gewoon ontwijken
je zult maar zo heten zonder
het te beseffen zonder te weten
je zult maar bijna levenloos…
herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
222 nagels van dit seizoen
gisteren sprak de wind nog zacht, breekbaar
teder, tot de nacht brutaal zijn kussens
ging verleggen, nu snurkt de wind met vlagen
storm tegen de reinheid van deze dag
grijze nissen die zich verschuilen tegen zichzelf
blijken te geloven dat de dood voorhanden is
wanneer ik het tuinieren staak en mijn gekooide ren
levenloos…
Jouw stille heengaan...
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen
1.468 Je hand voelt zo levenloos koud,
een traan op het witte laken.
De wereld rondom ons
kan ons even niet meer raken,
het gaat nu tussen jou en mij
'vergeef het mij', 'vergeef het jou',
en laat je zacht door engelenvleugels dragen.
Het is om mijn niet kunnen
dat ik nu verdriet,
mijn menselijk ego dat mij zo verried.…
Een misantroop voor enkele weken
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
91 Levenloos zonder kleuren.
Hij voelt zich zieker dan ziek.
Het is te zien aan zijn mimiek.
Hij haat zichzelf soms zoveel.
Het grijpt hem dan naar de keel.
Er loopt een traan over zijn wang.
Omdat hij weet dat hij het niet kan.
Hij kan zichzelf niet eens meer aan.
En het lukt hem niet te gaan staan.
Hij heeft zichzelf te vaak bedrogen.…
Mijn vergeten land?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
69 horizon van waterplezier
van een gastvrije waterland,
verworden tot een zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht
voelt zich verraden, afgegleden
naar een andere tijd, achteloos
gaat de wind er aan voorbij,
de lucht welft zich over vaal
en levenloos…
om
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
420 de uitgelaten honden ruiken waanzin en bezingen lust
de trotse hoorns verklappen klanken van het levenslied
der driften dat van ver de omstreden passie voelt en ziet
van de verheven jager die zijn schone prooi tot zwijgen kust
bezeten door de smaak van victorie en het brandende verlangen
om datgene te raken wat slechts levenloos bezit kan heten…