Alle inzendingen

de straat was leeg ik liep langs de huizen veegde langs muren om mensen te voelen als buren keek door hun ruiten naar wat zij zagen als buiten verstoorde hun stilte en rook angst als vergiftigende aanwezigheid ik wilde schreeuwen en zwaaien naar de intense pijn van het alleen zijn maar er was niemand thuis in…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol…

Een zanger zingt over kermis in de hel, de wereld stopt met draaien voor een tel. Ik huiver even, nu ik naar hem luister, buiten hult het dorp zich in het duister. Regeringsleiders die niet wilden leren, lieten hun legers moordend marcheren. Koningen, volgevreten op hun troon, ze bleven blind en doof voor de hoon. Ik kijk toe, ik zie en…

Woorden zijn gedachten uit 't land van duizend dromen dromen die in duistere nachten uit 't niets lijken te komen. Gedachten vormen het wezen van het leven iedere dag worden geschreven om te lezen wat men in dromen zag. Komen niet verder dan fantasiën, verhalen uit “Duizend-en-één-nacht” verhaald door Sherasade in causerieën maar ze werd…

Omgeven door oorlogsgeraas richt het kanon zijn mond strak naar de verte spuugt vuur naar zichtbaar of verscholen vijandig doel slokt klakkeloos almaar springstof en granaten om eigen betekenis te bewijzen wacht onbewogen op dreiging die gewelddadig dan wel heimelijk nadert heeft onuitputtelijk geduld tot het veelvuldige schieten…

breng het woord terug in het mooiste gewaad ja dos haar uit voor een omhelzing met de wereld laat het horen tot in de moederschoot geef haar onderdak dit vermogen deze streling voor het oor sterren zon en maan stralen licht op haar betekenis dans schrijf zing haar in alle talen: liefde is haar naam…

ik dwaal door stille kamers van haar huis waar zij mij had ontmoet en ik werd gekust ze troostte mij en stelde mij gerust het onderkomen voelde als mijn thuis om haar te bereiken was een zware weg waar ik samenwoonde met haar gebrek ik streek de vouwen glad in ons vertrek waar ik verbleef zonder enig overleg nu ik er ben geniet ik van het…

ICE maakt het leven van de immigrant Een hel met dagelijkse operaties Na arrestaties volgen deportaties Én hevige protesten in het land De klopjacht klopt voor Trump, dus naar zijn zin Zet hij de Nationale Garde in…

Ze zei, ik heb ’t zo koud, Wijl ’t toch al bijna zomer is. ’t Klimaat is niet meer ’t was, Wat is er op d’aarde mis. Enerzijds stoot de mens Steeds meer broeikasgas uit, Anderzijds was ’t altijd al zo, Je in klimaathistorie stuit Op grote schommelingen, Hier was ’t eens tropisch warm, En bitter koud in de ijstijd, Dus niet vreemd…

De linzen van zine el abidine, in numidia leider der bedoeïenen de kleinzoon van el presidente bourguiba en peetvader van zinedane zidine bevatten naast vezels ook veel koolhydraten talloze micro miljoenen miriaden vitamines B6 en B1 (thiamine) plantaardige eiwitten en mineralen woestijnzand met zink, roodkoper en kalium fosfor magnesium…

Het licht van de dancing danst naar buiten en kleurt de wind in mijn vitrage Ruisend spat de regen in de vette glans van het natte vlies over de kleiweg door het dorp Een vrouw en een man komen in hun ondergoed spelen Ze duwen en schuiven Modder op hun huid, ik kijk en kleed me uit in het donker Waar is mijn lief?…

jij was geen verschijnsel maar creëerde een lach bij het grillige levenspad vol kracht en wijsheid in een subtiel aftastende dialoog lieten wij beiden de pijlen los die wij hadden in koker en op de al gespannen boog niet om de ander uit te schakelen maar om ons het raken nu vrijwel onmogelijk te maken…

jij was geen verschijnsel maar creëerde een lach bij het grillige levenspad vol kracht en wijsheid in een subtiel aftastende dialoog lieten wij beiden de pijlen los die wij hadden in koker en op de al gespannen boog niet om de ander uit te schakelen maar om ons het raken nu vrijwel onmogelijk te maken 10/06…

‘ik ben slechts de stuurman van eenvoudige komaf en toch raad ik jullie af matrozen, om deze jongen aan boord te nemen na de avonturen aan wal in de chaos zonder zeden de reden is heel simpel ik wimpel jullie niet af met ’n laf en onaf betoog maar door mijn oogharen zie ik in de versufte jongen duidelijk ’n god gedrongen wachten om…

Zacht wiegt de bloemkop pendelvlieg danst door de lucht licht glinstert erin Als ik de wereld even laat, hoor ik alleen de wind die zacht om mij waait. Ik loop, de aarde neemt mij langzaam in haar ongekende kracht, alsof zij wist dat ik op weg was naar mijn eigen pracht. Hier is stilte geen leegte, maar nabijheid zonder woorden. Het ritselen…

Azuurblauwe torenhoge einders lonken en wenken, schenken onvoorwaardelijk mild, zachtjes lief hebbend immer Oneindig weids veel belovend breedspectrum universum respecteert grandioos de grootse minus Wat je voor de minste van de mijnen deed, deed je om Mij, me steeds dankend indachtig, gigantische Liefde compleet Elk levend ademend wezen, uniek ook…

Wat is des mensen geest beperkt! - Hoe lang, hoe zwaar hij zwoegt en werkt, Hoe vlijtig hij doorzoekt, hoe kloek hij is in 't gissen, Van niets is hij gewis, niets weet hij in de grond. 't Is al voor hem omringd van dichte duisternissen, Waar in nooit schemer daagt van 't licht der morgenstond. Dat vrij de toorts der wetenschap In…

Zing je lied met Yt, daar word ik, Jan stil van die vrouw, de dirigente blijft me achtervolgen maar dan in zeer positieve en emotionele zin want ik ben direct weer in: zin, zen, zang van haar vandaag kwam digitaal tot mij een AD-interview van mijn oud-dirigente Yt Nicolai: Met een verbouwde taxibus rijdt koordirigente Yt Nicolai uit Diepenheim…

Er was toch al met tegenzin, dat bleef je zien, een bankje neergezet. Hier dan, harde planken naast een boom, als je zo nodig zitten moet. Maar liefdeloos of niet; het bleef bezet. Een oude vrouw, al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd onder de takken door en kin vooruit geschoven alsof alles haar was overkomen, alles voor haar was…

Voor mij was hij èèn van de belangrijkste leden in ‘t dorp Ik wilde schreeuwen als een vrouw uit het midden oosten toen ik het hoorde Ik haatte degene die ‘t me vertelde vooral de manier waarop, terwijl het mijn beste vriendin Dit kon niet waar Onze vitaalste, onze helendste onze behulpzaamste, onze hard werkendste overtreffendste…

Als ogen konden spreken Maar dat kunnen ze Niet jammer genoeg Sommige ogen hoeven Ook niets te zeggen Sommigen spreken echt boekdelen Een blik zegt mij Meestal al meer dan genoeg…

De vlammen op de hoofden En van de wind het gieren Er viel nog niets te vieren Voor wie in Hem geloofden Het was wel even schrikken De angst was goed te lezen Uit ieders diepste wezen Getormenteerde blikken Maar toen de wind ging rusten Was het dat allen spraken In één taal van hun taken Wat de gelederen suste Vol geestdrift, vuur…

hoe schilder je de onbarmhartige zon in het helle licht van het middaguur als niets zich verbergen kan de lucht trilt de hitte brandt de wind werpt niets op het penseel loopt in het honderd je gaat te gronde aan het helse middaguur…

Ik geef je op een briefje dat je las dat ik besmuikt en stiekem in de zak verstopte van je donkerblauwe jas ik voel mij niet senang, op mijn gemak want spreken doe ik liever face-à-face als ik het in een mooi gebaar verpak zoals het frans, de taal die in pays-bas te zoet is voor een kaaskop, die heeft lak en ook geen boodschap aan iets…

Door het schimmige grijs van wie wat wanneer heen zijn de ochtenden wazig groen van bezoek dat zal dansen en lachen, met veel gebaren verhalen zal vertellen en altijd een aanleiding vindt om mij aan te raken en innig te omarmen Het is alles, maar niet genoeg Ik wil nog niet wegkruipen in mijn holletje Kon ik me maar verschuilen…

Ze lag daar in haar huid, De zon gaf haar een gouden glans Van koesterende zonnestralen, Briesje koelde zonder geluid. Een leeuwerik begroet de zomer, Koeien herkauwen traag, Uiers vullen zich gestaag, Lage zwaluwen vliegen af en aan. Als scheemring d’avond luidt, Verovert stilte stad en land, Kruipt zij in haar tweede huid. Nog…

je wiegde op benen die je jeugd nog niet konden dragen danste met de pas verworven stappen om ons daarna met intens warme vrolijkheid heerlijk toe te lachen want jij hebt doorgezet sneller dan gedacht de wereld veroverd met je meer dan stralende lach bij jou brandde het vuur van ontdekking en ontplooiing nog toen de as…

de machtige Regennacht is één groot Zwart Gat waarin ‘t Zijn wellicht de Singulariteit omvat ’t ultieme Middelpunt waar alles samenkomt maar Niks waarneembaar is rondom de Horizon de onbeantwoordbare Vraag van ’t Licht dat niet wederkeert als ’n fysisch Fenomeen de Regen verdwijnt als ‘n Hand draait en de Ogen besluiten ’…

Blauw kleeft aan de grond stil fluistert wind haar verhaal herinnering blijft Onder het riet, tussen slootwal en schaduw, waar voetstappen niet meer komen maar licht nog durft te landen, staan zij als herinneringen die zichzelf zijn vergeten en in stilte bloeien met een naam die fluistert wat wij niet willen verliezen. Ze zijn niet dapper…

De nasleep van een kabinet dat viel: ministersposten moeten weer verdeeld, wie is voor welk beleidsterrein in beeld? Het meest begeerde baantje is asiel. Wie mag zich straks als volksheld profileren door oorlogsvluchtelingen hier te weren?…