Alle inzendingen over Kruis

de tweedeling in afstamming historische rechten in tal van overleveringen bevestigden de breuk in vertrouwen tussen de twee groepen in een overheerst bezet land die als een verraad schaduw over de groep hing intuïtief voelde ieder dat het om judas ging naar later bleek voor 20 zilverlingen de dodenprijs na zijn martelgang naar het kruis…

bruine vlekken, tandenloze mond hard en luid moest je roepen ook als je vlak voor hen stond zij zette hem koffie met de suiker erin moeizaam las hij de koppen van de krant en vroeg zij:wat stond daar al binnenin -‘t is al van moorden, diefstal en brand’ de dagen zagen er lang en moedeloos uit dan nam zij haar paternoster en maakte een kruis…

ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen ogen en de onpeilbare verten waarin jij schouwt de dwarsbalken lijken een houten kruis…

om zich heen vlak naast haar buldert de strijdlustige storm van het harde Arabische krijgswezen die aanzet tot steeds wreder aanpakken verder _ onder de lage hemelboog waar de golven rustig en vredig welven op de maat van diepe overdenking die uit Zuid-Azië komt aanwaaien klinkt schappelijke terechtwijzing zeewinden uit het Westen kruisen…

Rust en zorgzaam kruisen elkaars wegen waar zij ook stevige knuffels geeft bij enig angst, pijn of verdriet tegelijkertijd een luisterend oor biedt bij de verschillende problemen die zij telkens weer weet op te lossen met haar ervaringen, kennis en wijsheden.…

Mijn oneindige liefde geef ik aan alle bloemen en alle vlinders, die jouw weg ooit zullen kruisen. Mijn laatste geschenk aan jou... Ik voel geen kou, ik heb geen vrees, als mijn tranen verdrinken, rimpelt het water heel even...…

Serge zijn wodka op had gelikt Volgde hij Olga met wulpse blik Vlamde het verlangen ongewild Wetende zijn passie wordt gestild Wassend aan de kuip haar schort open Waren zijn ogen naar binnen geslopen En ervaart heimelijk wat niet mocht Graaide opzwepend achter iedere bocht En Olga wetende zijn begluurgerij En toonde Serge tot aan kruis…

Hoe een ongekende zachtheid mijn zintuigen prikkelt waarbij allerlei vogelgeluiden als een variërende achtergrondmuziek het pad kruisen van waar kleurrijke muzieknoten golven en meestromen met een notenbalk van waar einde nog niet is geschreven.…

wijffie, zegt ze mat ik ken er niet meer tegen weet je dat de druppeltjes parelen op haar voorhoofd haar ogen staan alsof ze is verdoofd Met een natte doek dept ze tussen haar enorme borsten in haar hand een borreltje, om niet te verdorsten in de tuinstoel op de Haagsche stoep, haar benen iets gespreid haar rok hoog opgetrokken zodat de wind haar kruis…

de kruisspin heeft zich ingevlochten in de hoek van mijn schone kantoor hij zwijgt stil maar ik hoor jihad hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht…

zichzelf te strikken, tot hoorngeschal weerklinkt dan buigt hij wel, bovenop de zoldering, voor de Styx met zijn bassend gedamp in de zwaarste orkestratie hoort men zijn fijnstbesnaarde elegie langs geen kanten, zeker niet daar waar men water tot beton boetseert en gedwee hangt hij als slachtoffer van zijn tijd, timmermanszoon zonder kruis…

gevangen door 't zolderlicht allengs te bedaren geen zangen dringen door ontsloten vensters buitenwaarts om in gezocht duet met luider merelfluiten of lijsterslaan de vroege ochtend in te zingen seizoenen zullen blanke toetsen tot een dof en okergeel polijsten het pedaal verbeidt zijn tijd in ruste ontbloot kan ook 't notenschrift zijn kruis…

burgerlijk ongehoorzaam hebben stillekens schijt aan de staat handelen niet naar de letter noch geest beroepen zich op de grondwet, grondrecht vrijheid van Godsdienstbijeenkomsten willen maximaal collectief hun geloof belijden niet 'met twee of drie' maar met dertig 33 zou nog mooier zijn, de eindleeftijd van Jezus die stierf aan het kruis…

Witte duif, de veren vallen..het kruis weegt zwaar, het missen van je lieve vader voelt onwennig raar. Jij nam mensen aan met zoveel liefde, jij zag zoveel leed. uitvliegen in eeuwigheid, op je voettochten door het land, voetafdrukken in het zand. Regelmatig zocht jij eenzaamheid op, wilde jij alleen zijn.…

prooi zijn voor de leeuw Jaag het benauwd en hijgend vluchten Naar 't zuigend stinkende moeras Laat het kreunen laat het zuchten Alsof 't gewoon geen harte was Laat het dorsten in woestijnen Open wond vol zwetend zout Schenk geen aandacht aan het lijden Takel het af met beet en snauw Ruk en sla en snij het aan stukken Nagel het aan een kruis…

( “Cito pede labitur aetermum” ) "Waarop te wachten mijn schaduwvriend, om samen het houten kruis te schragen net zolang je de hemel vind ? “…

met haar in stand Had gehouden, samen spatten we vulkanisch uiteen Te midden van spaanders kansel, gedeukte orgelpijpen En flarden toga, raapte ik bladgouden waakzaamheid Scherven van Rilke’s kruik en waaide niet langer met alle Winden mee Toch zou mijn haan geen koning kraaien, dat deed wel de Bundel poëzie in de vorm van een houten kruis…

En eens krijg ik een kist en een kruis. En de meeste mensen als ik ze al ontmoet is bij mij goede dag goede weg. Ik slaap ook nog op een bed.…

waar het ooit grauw was ommuurd geriemd met oog en mondsnoer aangedraaid wie zoet is krijgt lekkers behoeft niets te vrezen wie stout is de roede: niemand wist wie vijand was onwennig in een bange droom verzorgd van de wieg tot het graf aan het zwijgtouw van uitkijktorens die groeten met schoten in de aanslag met pennen en witte kruisen…

In een Franse dorpskerk Ik zie het lijk van Jezus hangen, schamel gekleed, aan een houten kruis, kwijnend kijkend, naar links boven, naar het lekkend dak van Gods huis. Ik zie de zwarte wijfjes bidden, althans de tandeloze monden bewegen en hun gerimpelde gezichten smeken om Gods goede zegen.…

zonder het ongemakkelijke gevoel onrecht synoniem alleen platgedrukt staren vriendelijke gevels verveeld fungeert onbillijkheid vaak tegelijkertijd zorg, die optimaal beschermen zou rooft mensen enkel ongerecht de tijd beschaamend raap ik stukke brokken rake klappen horen niet te mokken uitzonderlijk gekleed zo wit en zijden draag ik kruis…

Wie arbeidt werkt aan zich; en wie de kunst Kent als zijn arbeid nagelt zich aan 't kruis. Hij spreekt ‘Vergeef het hun’, als het gespuis Hem hoont, en neemt hun ‘edik’ als een gunst.…

bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand ik becijferde geen grotere afstand dan de zee neemt tot het land een stille kring steeds aangeduid met ruisen door altijd aanwezige onbeperkte ruimte ik wist waar de pakketvaartlijnen kruisen…

huizen drijven natte ijzeren wolken op straat gaan auto’s aan een onzichtbaar snoer gedreven niet spreken het is al benoemd het gaan regelmatig overslaan van een spatie stilte en dan de vloed van grommend geroes donkere ramen weerspiegelen het verloop alleen gestoord door studenten in een rondvaartboot over het plan van de stad kruisen…

Zonder die drugs had je zilver gepakt en had Yvonne Hak terecht het goud gekregen, njet, ingezakte taart in 'Heel Rusland bakt', we kruisen nooit meer met elkander de degen. Daarvoor is het vertrouwen naar de haaien jullie maken unfair play tot een deugd, de rest van de wereld beduvelen en naaien, een goede raad, vergiftig niet de jeugd!…

geen kruisen, geen wasbloem, geen handenwringend misbaar; op een koperen plaat of in marmer gegrift enkele woorden, en de dood door die soberheid hersteld in zijn naakte waarde: het einde der aarde te zijn, het vuur aan het eind van de tijd.…

Bisschop Nicolaas van Myro Leefde in de vierde eeuw na Christus zero Kerkgangers met een warm hart en veel poen Gooiden het geld in de kinderen hun schoen Alles werd verdeeld onder de armen In het huis met het kruis van erbarmen Zo reisde Sint Nicolaas de wereld rond Tot hij dodelijk vermoeid een hulpje vond Verkleed als grappige clown lenig…

Na mijn zoveelste gratis kopje koffie in de A.H. zag ik een vrouw krabbelbewegingen maken op haar kruis. Ze loenste naar mij. Ik begreep de hint maar amper en ik wilde piepend van angst wegrennen, tot ik weer aan de rolletjes dacht en ik kalm naar de uitverkoophoek liep en nog een doos op de kop tikte.…

Uw liefde die lijkt fijn en dun zoals een koord het lijkt, alsof zij breken moet bij het geringste woord versmaad is zij en zij wordt nauw'lijks gehoord een kruis afzichtig en ontluisterd en geknakt steeds ongewenst en voor de eerste toets gezakt maar hoop alleen voor ieder die naar leven snakt Afwezig, onverzettelijk en toch merkbaar Jezus…

De dood speelde een zwarte mars in een toonsoort met een kruis dat zich haakte in het hart dat zich haakt zonder veilig huis herdenk ... hoeveel noten passen in de melodie hoeveel noten passen in de maat hoeveel tonen passen in het ritme van een valse ideologie wanneer is een maat eigenlijk vol herdenk ...…