Alle inzendingen over misschien een hoop verloren

gelokt Je ogen blikten verloren een weten dat smart verborg Toch zongen je lippen het droomrood van een glimlach een zoete honingbron in de lotus van mijn hart…

Ze wast en kookt voor hem, ze Zorgt ervoor dat hij niet geheel Verloren raakt in pijn, in een- Of tweezaamheid. Ze waakt zijn angst, hoedt zijn Verdriet, want ondanks dat hij Klein en tenger is, heeft zij haar Handen vol aan hem.…

na laag misschien de werkelijkheid somber, stroef of is het luidkeels zingen de kelen gesmeerd met het inhoudelijk bedingen de onschuld afgeleerd?…

verlicht de pijn met zachte handen die langzaam gedachten verlichten dat eenzaam gevoel verdichten want soms doet kou de huid verbranden wel duizend ogen gingen voorbij slechts terloops een glimp verliezend twee ogen, ze bleven onvindbaar misschien wel verloren voorgoed verwarm mijn pijn met zachte handen die strelend gedachten verlichten…

ik zou je willen vragen over het leven ik zou je willen vragen over jou over het hoe misschien begrijp ik dan beter het waarom het gaat niet over wat je aan kennis of materie hebt vergaard niet over status maar over hoe jij het leven in jou ervaart hoe je denkt en wat je innerlijk beweegt wat waren je…

zijn vleugels laat zien, voorbij blijft gaan tot in de kleinste schaduw en een getrooste regennacht ik zou je vertellen wie ik ben, het licht naar jou, wat ik ben je meevoeren uit verloren tijd met daaromheen traag mijn huid…

… zal mij de maan verschijnen het licht waar ik zo van houd wordt mijn ster opnieuw geboren dan is er toch niets verloren……

zal ik je daarna Rustig laten gaan En sta ik daar, Verloren Tussen stilstaan en verder gaan…

voor de laatste maal wat zijn dat toch voor waanideeën je verlangt naar een wat naar een waar iets misschiens iets dat je nooit hebt begrepen de regelmaat ontroert meer dan de flarden ochtendmist die gaan voorbij lejo…

in de pure zin van dansende woorden floreerde onze zomerliefde we haalden angels uit het hart ons denken bleef verweesd achter in een geheime kamer waar we niet bij konden of wilden misschien aandachtig scheurden we de tijd uit de nachten we verloren zonder het te weten de ziel onder onze arm Etta James zong At Last My love has…

Geert Wilders glundert met het rechts akkoord Al moest hij zaken in de ijskast zetten En haast een half jaar fanatiek kwartetten Nu staat er veel van wat hij wil verwoord Ikzelf heb wel een vraagje, eentje slechts: Wie wil er ook niet méér maar mínder rechts?…

de moed die ik vandaag verloor vind ik morgen vast wel weer!…

Ik heb mijn hart aan jou verloren, het blijft je eeuwig trouw. Maar ik mag je niet meer bekoren, voor altijd ben ik in de rouw. Elke dag opnieuw blijf ik hopen, op een lief gebaar van jou. Gingen je ogen maar af en toe open, zodat je kon zien hoeveel ik van je hou...…

verloren in de beelden uitgehongerd, mat en toch standvastig in het wankele zonder te schrikken verder gaan met leven.…

Verloren gewaande mensen met de ogen dicht, in schroom te drijven zonder een klacht om daarin een laatste last te dragen.…

komt dichtbij van binnen is het een warrige boel In wat ik zie hoop en verlang tussen verstand en gevoel…

De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt. Alles kan ontsnappen. Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd. Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop lang bij ons mogen blijven. Sommige dingen weten we liever niet. Er is de ernstige oudertaak dingen niet aan te leren.…

Jij bent mijn laatste hoop die ik had verloren, telkens als ik me alleen voel kom je naar voren. We praten en lachen dan vaak Voel me volmaakt. Maar alles verdwijnt als je weer weggaat. Bevrediging ligt in je kus, alleen dat is nodig voor mijn lust Dat stelt me ieder keer tevreden als je me vaarwel groet. Dan bedenk ik me ineens..…

't Meeste verloor ik tijdens 'n vijf-en- veertig-urencoma 't Minste bij haar vertrek…

je was de God van toeverlaat van hoop in slechte tijden beloofde ons een hemelplaats voor het doorstaan van het aardse lijden we geloofden Hem leefden in een mateloos vertrouwen op goed en slecht kon je nog bouwen we deden alles voor elkaar je bent verloren in de drukte geen erelid van ons gezin we bidden soms nog voor…

stuwt verlangen en drift aan het langste eind te branden beiden wakkeren de hoop aan, echter het water noch het vuur komen tot aan hun droge lippen, schone lucht en een niet verloren wal zorgen voor verademing langs haar boszoom, De Peperbus overziet, is standvastig, blaast niet hoog van de toren, strooit op tijd.. om te weten dat…

Dwalend door mijn woorden In de doolhof van mijn brein Onderbrekingen die mij stoorden Door de weg verloren te zijn Ergens zal toch mijn doel wezen Een einde na een zwaar begin Gaande weg is mijn hoop gerezen Ga ik zingend het paradijs weer in Laat mij mijn rug dan rechten Voorwaarts door die doolhof gaan Hindernissen voor mijn voeten…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

Mam, wordt jij misschien een engel? Maar dat ben je eigenlijk al; Blijf toch ,mam, nog even bij ons, we zijn zovelen in getal... en ik kan u nog niet missen, niemand van uw kindertal... Maar, als u toch voortijds zal heengaan, en uw taak hier is volbracht, hoop ik echt dat het zo zal wezen Dat u elders op ons wacht...…

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen…

Woede, ziedende ziel, verloren in hartstocht, Een niet te temmen rode waas, Verloren in het verloren zijn, Woede, traan.…

misschien hoef je geen woorden te rijgen, maar laten we hier even iets vervolledigen. Zo hoor naar mijn hartenkreet, de gekozen vergeving kan je niet komen ruilen. Het was een mooie tijd, ik hoop dat je kan huilen. Want dan zal het zijn alsof je spreekt, als een licht tussen de duisternis, van wat jou nu doormidden breekt.…

belangrijk wat ik heb te zeggen niet interessant wat ik heb uit te leggen Nee het komt soms niet over nee het komt vaak niet aan zal ik maar mijn mond houden dit heeft zo weinig zin voortaan Zo is het vaak met een hoop situaties men hoort mijn stem niet ik baal zo van die momenten het is die ziekte die een hoop verbiedt Mensen denken…

Mijn hoop helpt me daarbij. De doden zullen leven. God gaf die belofte ook aan mij. Misschien hoor ik straks wel zelf daarbij. We zullen het zien… Want hoop doet leven.…

niet leven over enkele jaren wordt hier over huizen gevaren misschien ook over de graven die nu reeds werden besteld niet iedereen kan zomaar alles overleven…