Netgedichten

netgedicht (nr. 14.526):

overdracht

haast twee maandenlustra geleden
tijdens een meivolle nacht
nog met twee gehoord
genotvolle kreten gesmoord in
liefdeszweterige lakens

de ochtend erop niets
om hen voor te bereiden
waarschuwen voor de hel
van een onbehoedzame daad
hun leven zou veranderen
geen broodnodige alarmbel
dan wat routine scheen
in de badkamer

in de geregen weken daarna
nog vaak de storing bij het minnen
overdag van hun zwoele lijven
maar de overtreden regels
keer op keer tomeloos vergeten
achtervolgden hen tot
in het kleinste kamertje waar
misselijkheid komen wonen was

het huis in verandering werd
sindsdien driftig afgeteld
op afgesleten vingers en tenen
en links en rechts gedeeld en gepronkt

- kijk eens mama - zonder handen!

dan eindelijk en toch nog verwacht
het gekoesterd wezen tot leven gekomen
in een winternacht maar verwarmd
met de furie van hem en haar
een baby klein, nu nog rein
met hun beider ogen