Alle inzendingen over natuur

wat schenkt ons de grauwgrijze winter ze laat ons even in ons geheugen wegzinken net niet verdrinken en laat ons voelen hoe het straks weer kan wezen en laat ons uit de opgeslagen kleurrijke herinneringen lezen zodat we wat komt ten volle zullen waarderen misschien is dat wel het geschenk dat door haar is gegeven die grauwgrijze winter…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin. -------------------------------- uit: Gedichten (1887)…

Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken die zachtjes dalen en onwillig landen. Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken.…

O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi! Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’, Dat al wat dor is, word’ weer mooi! - Ik ruik de geur alreê van gras en hooi Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak, Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi! Ik zie…

Aanvliegen over de sont, over donkere kommen van finse meren scheepgaan in de kajak der gestorvenen drijven op de wateren tussen taiga en toendra oog en oor zuiveren aan leegte en verte zich voeden met bessen, met hoed en geur van de goddelijke paddenstoel dromen de droom van het eeuwige heden als arctische beer weer tot sneeuwblinde…

stamgast klimop op eeuw-oude bomen hun stamboom ontnomen…

het is mijn seizoen de lente die opkomt als een bloem kleuren en geuren die alles zachter maken in aromatisch voorbijgaan zo ook de aantrekkend dansende wind die alles even aantrekkelijk vindt die ook groeit en pittig zal aanwakkeren na een lange stille mistige rust die de lente in blad en steel in groeispurt naar…

wolk camoufleert zeewater op kruistocht   … gevormd met zon dan wind opgezocht … waar wolken barsten een zondvloed optreedt … alles wordt verdronken behalve het leed  … het gevecht voor meer blauw op onze planeet…

De rivier houdt van je. De rivier houdt eindeloos veel van je. De rivier zal alles van je slikken, een en al blinde liefe zal ze zijn. De rivier houdt van jou zoveel als van ieder ander. In haar armen mag je liggen, schoon zal ze je likken tot het bot. Van wie ze houdt, het laat haar koud. Maar wat je altijd meedroeg al die tijd, het…

de leeuw en een reetje aan de beurt keel afgebeten met kloppend hart verscheurd dan de hyena’s de jakhalzen en gieren…

schoonheid van binnen?  dat heeft de natuur niet  elkaar levend verorberen  dat mist wat empathie …

De man en de vrouw staan nu dicht bij het raam Ze kunnen mij yoga zien doen Ze konden alle hoeken en kanten van de kamer zien, stonden eerst gevangen achter de tafel Misschien houden zij van boeken en planten waar ze nu staan Hoe kon hij die ze maakte bedenken wat ze allemaal zagen, Hij die mij maakte, hoe ik verzinnen, schrijven,…

Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd: Onder de stammen spreidt een glanzig trijp Van ijsmos en de ruiselende rijp Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd. Roerloze rust omfloerst het wit gewemel: Kristalbos op een dik-bevroren ruit Gelijkt het woud, en wind noch één geluid Beweegt de bleke stilte van de hemel. De grauwe berg…

de natuur is puur binair eetlust of maaltijd…

ik zag haar dwalen met een lach om intakte zonnestralen te rapen en daarmee nu al stukjes lente te maken voorzichtig lopend om het snelste voorjaar niet kapot te maken want ieder jaar heeft weer zijn eigen kleurpalet en diverse snuisterijen waar blauw wit en geel vaak overheersen in het groen is rood en paars veelal in de…

een veld met zonnebloemen doet me denken aan Vincent van Gogh hij schilderde veel in drie tinten geel ze werden bewonderd en dat worden ze nu nog zonnebloemen een symbool van kracht een inspiratiebron ze volgen de zon zo vrolijk en stralend mooi met hun zongele bloementooi…

Winterroos in rust dauw legt haar zachte pracht neer liefde die ontwaakt In de tuin van mijn hart bloeit een winterroos, haar gesloten blaadjes vormen een raadsel van schoonheid dat enkel met tederheid te ontwaren valt. Elke morgen zie ik haar gehuld in verstilling van ijzige dauw, wachtend op vleugje zon. Hoe ze, zelfs in haar zwijgen,…

I ‘T is winternacht. – ‘K zit in mijn oude stoel. – Een thürings landschap zie ‘k, waar ‘t avondlicht Scheef op hellende korenvelden ligt; Hier, onder mijn veranda, wordt ‘t al koel. Net Mendelssohn: een zoet en warm gevoel Van smeltend, week verlangen: ‘t is als richt Zich jongensmijm’ren naar het vergezicht Van liefde, stil-heerlijk geweten…

Een sneeuw ligt in de morgen vroeg onder de muur aan, moe en goed beschut en een arm kind komt toe en staat en ziet en met zijn voet gaat het dan schrijven over dit prachtige vlak en schuifelt licht bezonnen en loopt door, zijn mond trilt in het donker klein gezicht. ------------------------------------- uit: Verzen 1897…

Rust in koude lucht het blad valt zonder spijt neer tijd ebt zachtjes weg Hoe onstuimig, krachtig en indringend je steeds weer dagen vult met stromingen die diep snijden, de ziel doen beven, blik op het leven verhelderen in ijzige pracht, want met jou gebeurt altijd iets onverwachts. Door jou voel ik de grenzen van mijn breekbare wezen…

Geen scheiding tussen zee en lucht geen zucht wind Ze stapelden de pallets voor het vuur ook tenten voor de duik Op weg was ik naar beelden om jou en ‘t feest van ‘t licht op de boulevard te zien Toen jij daar kwam geen licht te zien wel zoen. Iets anders doen dan maar. Eerst naar de boekenwinkel daarna werd het massseren om naar…

Het mistgordijntje trekt langzaam open. Met een koude frisse ochtend komt er steeds meer zicht. De bomen stil, kaal dit is de winter van nu net na de Kerstdagen. Nog een aantal dagen voor oud en nieuw. Hopelijk mogen we het zonnetje nog enkele keren voorbij zien komen voor het einde van dit jaar.…

Ik heb een lieve heers 'beesie' gered hij zat in een 'takkie' groen vanuit de tuin voor de Kerst Ik heb hem eens goed bekeken het was een meissie terug in de tuin voor na de Kerst Ik heb een lieve 'meissie beesie' gered! Geluk?…

Golvend zonlicht valt natuur zingt haar lied voor elk stilte heelt de ziel De natuur waar kleuren zich vermengen en in elkaar overgaan om scènes van grote visuele intensiteit te creëren Planten die weiden kleuren, flamboyante bladeren die bomen in de herfst in vuur en vlam zetten, de warme gouden zonsondergangen; stuk voor stuk inspiratie…

Door wat laat ik me afleiden vandaag Mijn lijf dat stijf, dus yoga eerst. Mijn maag, gewoonten? Mobiel..appjes, nieuws, gedichten..wil ik iets roepen? Reageren op het onverwachte, ja. Mooie kerstkaart in de bus Heb zelf nog niets, gekocht, noch bedacht Afspraak met deze, nog ouderen dan ik, hoe die moedig elke dag opstaan, helder…

Eind Julie en Augustus snoep ik bramen In de vrije natuur langs de bermrand Ze tieren welig dit jaar aan de wegkant Drommen rijkelijk in de zomer samen Zo woekerend dat ze zich verstikken En Spinnen strikken webben er middenin Mijn aversie tegen die creeps overwin Ik en ik waak mij voor doornenprikken Kijk het volk aan dat zich blind een…

Zacht ruist uw toon, o Windharp! als de lucht, Met dartel fluistren huppelt langs uw snaren; Zacht als het suizen van de goudgele airen, Wen de avondwind door 't golvend koren zucht. Doch schoon de storm de tuimelende baren Met dondrend brullen zwepe in wilde vlucht, Te stouter stijgt uw stem, en klieft de lucht Als 't harpgezang der heilige…

ooy einde van de dag een buizerd maakt zijn laatste, lage vlucht het riet aan de waterkant de bomen op de dijken de bruine aarde op de akkers de graziggroene weiden alles houdt zijn adem in wacht, met ingehouden adem, op het nieuw begin…

Wind kust bladeren stromen zingen door het dal de natuur geneest Hoe verrijkend het is in het leven om een poosje af te zonderen op een plekje waar ik kan ontspannen en batterijen opladen ver weg van alle drukte en hectiek Geen enkel invloed van sociale media in de buurt, alleen maar de natuur om me heen. Niets is zo mooi als het luisteren…

In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…