Alle inzendingen

In bed denk ik jou tegen mij aan, ik ben - mijn vormen in jouw handen en kan even vergeten Mijn buik van binnen vol blauwe plekken, juist daar verlang ik jou, wil ik jou voelen en geen uur weten Schoon en geurig uit bad lang en gelukkig sabbelen en strelen onsterfelijk keten Doen wat ik kan, dromen Mijn zinnen, mijn horizon verzetten…

Een zoon weigert om uit bed te komen, hij zegt persistent "De leerlingen en leraars vinden mij een akelige vent ! Geef me twee goede redenen om op te staan en om naar die supersaaie school te gaan !" Moeder zegt "Eén omdat je 40, twéé omdat je rector bent" ...…

Gebied negentien (19) Met beelden die lijken nieuw In verloren tijd Gewonnen tijd kan 't Zeker worden als Rusland De oorlog verliest Bij het tegendeel Is W.O.III utopie Géén verloren strijd *Uit: 'Gebied 19' van Esther Gerritsen…

Mist tilt het licht op tussen rails en dauwdruppels glijdt de zon naar mij De trein glijdt als een ademtocht door het sluimerende land. Achter het glas welt de zon op als een traag ontluikend vuur, mistvlagen vlechten zich loom om de hekken en bomen, en alles zwijgt, alsof de wereld zichzelf opnieuw bedenkt. Tussen de spijlen van perrons…

Ik lees zo af en toe van een bestand, Dan spreekt men af elkaar niet te beschieten. Een korte tijd stopt dan het bloedvergieten, Daarna neemt men de wapens weer ter hand. Dus beter is om af te spreken: “We schieten lekker door na die acht weken”.…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

Ik leefde ook liever monogaam, Maar ben veroordeeld als nomade, Tot geen gestage echt bekwaam, Steeds af te wijken van de paden Door elk van wieg tot graf bewandeld, Strak afgewend van 't boos instinct: Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld, Hun drift verdrongen en verminkt. 't Geluk, dit smadelijk verdrag Toch te vergeten bij een…

ik staar naar ’t Scherm met daarop ’t Uitzicht vanuit ‘t Eerbeeks Atelier de Scherpte van zijn Blik ’t Metier dat ik waardeer in gedetailleerd Sfeerbeeld de Precisie van ’n Droom in Werkelijkheid gevangen vaag Verlangen naar Lucht vrijwel zonder Hunkering ‘n dunne Vervulling van Zijn eerder Afvlakking van Pijn al tonen de fijne Twijgen…

Telkenmale na Diana's jacht in 't duister en de sluimer van Selène altoos schierend aan de kieren van de dauw, de draad der dagen spinrag van de stukgeslagen muizenresten vleermuisnesten daar waar 's nachts de uilen schuilen voor de angst en weerzin wekkend schrikaanjagende maenaden schuimend in hun luipaardvellen…

Gruwel in Gaza: hongerlijders als schietschijf. De wereld kijkt weg.…

Toen we klein waren en zomaar een tand verloren, was daar zacht die stem om ons te sussen, leg straks maar onder je kussen, dan komt vannacht de tandenfee ze is lief en brengt kadootjes mee. Nu groot geworden zijn er geen sprookjes meer, hoewel ik meen hier toch steeds wat vreemds te zien, iets dat niets brengt, maar misschien strooit…

wij zijn zij en zij zijn wij … maken we elkaar nog blij?…

Adem raakt adem in zachte stilte samen fluistert liefde In de stilte tussen je adem en de mijne voel ik het trillen van de wereld, zacht en onzichtbaar, alsof elke aanraking een echo is van iets wat nooit helemaal valt, maar blijft hangen — warm en breekbaar in mijn huid. Je bent het licht dat niet verblindt, maar zachtjes verwarmt, een…

Dat we niet meer konden spreken schreef je toen jullie naar de blauwe hemel keken naar de kleine schitterende druppeltjes aan de takken van de kale kastanjeboom naar de meeuwen en de andere vogels die in hun scheervlucht wel van zilver leken. Dat alles ontroerde en pakte jou en je vader alle twee zo dat jullie niet meer spreken konden…

Van alles kan ik niet meer spontaan doen, omzichtig raak ik mezelf aan en jou laat ik liever kijken dan doen, maar soms wekt de tinteling van jouw streling steeds dieper in mij onvervulbare behoeften Ze liggen in mijn cellen te slapen, nog steeds verlangend jou te bespringen maar jouw handen weren mij uit voorzorg af, zo teer zijn…

Meanderend in maalmist dolend in het dwaaldonker waait de wanhoopswind over mijn gedachtegolven Een zwaarzwarte ziel drukkend duisterdiep lamleeg lichaam zinloos zijn Schertsschaduw schelschimmend laat mij los en vrij…

Bezuinigen op de gehandicaptenzorg (1) ja, je, maar dan ga ik op tot Gods altaren (2) en bij leven zijn die altaren van Zijne Majesteit en Hare Majesteit de Koning en de Koningin (3) dan ga ik op en top formeel in processie naar hun paleis, dat huis in dat bos (4) want die zijn zo gemeend meegaand met de gehandicapten, de invaliden (5) dus…

Zij ziet de aarde in stromen zilver en blauw zij beweegt zich als een rivier die ontspringt in een helend licht delende wereld een avond een nacht en een ochtend ligt zij voor op de zomer zij is een fee die even op reis door ons ondermaanse is kwikzilver dagen die dansen rond een vuurtje van…

Eindelijk is het dan geschied, Wilders heeft het kabinet gewipt, Heeft ie wel lang mee gewacht, Wijl hij heel lang heeft gedacht, Dat Marjolein Faber capabel is, Nu eindelijk inziet hij had ’t mis. Het is helaas zijn eigen schuld Hij had met haar te lang geduld. Omdat hij enige lid is van de PVV, Had hij alleen slippendragers mee…

Soms kom je mensen tegen. Dichtbij, ver weg goedlachs of verlegen. Soms lijkt alles zo luid, Zo stil Zo saai Gelukkig heeft ze nooit gezwegen. De stilte, allemaal rillingen over mijn huid. Links, rechts waar ik mijn hoofd ook draai. Haar lach, humeur, net als fonkelend buskruit In dode stiltes klinkt haar luide lach Boos van binnen maar…

Het kabinet Schoof I ligt nu aan stukken, Partijen kregen weinig voor elkaar, Dan komt er een moment, dan is het klaar, Als ook het nieuwste plan maar niet wil lukken. Met lede ogen ziet straks arme Geert, Hoe men zijn zetelaantal corrigeert.…

Wat een naam heeft, bestaat ook als zij dood is of weg naar een vreemd land. Of helemaal niet weg maar onzichtbaar in een eigen gesloten ruimte.…

Vandaag brengen de mensen wensen mee Ook pakjes: boeken, flesje wijn of een cd. En d’ ongenode aandacht brengt wat onrust Maar die wordt wéldra hartelijk weggekust. En dan wordt er geklonken en gedronken op welzijn en, dat hoort erbij, gezondheid … om snel, gelukkig maar, en bijna ongemerkt te switchen naar een ander wapenfeit. Je wordt…

wij hebben lang geoefend om het lied zonder woorden te zingen in een totale expressie van lichaamstaal waarbij de klinker O als leidraad voor de melodie is genomen omdat het een uiterst gave klinker is die zich ook makkelijk voegt in samenzang en echo's medeklinkers vullen vaak bij toeval een nog lege plaats alsof het zo was…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al dat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn…

naast de Tempel ligt ’n Pad de Berg op waarvandaan hij ’t Leven kan overzien de Verten en Vlaktes zich laven kan aan zijn Liefdes voor ’t Landschap en de Diepte van Verdichting de Afdaling langs de Rivier de Rijen Bomen als vertrouwde Gezichten de lokkende Velden met zwijgende Bloemen waar ’t Verhaal verwaait in ijdel jagende…

overal bordjes om je heen. “hier woon ik”, “niet aanraken”, “pas op, kwetsbaar”. naambordjes, waarschuwingen. zodat je zeker bekend en zichtbaar bent. verkleinwoordjes die je kleiner maken dan je bent. elke dag zie je me groeien. elke dag word ik sterker. de eerste jaren leerde ik hoe ik rechtop moest blijven staan. tegen storm en stilte…

begonnen met vormpjes in een speeldoos te steken. leren lego te ontrafelen – hoe je een perfect plan moet volgen. geniepig snoepjes stelen in de winkel. en daar was je eerste fiets, niet de jouwe, maar nu wel. oh, een brommertje? hoeveel wil je er hebben? een auto – dat was speelgoed voor grote kindjes. en op de rommelmarkt stond ik met…

Nu het verleden een ander land is en dat meetpunt verloren ging Wij de kunst van het vuur maken uit onze handen lieten glippen Nu wij de schoonheid van ruïnes en oude verhalen niet meer herkennen Wij onachtzaam de ongeborenen van de toekomst geen ruimte geven Nu wij een boom planten en ondanks alles naar de blauwe hemel kijken…

Vraag een generaal of hij genoeg wapens heeft Hij zal hightech drones willen, duizenden Vraag een generaal of hij genoeg manschappen heeft Hij zucht, onderbezetting, nauwelijks gamers Vraag een generaal wat de bedreigingen zijn Ga er goed voor zitten, hij zal ze allemaal noemen Vraag een generaal naar zijn sneuvelbereidheid Die is groot (al…