Alle inzendingen over winternachten

Getogen uit koude winternachten sneeuwklokjes licht en frêle kunnen ze niet langer wachten brengen ze terug ’n teken van leven . Ik zie hun kleine kopjes hangen als lichtjes naar de dode grond zo speels, lief en onbevangen dat ik ze als nieuw ontloken vond.…

Lentegek zomergast herfstdraad winterblues Winternacht adem en ijs bitter en koud slapeloosheid Luchtgaten brandhaarden dromenvangers acrobaten Sluimerwolken suikerspinnen lust voor leven opnieuw beginnen Bijenkorven honingbazen mantelzorgers geen salaris Witte stranden kokosplanten ingekleurde ansichtkaarten Hollende…

Ik voel een zoete regen van woorden tegen mijn naakte lijf tintelend zacht Hand in hand zweven wij door de ruimte Wij kussen en plukken sterren De bruine warmte van jouw huid die de mijne laat leven in koude winternacht Elkaar warmend.…

Nu laat mij leunen aan uw borst, mijn lief, En leg uw streelhand op mijn lokken zacht En zeg of 't u wel heugt, die eerste brief, Die eerste kus en o die winternacht, Toen liefde mij in 't hart sloop als een dief, Nu scepter-zwaaiende in vorstinnenpracht.…

wind te staan ik vroeg de bomen mij te zeggen wat het geheim was van hun kracht ze fluisterden het valt niet mee om dat zo even uit te leggen na jaren stormen af te weren groeiden onze takken krom ze kraakten moe verloren moed konden geen zomers meer trotseren nu staan we glanzend maar vooral met wankele grip te wachten op de laatste winternacht…

even zucht wat laatste bladeren aan takken kaal, bijna bloot kleuren nog eenmaal op van okergeel naar herfstig rood het water kabbelt al in grijs de lucht weerspiegelt laag het zweemt al naar schemer schaduwen worden lang en traag in vlammengloed neemt de zon afscheid van de kortste dag de lucht tintelt naar donker begroet de eerste winternacht…

hij bleef wantrouwig maar trouw en tilde haar op de ezel nog lang na hun vertrek klonken spot en hoongelach de twijfel maakte hem gek het was in die tijd van barre koude dat de lange reis was volbracht het geesteskind, een zoon, werd geboren midden in de winternacht Jozef legde hem in een kribbe en huilde zacht…

hem weer staan míjn broer achter in de kerk in het koor waar hij zingt - met nachtegalen stem - o jesuke klein o jesuke klein, denkt de volwassene in mij hoe lei dit kindeke - dit jantje - onder het juk het juk van de roem en toch als ik hém hoor in gedachten míjn broer geniet ik weer, met volle teugen wil ik - zoals in die winternacht…

In het holst van een winternacht, in het jaar tweeduizend en zestien. Ik ben nu veel ouder dan zij. Nu pas kan ik hen begrijpen. Drie eeuwen kan ik overzien. De negentiende eeuw. De twintigste eeuw. Mijn laatste jaren. Samen reizen we door de eeuwen. Al ontelbare generaties lang. Kinderen. Ouders. Grootouders.…

O Klokken in de winternacht, wat luidt gij als een jammerklacht! * * * O Klokken in de najaarsavend!…

Stil in een hoekje vlak naast de open haard die alleen in gedachten nog koperkleurig gloeit en geurt naar koude winternachten gezelligheid welk bouquet zich mengt met het jouwe van tijd tot tijd want de lente heeft zich ontluiken vroeg ontbloeit maar gaat zo af en toe met een koele vleug gepaard Geruisloos onder je dekentje, wurm je met het…

Gillend ontwaken ze in de winternacht, maar er is niets wat de angst verzacht, of wat een einde maakt aan hun zorgen. Onschuldig bloed kleurt de aarde rood, gevolgd door de schaduw van de dood. Niemand blijft ooit voor hem verborgen. From ashes to ashes, from dust to dust, de wereld zingt: "In Bush we trust".…

Daarbuiten wachten dorre bomen, zwart in schitterkou der wijde winternacht, hoe nu mijn grote Smart verstenen gaat, en in een akelige lach verstard, houdt aan de sterrenloze Hemel wacht, dood-koud en steen-bleek, 't ronde maan-gelaat.…

bij bezoek sloten ze hem op in de oude aardappelkist waarin hij dan uiteindelijk zijn behoefte deed als straf daarvoor lieten ze hem dagen liggen in de kist na een frustrerend pak slaag ze hadden hem gestolen uit een liefhebbend thuis om aan hun kinderwens te voldoen ze waren zelf ook wat simpel, dat snapt u wel en toen hij stierf in een winternacht…

Overal wordt vee geslacht, vlees en bloed geven moed, geven kracht voor de lange winternacht waarin de poort van Annwn open staat, menig ziel gaat lopen, de Sith op offers hopen.…

De klanken zijn fragiel, wat onzeker, niet helemaal zuiver en eigenlijk te zacht, maar nooit heb ik het zo horen spelen als in die barre winternacht.…

In het schrale licht, ingeklemd tussen de winternachten lig ik naast hem op het marmeren bed dieper kunnen we de slaap niet vatten zo ijl zijn de afstanden onraakbaar dichtbij gedachten van weleer, gevangen in de weigering om volwassen te worden een koperen voorhoofd weerkaatst de voortjagende donderwolken rond het wegvluchtende levenslicht…

Over kronkelende paden dwaalden mijn gedachten zwervend door kille winternachten op zoek naar tekens van leven eender welk vuur, het was mij om het even Als eerste kwam ik een kleine kerk tegen het licht van kaarsen kon me bekoren alleen om de zegen zat ik niet verlegen en de moed ontbrak, Gods nachtrust te verstoren Een knus bordeel kalmeerde…

Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt, Met het gras dat dort en dijt, Met de avonturen die zijn volbracht Als de luide klok ze seint, Met Orion die laat in de winternacht Rijst statig overeind - Soms denk ik nog hoe tijden her Ik eenzaam was Als zee en zon en maan en ster…

dan eindelijk en toch nog verwacht het gekoesterd wezen tot leven gekomen in een winternacht maar verwarmd met de furie van hem en haar een baby klein, nu nog rein met hun beider ogen…

volgend leven het gevoel dat een verandering ondergaat sindsdien driftig vechtend tegen rationaliteit op afgekloven vingers kijken ouders toe hoe hun kind vecht voor geluk het wordt volwassen en koestert dan komt het tot bedaren voelt zich thuis in de schoot van het gevonden het komt tot rust en komt tot leven voelt zich verwarmt in de winternacht…

vertel van de maan en haar kosmische zilver dat het spel der verliefden streelt vertel van het kind dat bloemen droomde en elke voetstap een streling in een tuin die zij kleedde met kleuren en het lied dat zij zong was vol dromerig dauw vertel van het wit dat in stilte daalt aan de kim van herinnering waar kinderen slapen en een winternacht…

vertel van de maan en haar kosmische zilver dat het spel der verliefden streelt vertel van het kind dat bloemen droomde en elke voetstap een streling in een tuin die zij kleedde met kleuren en het lied dat zij zong was vol dromerig dauw vertel van het wit dat in stilte daalt aan de kim van herinnering waar kinderen slapen en een winternacht…

lange slingers, duizend ballen de piek werd tot het laatst bewaard opgetuigd als uit een sprookje stond de boom in al zijn pracht met meters glanzend engelenhaar de echte kaarsen bleven branden tot diep in de winternacht mijn kinderkerst was vol geluk vredig en uniek de sfeer in huis zo magnifiek het kerstbrood geurde in de oven mijn…

maar op een kristalheldere winternacht met een sneeuwkleed wit onbetreden spreekt hij zijn overtuiging duidelijk uit tegen slapende huizen en de sterrenhemel.…

de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt opzij De winternacht…

Je kunt gaan opsommen wat je van gisteren vond over onlangs, de vele onstuimige winternachten schilderen hoe de wind vloot, ijs aangroeide op de sloot. Je kunt zoveel van half en van zelfs heel valt erg veel te maken, al heb je ook die angst daar in de gaten.…

Ik kon je nauwelijks bijhouden toen we naar een bejaardentehuis liepen, omdat jij daar zou preken en ik 'Midden in de winternacht' ging zingen, waar die oudjes voor klapten.…

Toch menigmaal in 't midden Der koude winternacht Verneem ik in mijn dromen Die zoete tortelklacht. Ik hoor een werfhond bassen, En 't kraaien van een haan, En 't is me of ik het raatlen Der postkar had verstaan.…

. ----------------------------------------------------------------- uit: 'Tien jaar Winternachten, literatuurfestival Den Haag', 2005.…