Gejaagd door de wind

De noordenwind klopt
op de deur van haar geweten
dat het tijd is, ja tijd
om te vergeten.

Tijd om ongeplukte bloemen
aan het licht te rijgen, tijd om ruimte
langzaam vol te schrijven.

De stilte in de regenton na regen
schijnt de zon
alsof ze zomaar kon

bewegen

als het schrijvertje zo vlug
dromerige kringen heen
en terug.

De dwaling in de druppels
als duizenden onbekende gedachten
vormend tot een waterval van
ongekende melancholie.

melancholie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 760